به گزارش خبرگزاری تسنیم، در آخرین ساعات عمر رژیم پهلوى، ژنرالهاى رژیم شاه براى به کنترل درآوردن اوضاع، تصمیم گرفتند تا مدت زمان حکومت نظامى را در تهران افزایش دهند. آنها با این اقدام قصد داشتند ضمن جلوگیرى از اجتماع مردم، درصورت امکان، حضرت امام خمینى(ره) و جمعى از افراد مؤثر در انقلاب را دستگیر نمایند و یا به قتل برسانند.
اما رهبر کبیر انقلاب اسلامى، با تیزبینى و موقعشناسى از مردم خواستند که مقررات حکومت نظامى را نادیده بگیرند. مردم انقلابى نیز با آگاه شدن از فرمان امام(ره) به خیابانها ریختند و دامنه درگیرىها گستردهتر شد و به سایر مراکز نظامى رژیم پوسیده شاه در تهران و دیگر شهرها تعمیم یافت. این در حالى بود که اغلب نظامیان نیز حاضر به رودررویى با مردم نبودند و بسیارى از آنها به انقلاب پیوستند.
رژیم پهلوى در آن ایامى که حضرت امام به ایران بازگشته بودند، توطئههاى زیادى براى شکست انقلاب طراحى کرده بود که یکى پس از دیگرى به شکست انجامید. مثل طرح ترور امام. در این طرح، در نظر داشتند که شب بیست و دوم بهمن، حدود سیصد تن از یاران خاص امام مثل آیت الله مفتح، آیت الله بهشتى، شهید مطهرى و امثالهم را بازداشت کنند و بعد مقر امام را بمباران کنند.
عصر روز بیست و یکم بهمن اعلام حکومت نظامى شد، مىخواستند همانروز کار را تمام کنند. هیچکس از این توطئه خبر نداشت. خبر به امام رسید، امام مدتى خلوت کردند و بعد اعلام کردند که به مردم بگویید به حکومت نظامى توجهى نکنند و به خیابانها بریزند. یکى از یاران امام درباره آن روزهاى سرنوشتساز مىگوید: «ساعت 3 الى 30/3 بود که خیلى خیابان خلوت شده بود، یکمرتبه از اتاق امام آمدند و گفتند: امام فرموده که حکومت نظامى لغو است. مردم بیرون بیایند. ما گفتیم چگونه به مردم بگوییم، ما که رادیویى، تلویزیونى در اختیار نداریم. مردم هم الان بروند در شهر بگویند امام گفته کسى باور نمىکند در صورتى که آیتالله طالقانى به مردم گفته بود زود بروید خانههایتان که اینها قصد کشتار دارند و حتى به امام تلفن کرده بود که شما فرمودید مردم بیرون بیایند؟ امام فرموده بود: بله. آیت الله طالقانى در جواب گفته بودند: اینها قصد کشتار دارند، حمام خون راه مىاندازند، قتلعام مىکنند. امام گفته بود: نه مردم باید بیرون بیایند. ایشان اصرار کرده بود که آخرش امام فرموده بود: که اگر دستور این باشد شما چه مىفرمایید که آقاى طالقانى گریهاش گرفته بود وگفته بود: این سید با جاى دیگر ارتباط دارد بگذارید کارش را بکند.
بختیار در صبح روز 21 بهمن به سپهبد رحیمى فرماندار نظامى تهران دستور داد تا ساعت عبور و مرور را افزایش داده و رفتوآمد از ساعت 30:16 تا 5 بامداد را ممنوع اعلام کند.
بهدنبال انتشار اطلاعیهى حکومت نظامى در ساعت 14 از رادیو تهران در همهجا شایعهى کودتا شد. یاران امام که از قبل توسط سرهنگ محمدرضا رحیمى از تصمیم حکومت نظامى مطلع شده بودند، به اصرار از امام خواستند تا بهجاى امنى منتقل شوند. ولى امام با این اقدام مخالفت کرده و فرمودند مردم در خیابانها بمانند.
رهبر خبیر و با فراست و تیزبین و هوشیار انقلاب اسلامى بهدنبال اعلامیه شماره چهلویک فرماندارى نظامى تهران مبنى بر افزایش ساعات حکومت نظامى و منع رفتوآمد مردم در خیابانها، پیام مهمى انتشار دادند و در آن، حکومت نظامى را باطل اعلام کردند و از مردم خواستند که به خیابانها بیایند و توجهى به حکومت نظامى نکنند.
پس از صدور این فرمان حضرت امام، نزدیکان امام با بلندگو لغو اعلامیههاى فرماندارى نظامى را در سطح تهران اعلام کردند و مردم در خیابانها و کوچهها با برپایى آتش در سطح شهر، مانع رفتوآمد قواى نظامى شدند. با شکستهشدن مقررات منع عبور و مرور، تظاهرات در تمام نقاط تهران به اوج رسید. مردم، سربازان گارد را خلع سلاح مىکردند و اسلحهى آنها را به همافران مىرساندند. عدهاى از سربازان نیز خود را تسلیم مردم مىکردند و سلاح خود را تحویل آنان مىدادند.
ساعت 3 بعدازظهر مردم با کوکتل مولوتف و تیراندازى به کلانترى تهراننو حمله کردند و پس از زد و خورد شدید، کلانترى را به تصرف خود درآوردند و سلاحهاى به غنمیت گرفته شده بین مردم تقسیم شد. در ساعات بعد کلانترىهاى واقع در مجیدیه، سلیمانیه، بهارستان، میدان مجسمه، میدان خراسان، نازىآباد، خیابان گرگان و ایرانمهر با کوکتل مولوتف و سلاح گرم مورد حمله قرار گرفتند و به تصرف مردم درآمدند.
از جمله حوادث این روز، درب زندان اوین توسط مردم به روى زندانیان رژیم پس از سالها گشوده شد. این تحولات در حالى رخ مىداد که بختیار خود را هنوز نخستوزیر قانونى مىدانست و در سخنرانى خود در مجلس سنا از آمادگىاش براى مذاکره با مخالفان خبر داد.
تانکها در خیابانها با موانع و کوکتل مولوتفهاى دستساز روبهرو مىشدند، تانک فرمانده سرلشکر ریاحى در ساعت 20:3 بامداد در زیر پل فوزیه (میدان امام حسین(ع)) به آتش کشیده شد و ریاحى مجروح شد. وى در حالىکه به شاه ناسزا مىگفت، خود را تسلیم مردم کرد و مردم او را به اقامتگاه امام منتقل کردند.
ساعت شش بعدازظهر جلسهى شوراى امنیت در حضور بختیار تشکیل شد. فرماندهان نظامى وضعیت امنیتى را تشریح کردند. سپهبد رحیمى گزارش داد که تظاهر کنندگان به اعلان تغییر ساعت حکومت نظامى اعتنا نکردهاند. بعد از مذاکرات فرماندهان، بختیار آخرین دستورها را صادر کرد و گفت تا به حال من صبر کردم، بیش از این نمىشود تحمل کرد، سپهبد رحیمى موظف است از این ساعت مقررات حکومت نظامى را در تهران بهموقع به اجرا گذاشته، تظاهرکنندگان را متفرق و از اجتماعات جلوگیرى نماید.
در ساعات پایانى عمر حکومت پهلوى، سپهبد رحیمى فرماندار نظامى تهران، طى دستورالعملى به یگانهاى تابعه خود، از آنها خواست تا کلیه رهبران نهضت اسلامى را دستگیر و با هواپیما به یکى از جزایر منتقل نمایند. به همراه این دستورالعمل، اسامى 300 الى 400 نفر که باید بازداشت یا ترور شوند آمده بود که نام حضرت امام خمینى و آیتاللَّه طالقانى در رأس آن به چشم مىخورد. همچنین تصرف برخى پادگانهاى مستقر در تهران نیز در این دستورالعمل عنوان گردید. اما سنگربندى خیابانها توسط مردم انقلابى، حرکت تانکها را ناممکن ساخت و این کودتا با شکست مواجه گردید. بعدها فاش شد که در این توطئه، سران ارتش شاه با همکارى بختیار، قصد داشتند تهران را به توپ ببندند و صدها هزار نفر را قتلعام نمایند.
در درگیریهاى رخداده بین مردم و نیروهاى ارتش به گزارش ستاد امداد سازمان ملى پزشکان، تعداد شهدا و کشتهشدگان تا 11 شب را 126 تن و تعداد مجروحین را 634 نفر اعلام کردند. هر لحظه مردم بیشتر احساس نیاز به اسلحه مىکردند بعد از تسخیر کلانترىها ساعت 21 نیروهاى مردمى مسلح به کوکتل مولوتف و سلاحهاى به غنیمت گرفته شده به تسلیحات ارتش که حاوى چندین کارخانهى مسلسلسازى بود حمله و آنجا را به محاصرهى خود درآوردند. سقوط کارخانجات اسلحهسازى بهمعناى سقوط رژیم بود که سرانجام ساعت 8 صبح 22 بهمن این مرکز به دست مردم افتاد.
انتهای پیام/