گنجینه ارزشمند آزادگان

به گزارش خبرگزاری تسنیم، متن یادداشت عشرت شایق* با عنوان "گنجینه ارزشمند آزادگان" به شرح ذیل است:

26مرداد ماه 1369 یکی از روزهای به یاد ماندنی ملت مقاوم و سرافراز ایران است. این روز تاریخی مصادف بود با ورود نخستین گروه از آزادگان صبور به خاک مقدس کشوری که هشت سال با مظلومیت تمام در مقابل دشمنان ایستاد و با نثار خون بهترین فرزندان خود از اصول و ارزش های مقدس و از وجب به وجب خاکش دفاع نمود.

اگر چه همه روزهای هشت سال دوران دفاع مقدس آکنده بود از ایثار و فداکاری، حماسه و شجاعت، پایمردی و دلیری و ... اما برخی از روزهای آن مانند روز آزاد سازی خرمشهر قهرمان، عبور از اروند و فتح فاو، بازپس گیری شهر مهران، بمباران شیمیایی حلبچه و سردشت توسط بعثیان مزدور، اعلام شدن رزم بعثی عراق به عنوان آغازگر جنگ تحمیلی، ورود آذادگان قهرمان به خاک میهن اسلامی دارای برجستگی های خاص بودند و هرکدام در مقطعی خاص نکته عطفی برای ملت ایران محسوب می شدند.

روز 26 مرداد 1369 یوم اللّه دیگری در تاریخ این سرزمین متولّد شد و ملت ایران به استقبال پرنده های مهاجری شتافت که شکنجه های دشمن حقیر و جاهل بال و پر آنان را در سال های سخت هجران از وطن شکسته بود.

دلاورانی که جسمشان دربند بود، ولی هیچ گاه روح و اندیشه بلندشان تسخیر نشد و قلبشان همواره به عشق انقلاب اسلامی و وطن زیبا و سربلند تپید.
در این روز آغوش وطن گشوده شد و فوج فوج، مردانگی و غرور در آن جای گرفت و شادمانی مردم ایران چنان به اوج رسید که هیچ قلم و تقویمی نمی تواند شکوه آن لحظات را در خود بگنجاند و شوق آن دیدارها را در خود ثبت نماید.

دشمن ملت ایران در آن روزهای آتش و خون نه فقط رزیم بعثی عراق بلکه همه قدرت های استکباری شرق و غرب و رژیم های مرتجع عربی بودند که برای مقابله با انقلابی بزرگ و سرنوشت ساز در کنار حمایت سیاسی و تبلیغاتی از رژیم بعثی حاکم بر عراق، اقدام به تسلیح کردن ارتش مزدور و وابسته آن رژیم نموده و این حمایت ها را تا آخرین روز جنگ ادامه دادند.

در چارچوب این حمایت ها بود که همه نوع امکانات اطلاعاتی، تسلیحات پیشرفته، نیروی انسانی، منابع مالی و ... در اختیار جنایتکاری همچون صدام تکریتی و فرماندهان بعثی قرار گرفت و منجر به شهادت بیش از 213 هزار نفر از رزمندگان اسلام و مردم بی دفاع شهرها و مجروحیت و جانبازی چند صد هزار ایرانی گردید.

در جریان دفاع جانانه ملت ایران علاوه بر شهدا و مجروحین، قشر ایثارگر دیگری نیز نقش آفرینی نمودند که بعد از رهایی از چنگال دشمن بعثی، به عنوان پر افتخار «آزاده» ملقب گردیدند. آرای اسرای جنگی ایران یا همان آزادگان سرفراز، انسان های مقاوم و صبوری بودند که علاوه بر حضور و مجاهدت در میادین نبرد علیه دشمن بعثی، سال های زیادی از عمر خود را در شکنجه گاههای رژیم بعث عراق سپری نمودند.

طبق آمارى که از سوی ستاد رسیدگى به امور آزدگان در سال 1379 ارائه شده،در مجموع 44863 نفر از فرزندان و جگرگوشگان ملت ایران، غریبانه و مظلومانه سالها در مخوف ترین اردوگاهها و شدیدترین شکنجه های روحی و جسمی به دفاع از اعتقادات و آرمان های خود پرداخته و پس از اعلام آتش بس، نخستین گروه ار آنان روز 26 مردادماه 1369 از مرز خسروی وارد میهن اسلامی شده اند.

حماسه دفاع هشت ساله ملت ایران به عنوان هویت‌ساز‌ترین جنگ تاریخ این سرزمین چنان عظمتی برای ملت ایران بوجود آورده که کشوری وابسته به غرب و بی تاثیر در معادلات منطقه ای و جهانی را به یکی از مهمترین و اصلی ترین کشورهای منطقه تبدیل کرده و در عرصه مسائل جهانی نیز صاحب فکر و نقش نشان داده است و در این میان باید دانست که مقاومت آزادگان صبور در شکنجه گاههای دشمن بعثی در کنار ایثارگری شهدا و مجروحین جنگی و خانواده های آنان از مهم ترین دلایل این موفقیت بوده است.

بنیانگذار کبیر انقلاب اسلامی، حضرت امام خمینی(ره) بارها در سخنرانی های خود بر مقاومت اسرای ایرانی محبوس شده در اردوگاههای دشمن بعثی اشاره و در یکی از مهمترین فرازهای سخنان خود در این رابطه فرمود: «اگر روزی اسراء برگشتند و من نبودم، سلام مرا به آنها برسانید و بگویید خمینی در فکرتان بود».

جانشین به حق ایشان، حضرت آیت الله خامنه ای نیز که خود از فرماندهان و تصمیم گیرندگان اصلی دوران دفاع مقدس بوده با تاکید بر این نکته که عزت و قدرت یک ملت و صدرنشینی‌اش در تاریخ، به مجاهدت فرزندانش بستگی دارد، می فرماید: «این مجاهدت گاهی در جبهه است، گاهی در میدان اسارت است».

مقام معظم رهبری در یکی از دیدارهای خود با آزادگان سرافراز فرمودند: «شما برادران عزیز؛ گوهرهای بازیافته‌ی از ذخیره‌ی ایمان در جمهوری اسلامی در طول قرنهای متوالی، یک عنصر جامدِ بی‌ارزش تبدیل میشود به الماس؛ در صورتی که استعداد آن را داشته باشد. دوران اسارت، کوتاه شده‌ی قرنهائی است که انسانهای بااستعداد را تبدیل کرده است به الماسهای درخشان».

دوران اسارت با تمام تلخی ها و بیم و امیدهایش خاتمه یافت و مردان و زنان آزاده به آغوش خانواده های خود و ملت یکپارچه ایران اسلامی بازگشتند و هر کدام در گوشه ای از این سرزمین پهناور به کار و تلاش و انتقال تجربیات و خاطرات خود پرداختند اما باید قبول نماییم که هنوز بسیاری از زوایای دوران اسارت آزادگان بازگشایی نشده و این گنج گرانمایه در بسیاری از موارد همچنان دست نخورده باقی مانده است.

آزادگان عزیز با وجود درد و بیماری های جسمی متعدد و محدودیت های شدید توانستند در سال‌های زجر و شکنجه، روح و روان خود را حفظ و تقوا و خصایص نیکوی خود را مضاعف نمایند تا در بازگشت به ایران اسلامی در صحنه‌های مختلف اجتماعی، سرمشق و نمونه‌ای برای صلابت و استقامت مردان و زنان ایران اسلامی باشند و چه سرمایه عظیمی است که آزادگان با خود همراه دارند.

این اندوخته های ارزشمند در واقع جزو ذخائر و سرمایه‌های ملت ایران است و همین سرمایه‌هاست که جمهوری اسلامی ایران را به قدرت و عزت رسانده و باعث سربلندی ملت ایران در دنیا شده است.

زندگی آزادگان میتواند برای نسل جوان ما یک ستاره‌ی راهنما باشد اما با اطمینان می توان گفت: آنچه تاکنون در خلال بیانات و نوشته‌ها، فیلم ها و سایر آثار هنری در مورد دوران اسارت عرضه شده تنها بخش کوچکی از یک داستان آموزنده بلند و تاریخ ساز است زیرا آزادگان از بهترین و آزموده‌ترین فرزندان این آب و خاک می باشند و جزو شایسته‌ترین افراد برای دفاع از انقلاب و نظام جمهوری اسلامی محسوب می شوند.

آزادگان، کسانی هستند که از امتحانات گذشته سرافراز بیرون آمده اند و برای انجام کارهای بزرگ فرهنگی، اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و همه امور مهم دیگر باید پای کار باشند و نظام اسلامی وظیفه دارد زمینه این حضور قوی و سرنوشت ساز را فراهم آورد.

اما متاسفانه بسیاری از آزادگان پس از گذشت 24 سال هنوز فرصت عرضه این سرمایه ارزشمند به جامعه را پیدا نکرده اند و جمعی از آنان در اثر عوارض ناشی از شکنجه ها و بیماری های دوران اسارت و یا حوادث دیگر بار سفر را بسته و به یاران شهید خود پیوسته اند که قطعا خسارات جبران ناپذیری از این ناحیه متوجه ملت ایران بخصوص نسل جوان علاقمند و تشنه الگو شده است.

مقام معظم رهبری در ای رابطه می فرمایند: «من عقیده دارم و تأکید میکنم که حتماً ماجراهای اسارت گفته شود، نوشته شود، به تصویر کشیده شود، کارهای هنری فاخر بر روی آن انجام بگیرد. این معنایش حمایت از یک قشر، دفاع از یک حادثه نیست؛ این معنایش امضاء کردن و محکم و قطعی کردن سند پیروزی ملت ایران است؛ و این کار باید انجام بگیرد. من از هنرمندان کشورمان و از مسئولان رسانه‌ها میخواهم که این کار را بکنند، و شما باید کمک کنید».

این سخنان بخوبی اهمیت موضوع را بیان نموده و وظیفه هرکدام از آزادگان عزیز و دستگاههای فرهنگی و رسانه ای کشور را مشخص می نماید. سالهای مجاهدت خاموش و دشوار آزادگان عزیز در اسارتگاههای عراق از مقاطع فراموش نشدنی، تاریخ پرشکوه ملت ایران است و لحظه، لحظه‌ی آن روزها و شبهای فراموش نشدنی که سرشار از درس و خاطره و افتخار است باید در قالب آثار فرهنگی جاودانه شوند.

انتشار کتاب ارزشمند«من زنده ام» مربوط به خاطرات آزاده قهرمان و سنگربان عفت و حجاب در دوران اسارت، سرکار خانم دکتر معصومه آباد عضو محترم شورای شهر تهران و استقبال کم نظیر جامعه از این کتاب نشان داد که مردم قدرشناس ایران هیچگاه اسوه ها وقهرمانان خود را فراموش نخواهد کرد.

یقینا عزیزان آزاده به تاثیرات عمیق ثبت و ضبط و انتقال تجربیات و خاطرات دوران اسارت واقف بوده و راضی نخواهند بود که ملت ایران را از این سرمایه عظیم محروم نمایند.

در اینجا لازم می دانم به عنوان فرد کوچکی از ملت بزرگ ایران و عضوی از جامعه رسانه ای کشور، مراتب سپاس خود را از همه آزادگان قهرمان بخصوص آن عده از عزیزان که خاطرات و اندوخته های خود را به صورت کتاب، فیلمنامه و دیگر آثار فرهنگی و هنری تدوین نموده اند اعلام و از دیگر همسنگرانشان نیز عاجزانه دعوت نمایم که این کار را نیز بخشی از دفاع و ماموریت خود بپندارند.

* دبیر قرارگاه رسانه ای مقابله با تهدیدات نرم

انتهای پیام/