قیام ۳۰ تیر به رهبری آیت‌الله کاشانی؛قدم نهادن اولین بشر بر روی کره ماه
خبرگزاری تسنیم: قیام مردم مسلمان ایران به رهبری آیتاللَّه "کاشانی" و به قدرت رسیدن مجدد مصدق،درگذشت شیخ احمد کافی، تألیف تفسیر المیزان، آغاز جنگ تاریخی اهرام، زادروز رویتر موسس خبرگزاری از رویداد‌هایی است که در ۳۰ تیر در تاریخ روی داده است.
*قیام مردم مسلمان ایران به رهبری آیتاللَّه "کاشانی" و به قدرت رسیدن مجدد مصدق (1331 ش)
وقتی که دکتر مصدق میخواست علاوه بر نخست وزیری، وزارت جنگ را نیز برعهده بگیرد، با مخالفت شاه مواجه شد. بنابراین مصدق استعفا داد و شاه هم بلافاصله احمد قوام را مأمور تشکیل کابینه نمود. در این میان آیتاللَّه کاشانی که حضور دکتر مصدق را در نخست وزیری مفید میدانست با اتخاذ تصمیمی قاطع، بازگشت مصدق به نخستوزیری را خواستار شد. آیتاللَّه کاشانی تهدید کرد، در صورتی که قوام کنار نرود اعلام جهاد کرده و کفن میپوشد و پیشاپیش مردم حرکت خواهد کرد. احمد قوام که مردی وابسته به استعمار و در خدمت دستگاه استبدادی بود، بلافاصله پس از نخستوزیری، نغمه شوم جدایی دین از سیاست را سر داد و لبه تیز حملات خود را متوجه رهبری نهضت یعنی آیتاللَّه کاشانی و نیروهای مسلمان کرد. آیتاللَّه کاشانی با انتشار اعلامیهای به صدور فرمان نخستوزیری قوام السلطنه به شدت اعتراض نمود. به این ترتیب وقایع سیتیر شکل گرفت و قیام عمومی مردم مسلمان، در شهرهای مختلف ایران آغاز شد. هرچند این تظاهرات به وسیله عوامل شاه به خاک و خون کشیده شد، اما در نهایت، شاه، عقبنشینی کرد و چون در رضایت و تطمیع آیتاللَّه کاشانی توفیقی به دست نیاورد، مجبور شد، قوام را برکنار کرده و بار دیگر مصدق را به نخست وزیری مأمور سازد و وزارت جنگ را نیز به او بسپارد. مصدق پس از به دستگیری مجدد قدرت، سرلشکر وثوق عامل کشتار مردم بیگناه در جریان قیام را به معاونت وزارت جنگ منصوب نمود و چون آیتاللَّه کاشانی به این عمل اعتراض کرد، مصدق در نامهای، از آن روحانی مجاهد خواست تا در امور سیاسی مداخله ننماید. این عمل، پشتیبانی مردم را از مصدق برداشت و دولت مصدق که برای دومین بار در اثر مبارزات پیگیر مردم روی کار آمده بود، بیشتر از سیزده ماه دوام نیاورد و سرانجام با کودتای آمریکایی 28 مرداد سال 1332 شمسی، سرنگون شد.
* درگذشت خطیب شهیر و واعظ معروف حجتالاسلام شیخ "احمد کافی" (1357 ش)
حجت الاسلام و المسلمین حاج شیخ احمد کافی یزدی در سال 1307شمسی برابر با سال 1347 قمری در مشهد مقدس به دنیا آمد. وی پس از پایان دروس مقدمات و ادبیات عرب، به دلیل شوق و علاقه شدید به منبر، به وعظ و ارشاد مردم پرداخت. شیخ احمد کافی در حالی که بیش از پانزده سال از عمرش نمیگذشت، در شبهای جمعه برای صدها نفر از زائران امام رضا(ع) با شور و حال خاصی دعای کمیل میخواند و فضایی معنوی ایجاد میکرد. وی در شانزده سالگی برای تکمیل تحصیلات علوم اسلامی به نجف اشرف عزیمت کرد و از محضر آیتاللَّه خویی و آیتاللَّه سید اسداللَّه مدنی و... استفاده برد. از آن پس برای تبلیغ به اکثر نقاط ایران مسافرت کرد و در همه جا مورد استقبال مردم قرار گرفت. حجت الاسلام کافی سرانجام در تهران رحل اقامت افکند و به خدمات دینی و انجام وظایف مذهبی همت گماشت. وی، واعظی متدین و خطیبی غیور و در امور دینی، جدّی و بسیار مبارز و مجاهد و در مقابل انحرافات و منکرات و برخورد با تبلیغات مسموم دشمنان دین، مقاوم و محکم بود. این خطیب بزرگ، از به میدان آمدن و مبارزه کردن با بیدینان هراسی نداشت و تقیه نمیکرد. وی در سفرهای متعددی که به مکه و مدینه داشت، بارها، سخنان مهمی ایراد کرده و از حریم ولایت آل محمد، به ویژه امام علی(ع)، در مقابل خفّاشان حقیقت گریز وهابی، دفاع نموده است. در حالی که بردن نام حضرت امام خمینی(ره)، در دوران حکومت رژیم پهلوی جرم محسوب میشد، حجت الاسلام کافی در مجامع عمومی از حضرت امام به بزرگی و عظمت یاد میکرد. سرانجام این محبِّ اهل بیت (ع) چند ماه قبل از پیروزی انقلاب اسلامی درسی تیرماه 1357 در 50 سالگی در سانحهای مشکوک دار فانی را وداع گفت و به دیدار معبود شتافت.
*پایان تألیف تفسیر شریف «المیزان» (1392 ق)
تفسیر المیزان که در حدود سال 1374قمری شروع و در شب قدر (23 رمضان) 1392قمری پایان یافت، این تفسیر نخستین بار در 20 جلد بالغ بر 8000 صفحه به زبان عربی در قطع وزیری منتشر شد. کتاب "المیزان فی تفسیر القرآن" تألیف علامه محمدحسین طباطبایی است. علامه برای تفسیر، ابتدا آیه را بیان نموده و بعد از آن به تفسیر هر جزء از آیه پرداخته است. شیوه تفسیر "قرآن به قرآن" علامه طباطبایی شیوه‌ای بی‌سابقه بوده است. وی بنای تفسیر آیات را کمک گرفتن از دیگر آیات قرآن برای روشن نمودن قصد و معنا قرار داد. این تفسیر شریف به زبان فارسی نیز ترجمه شده است، در ابتدا جمعی از فضلاء و مدرسین حوزه علمیه قم در 40 جلد آن را ترجمه کرده‌اند. و از جمله مترجمین این کتاب شریف می‌توان به آیت‌الله ناصر مکارم شیرازی و آیت‌الله محمدتقی مصباح یزدی اشاره کرد. در مرحله بعد، این کتاب توسط آیت‌الله سیدمحمدباقر موسوی همدانی در 20 جلد ترجمه شده است. نامبرده همچنین از جمله مترجمین دوره اول ترجمه کتاب شریف المیزان بوده است. خود علامه پیرامون این روش تفسیر، کراراً اظهار می‌داشت: «ما این روش تفسیری را از مرحوم قاضی داریم.» طبق سخن خود علامه این نوع تفسیر، تفسیر مرحوم آیت‌الله حاج میرزاعلی آقای قاضی بوده است. این عالم بزرگوار در مقدمه "المیزان" پس از اشاره به روش‌های مفسران، می‌افزاید: «شما اگر در تمام روش‌ها و مسلک‌هایی که درباره تفسیر قرآن برشمرده‌ایم دقت کنید؛ مشاهده خواهید کرد همه آنها در یک نقص که نقص بسیار بزرگی است، شریک هستند و آن اینکه نتایج حاصل از بحث‌های علمی و فلسفی را بر قرآن کریم تحمیل کرده‌اند بی‌آن‌که آیات دلالتی بر این معانی داشته باشند. درنتیجه، تطبیق خود را تفسیر نامیده‌اند و حقایق قرآن را بهصورت مجازهایی در نظر گرفته و وجه تنزیل عده‌ای از آیات را تأویل کردند.» اولین و مهمترین مزیت تفسیر شریف "المیزان" تفسیر آیه به آیه است. علاوه بر آن، می‌توان به ورود علامه به بحث‌ها از جوانب گوناگون اشاره کرد یعنی علامه علاوه بر تفسیر؛ بحث‌های روائی، اجتماعی، تاریخی، فلسفی و علمی را هم بدون خلت بیان کرده است.
*زادروز رویتر موسس خبرگزاری رویتر (1716 م)
«پال جولیوس بارون فن رویتر Paul Julius Baron Von Reuter» موسس خبرگزاری رویتر و مرد زرنگ قرن نوزدهم 21 جولای 1816 در آلمان به دنیا آمد. پدرش از روحانیون یهودی آلمان بود. رویتر در جوانی، نخست کارمند بانک و سپس در برلن به کار نشر کتاب پرداخت و در سال 1844 در 28 سالگی دین و نام خود را تغییر داد؛ مسیحی شد و به «جولیوس رویتر» موسوم گردید. نام قبلی او «اسرائیل بیر یوسفات» بود. جولیوس در جریان انقلابات سال 1848 اروپا به پاریس رفت و در آنجا به ترجمه مقالات روزنامه‌های فرانسه و ارسال این ترجمه‌ها برای چاپ در روزنامه‌های آلمان پرداخت و از این راه به درآمد و شهرت رسید و در عین حال متوجه مشکل ارسال مطلب شد و فکر ایجاد خبرگزاری و کشیدن خط تلگراف به سرش آمد. جولیوس در این زمینه به مطالعات بیشتر دست زد و سرانجام بسال 1849 یک سرویس ارسال خبر بازار (اقتصادی) با کبوتر نامه بر و بعدا تلگراف میان آخن آلمان و بروکسل (بلژیک) ایجاد کرد. پیش از او سه خبرگزاری در جهان فعالیت داشتند: هاواس در فرانسه، کنتیننتال (وولف) در آلمان و پدر بزرگ اسوشییتدپرس فعلی در آمریکا، ولی خبرگزاری جولیوس رویتر تخصصی بود و عمدتا اخبار اقتصادی را تهیه و نه تنها برای جراید بلکه افراد، بانکها، بازرگانان و شرکتها میفرستاد.
رویتر که به حد کمال زرنگی، آزمندی و جاه طلبی داشت، انگلستان را که یک امپراتوری پهناور و مقتدر بود بهترین نقطه برای پیشرفت خود تشخیص داد و در 1851 به این کشور مهاجرت کرد و در آنجا دفتر رویتر را باز کرد و اخبار سهام را هم بر مطالب ارسالی اش افزود. روزنامه انگلیسی «مورنینگ ادورتایزر» نخستین مشترک او بود که به تدریج سایر جراید هم مشترک شدند. سعی رویتر در نزدیک شدن به مقامات انگلیسی و گرفتن امتیاز خطوط تلگرافی در قلمرو این امپراتوری بود. با همین فکر در لندن «کمپانی تلگراف» را دایر کرد و به تابعیت انگلستان درآمد. او برای نزدیک کردن خود به مقامات انگلیسی، به تهیه گزارش ویژه برای آنان و حتی ملکه ویکتوریا پرداخت که کاری بسیار نو بود و قبلا سابقه نداشت و از این طریق به زودی مورد توجه ملکه و نخست وزیران وقت قرار گرفت و خبرگزاری خود را دربست اختصاص به تبلیغ و پیشبرد سیاست‌های انگلستان داد تا از این توجه کاسته نشود. در این زمان، وی یک چیز کم داشت و آن یک لقب اشرافی بود، زیرا با این لقب در کشورهای تحت نفوذ انگلستان می توانست آسانتر امتیاز اقتصادی به دست آورد. با این فکر، از یکی از دوک‌های انگلیسی خواست که به او لقب «بارون» بدهد و با اصرار زیاد موفق شد این لقب را به دست آورد و بر اسم طولانی اش بیافزاید.
اولین قربانی این لقب دولت ناآگاه ایران بود که موفق شد از آن امتیاز کشیدن خط تلگراف بگیرد؛ که چون دولت انگلستان خود در نظر داشت که خط تلگراف هند به اروپا را از خاک ایران بگذراند و خط تلگراف بغداد را به تهران متصل و از تهران به بوشهر برساند و امور این خطوط و تلگرافخانه‌ها را در دست داشته باشد، رویتر با گذاردن منّت بر این دولت کنار رفت تا درعوض بعدا بتواند با کمک انگلستان امتیاز بزرگتری از ایران بگیرد. بنابراین، جولیوس به خاطر نفس خبر مدیریت «خبرگزاری رویتر» را به دست نداشت؛ از خبرگزاری به صورت پلکان ترقی شخصی استفاده می کرد. حرکت بعدی جولیوس رویتر گرفتن امتیاز کشیدن خط آهن رشت به تهران و از اینجا به خلیج فارس بود. نخست با بازی در کلمات و جملات این قرارداد، استخراج معادن طرفین خط ( بدون اشاره به عرض حریم، یعنی تمامی سطح کشور) به استثنای معادن طلا و نقره را هم بر قرار داد اضافه کرد. به این هم اکتفا نکرد و به مقامات «پرمشغله!» وقت مراجعه کرد و به نام اصلاحیه و ضمیمه و ... دوباره با جمله‌سازی و بازی با کلمات امتیاز بهره‌برداری از جنگل‌ها و آب‌های ایران را هم به دست آورد که واضح است همه این کارها با ماهیت حرفه «خبر» و حتی تلگراف مغایر است و....
مورخانی که تاریخ ایران در عهد قاجارها را تالیف کرده‌اند؛ عنوان قرار داد دولت وقت ایران (میرزا حسین خان قزوینی رئیس الوزرا ناصر الدین شاه معروف به سپهسالار) با«بارون رویتر» را «قراداد خرید همه ایران» نوشته‌اند. پیش از تنظیم این قرار داد (سال 1871) دولت انگلستان به دولت تهران در باره نا امنی راه‌های ایران اخطار داده بود و تهدید کرده بود که اگر امنیت راه‌ها تامین نشود، خود برای امن ساختن طرق، نیرو به ایران خواهد فرستاد! و این اخطار که مقامات تهران را ترسانده بود راه را برای امضای چنان قراردادی با رویتر هموار ساخته بود. خبرگزاری رویتر در همان زمان، این اخطار دولت متبوع را به بهترین صورتی توجیه کرده بود تا باعث اعتراض رقبای اروپایی انگلستان قرار نگیرد.جولیوس رویتر که تا سال 1877 مدیریت خبرگزاری‌اش را مستقیما برعهده داشت و در بسیاری از کشورها برای آن دفتر تاسیس کرده بود در سال 1899 در گذشت. این خبرگزاری که روش کهن خود را تغییر نداده است اینک توسط یک «تراست» اداره می شود.
* قدم نهادن اولین بشر بر روی کره ماه (1969 م)
دهه 1960میلادی را دهه تسخیر فضا و آغاز سفر انسان به فضای کیهانی نیز می‌توان نام نهاد و این عنوان شاید مناسبترین عنوان برای این دهه سرنوشت ساز باشد. دانشمندان فضایى شوروی که در سال 1957میلادی با پرتاب نخستین قمر مصنوعی زمین، در تسخیر فضا پیشگام شده بودند، در سال 1961میلادی نیز با فرستادن نخستین انسان به فضا دراین مسابقه، پیشتاز شدند. از این پس رقابت امریکا و شوروی سابق برای تسخیر فضا شدت یافت و از سال 1966میلادی، مسابقه برای تسخیر کره ماه آغاز شد. امریکا در این سالْ سفینهای بدون سرنشین بر روی کره ماه پیاده کرد و درصدد اعزام اولین انسان به این کره برآمد. از سال 1968میلادی به بعد، امریکایىها به طور محسوسی در مسابقه تسخیر فضا بر روسها پیشی گرفتند و اولین انسانی که در سطح کره ماه فرود آمد، یک فضانورد امریکایى بود. سفینه آپولو 11، در روز شانزدهم ژوئیه 1969میلادی با سه سرنشین به فضا پرتاب شد و پس از سه روز سفر و طی بیش از 380 هزار کیلومتر مسافت در مدار کره ماه قرار گرفت. قسمتی از این سفینه که خود مجهز به موشکی برای برخاستن از سطح کره ماه بود، روز 21 ژوئیه 1969میلادی از سفینه مادر جدا شد و با دو سرنشین بر روی کره ماه فرود آمد. در این هنگام، یکی از آن دو با نام نیل آرْمِسْتِرانْگْ، نخستین انسانی بود که بر روی کره ماه قدم نهاد، در حالی که جریان این سفر فضایى را ششصد میلیون نفر به کمک ماهوارهها در سراسر جهان تماشا کردند. آرمِستِرانْگ پس از 21 ساعت و 37 دقیقه توقف در سطح کره ماه و گردش و نمونهبرداری و عکسبرداری از قسمتهای مختلف آن، به سفینه مادر بازگشت و نخستین سفر انسان به کره ماه در روز 24 ژوئیه 1969میلادی با مراجعت فضانوردان به کره زمین پایان پذیرفت.
انتهای پیام/
