به گزارش خبرگزاری تسنیم از اصفهان، رسول زرگرپور بعد از هفتهها کش و قوس، سرانجام روز یکشنبه 31 شهریور سال 92، به عنوان استاندار اصفهان انتخاب شد.
وی پیش از این مسئول ستاد جهاد سازندگی شهرستان سمیرم اصفهان، مسئول کمیته عمران جهاد سازندگی استان اصفهان، مسئول جهاد سازندگی استان اصفهان، معاون برنامه ریزی وزارت جهاد سازندگی، معاون امور عمرانی وزارت کشور، قائم مقام شورای اسلامی شهر تهران، رئیس ستاد حوادث غیر مترقبه کشور، رئیس شورای عالی حمل و نقل و ترافیک کشور بود.
زرگرپور همچنین سابقه معاونت امور آب وزارت نیرو، ریاست کمیته ملی سدهای بزرگ کشور، ریاست کمیته ملی آبیاری و زهکشی ایران، مشاوری وزیر نیرو و عضو هیات مدیره شرکت مدیریت پژوهشهای نیروگاهی ایران را در کارنامه خود داشت.
عضویت در شورای پول و اعتبار، عضویت در شورایعالی بانکها، عضویت در ستاد طرحهای مهم انقلاب، عضویت در ستاد بسیج اقتصادی، عضویت در کمیسیون شورای اقتصاد، عضویت در شورای عالی ترابری کشور، عضویت در شورای برنامه ریزی مسکن و شهرسازی در برنامه دوم توسعه و عضویت در شورای عالی اقیانوس شناسی نیز از جمله مسئولیتهای استاندار اصفهان به شمار میرفت.
وی که در ششمین دهه زندگی خود راهی اصفهان شده بود، به شهر خود بازگشت تا بسیاری از مشکلات این استان پهناور که تا پیش از آن به کلاف سردرگمی تبدیل شده بود را برطرف کند. بسیاری در بدو حضور او به استان اصفهان، از کار دشوار استاندار اصفهان در این استان سخن گفتند، موضوعی که خود زرگرپور نیز بر آن صحه میگذارد و در بخشی از صحبتهای خود با تسنیم میگوید که "وقتی تصمیمم برای قبول این مسئولیت را اعلام کردند، بسیاری گفتند که شما متوجه نیستید به کجا میروید"!
زرگرپور در دو سال گذشته نیز اتفاقات بسیاری را برای استان اصفهان رقم زده و فارغ از مسئله آب که یکی از مهمترین موضوعات دوران مدیریتی وی بر استان اصفهان به شمار میرفت، در حوزههای دیگر استان نیز اقدامات خوبی را به نام خود ثبت کرده که امروز همه درباره تلاشهای صورت گرفته در این باره اتفاق نظر دارند.
البته انتقادات مختلفی نیز به استاندار اصفهان مطرح میشود که او همواره حاضر است درباره این انتقادات صحبت کند و در واقع زرگرپور، دانستن را حق مردم میداند و به گفته خودش، تلاش میکند هر ماه یک نشست خبری با خبرنگاران برگزار کند.
مهمترین محورهای بخش دوم صحبتهای رسول زرگرپور، استاندار اصفهان در این گفتوگو از این قرار است:
-
تالاب گاوخونی برای منطقه ما برکات بسیار زیادی دارد، در ارتباط با ایجاد یک تعادل زیست محیطی و اکولوژیکی که در منطقه به وجود میآورد برای ما اهمیت دارد.
-
احیای حوضه آبریز زایندهرود بدون احیای تالاب گاوخونی معنا و مفهومی ندارد و یک کار ابتر است زیرا آن هدف را پیگیری میکنیم باید برای تالاب هم فکری شود.
-
ما باید چاههای غیرمجاز را در درجه نخست در بستر و حریم رودخانه و در بقیه نقاط را متوقف کنیم و باز هم برداشتهای مازاد بر مجاز را نیز با نصب کنتورها متوقف کنیم.
-
پروژههائی مانند مصلی و ورزشگاه نقش جهان را میتوان در 2 فاز اجرا و به بهرهبرداری رساند.
-
ما نمیخواهیم مصلی را ناقص افتتاح کنیم بلکه میخواهیم آن قسمتهائی از مصلی را که قابل بهرهبرداری است و مردم میتوانند در یک شرایط مناسبتری به عبادت بپردازند، این شرایط را برای مردم فراهم کنیم.
استاندار اصفهان در یکی از روزهای تابستانی سال 94، میهمان خبرنگاران تسنیم بود که بخش دوم از این گفتوگوی 3 ساعته را در ادامه میخوانید:
تسنیم: یکی از افتخارات دوره مدیریت شما این است که آب پس از 10 سال به تالاب بینالمللی گاوخونی رسید، سئوال اینجا است که برنامه استان برای تداوم جریان آب در این تالاب و بازگشت به اکوسیستم طبیعی تالاب گاوخونی و احیای آن چیست و رویکرد شما برای مقابله با معضلات زیست محیطی از جمله ریزش ریزگردها از سمت تالاب گاوخونی به سمت اصفهان چیست؟ به نظر شما اقدامات صورت گرفته تا کنون چه نتایجی را در برداشته است؟
رسول زرگرپور: تالاب گاوخونی از ابعاد مختلف برای ما اهمیت دارد. اولاً این تالاب از جمله تالابهائی است که در کنواسیون رامسر آمده و اهمیت دارد تا ما بتوانیم تعهدات بینالمللی خود را اجرا کنیم. در درجه دوم احیای حوضه آبریز زایندهرود به مفهوم جاری شدن آب در بخشی از رودخانه نیست، بلکه از زردکوه تا تالاب یک جریان مستمر آبی را داشته باشیم. نکته سوم نیز این است که تالاب گاوخونی برای منطقه ما برکات بسیار زیادی دارد، در ارتباط با ایجاد یک تعادل زیست محیطی و اکولوژیکی که در منطقه به وجود میآورد برای ما اهمیت دارد.
"تالاب گاوخونی عملکرد اکولوژیکی خود را از دست داده است"
اگر در گذشته به تالاب میرفتید، شاید تعجب میکردید که اطراف تالاب برخی تپههای ماسهای وجود دارد اما متأسفانه اکنون این تپهها وجود خارجی ندارند و این موضوع نشان میدهد تالاب عملکرد اکولوژیکی خود را از دست داده است.
وقتی که جریانهای فرسایش خاکی و گرد و غبارها از تالاب رد میشود، به دلیل رطوبتی که در این منطقه بود، این جریانها در همان محل تالاب نشست کرده و تپههای ماسهای را ایجاد میکرد؛ به همین دلیل گرد و غبارها به سمت اصفهان نمیآمد اما اکنون این تپهها وجود ندارند زیرا دیگر تالاب این عملکرد خود را از دست داده است.
"احیای حوضه آبریز زایندهرود بدون احیای تالاب گاوخونی معنا و مفهومی ندارد"
در بخش مصوبات 9 مادهای شورای عالی آب، بحث احیای تالاب گاوخونی مطرح شده که پیشنهاد آن از اصفهان بود، نه از سازمان محیط زیست. ما پیشنهاد کردیم که باید در سال 176 میلیون متر مکعب آب به تالاب وارد شود زیرا هیچ راهی جز اینکه برای احیای تالاب گاوخونی و وضعیت پایدار آن 176 میلیون متر مکعب آب را داشته باشیم، وجود ندارد.
در حال حاضر آنچیزی که به سمت تالاب میرود زهآب آبهای کشاورزی بوده که 2 تا 3 متر مکعب به تالاب وارد میشود و تا زمانی که کشاورزی شرق رودخانه زایندهرود را داشته باشیم، میتوان به برقراری این زهآب امیدوار بود.
آبی که در رودخانه زایندهرود رهاسازی میشود، حدود 4 تا 5 متر مکعب آب در اول رودخانه رها میشود اما در آخر رودخانه نیم متر مکعب بیشتر نیست که بقیه آن یا تجزیه و یا تبخیر میشود، بنابراین این آبی که با تالاب وارد میشود، آب تازه یا آب خام نیست، بلکه زهآب است و در حقیقت بعد از چند سال زایندهرود، زایندگی خود را شروع کرده است و این زایندگی سبب شده که این مقدار آبی را که گرفته در تالاب پس میدهد.
در واقع به نظر من احیای حوضه آبریز زایندهرود بدون احیای تالاب گاوخونی معنا و مفهومی ندارد و یک کار ابتر است زیرا آن هدف را پیگیری میکنیم باید برای تالاب هم فکری شود و بتوانیم این 176 میلیون متر مکعب آب را یا از طریق زهآب و غیره تخصیص دهیم.
با توجه به مشکلاتی که ما پیرامون برداشتها در بالادست رودخانه داریم، پسآب تصفیهخانه شمال، جنوب و شرق را به سمت تالاب گاوخونی منتقل و هدایت کنیم و در حقیقت تالاب را از زهآب و پسآب استاندارد احیا کنیم.
در این زمینه 2 پروژه هم در حال اجرا بود اما مسائل اجتماعی سبب میشود که به راحتی نتوان این کار را انجام داد. هماکنون از این پسآبها استفاده کشاورزی میشود و شاید تنها راه درستی که میتوان از طریق آن، جلوی این استفاده نادرست از پسآبها را گرفت، این است که چنین کارکردی را برای این پسآبها ایجاد کرد.
انتظار ما از رسانهها این است که حمایت لازم را در این زمینه انجام دهند و وقتی راهکار و موضوعی در این زمینه مطرح میشود، توسط رسانهها فضاسازی مناسب برای آن صورت گیرد.
تسنیم: به طور مشخص، شرط احیای زایندهرود، احیای تالاب گاوخونی است اما به نظر میرسد که برداشتهای بیرویه و غیرمجازی که در بالادست رودخانه و در پشت سر انجام میشود، سبب اختلافات مردمی بین 2 استان شده و از سوئی دیگر احیای تالاب را دچار اختلال میکند. تعامل بین 2 استان چگونه انجام میشود و برای احیا و تداوم حیات تالاب چه برنامهای در نظر گرفته شده است؟
رسول زرگرپور: اگر حوضه آبریز زایندهرود احیا شود، تالاب گاوخونی هم احیا خواهد شد زیرا زایندگی رودخانه که اتفاق بیافتد، تالاب آب مورد نیاز خود را میگیرد.
ما در بالادست حوضه آبریز 3 نکته را در نظر داریم، اولا توسعه جدیدی اتفاق نیافتد زیرا اکنون چیزی در حدود 12 هزار هکتار توسعه وجود دارد که کمتر از 5 درصد آن در استان اصفهان و مابقی در استان مجاور قرار گرفته است. این توسعهها فعلا متوقف شده اما باید به صورت کاملا پایدار متوقف شود.
"کنترل هوشمند برداشتهای صورت گرفته در بالادست زایندهرود"
در درجه دوم، مسئله مهم توقف کامل برداشتهای غیرمجاز است که آنها به طور کامل شناسائی شده و باید در مورد آن تصمیمگیری شود. نکته سوم نیز توقف برداشتهای مازاد بر مجاز است که برای این مورد بحث نصب کنتورها هوشمند در حال اجرا است و امسال قرار است که در استان اصفهان 7 هزار کنتور هوشمند نصب شود. مجموعه این اقدامها میتواند در حوزه آبهای سطحی در احیای حوضه آبریز زایندهرود و تالاب موثر باشد.
آب سطحی و آب زیرزمینی با یکدیگر تبادل دارند که ما باید چاههای غیرمجاز را در درجه نخست در بستر و حریم رودخانه و در بقیه نقاط را متوقف کنیم و باز هم برداشتهای مازاد بر مجاز را نیز با نصب کنتورها متوقف کنیم که مجموعه این موارد میتواند شرایط جریان را برای احیای حوضه آبریز زایندهرود و تالاب گاوخونی مناسب کند.
اما درباره تعامل با استان همجوار، آنچه اهمیت دارد قوانین، مقررات و مصوبات است که مبنای عمل 2 استان و استانداران باید باشد که تمام تلاش ما این است که این اتفاق رخ دهد.
تسنیم: بدون شک صدها پروژه نیمهتمام در استان اصفهان قرار گرفته و در این بین، چندین پروژه کلان در شهر اصفهان در انتظار بهرهبرداری است. آخرین شرایط کلان پروژههای نیمه تمام استان در چه وضعیتی است؟
رسول زرگرپور: باید بگویم که شأن مدیریت در استان اصفهان و شأن مردم اصفهان این نیست که پروژههائی که البته میتوان به آنها ابرپروژه هم گفت، در اصفهان بیش از 5 سال افتتاح آن به تاخیر بیافتد و انجام نشود. بعضی از پروژهها مانند مترو زمان طولانیتری را میخواهد و مرحله به مرحله به بهرهبرداری میرسد اما پروژههائی مانند مصلی و ورزشگاه نقش جهان را میتوان در 2 فاز اجرا و به بهرهبرداری رساند.
البته هر کدام از این پروژهها مشکلات و مسائل مربوط به خود را دارد که قدم نخست، شناسائی و آسیبشناسی دلیل رکود و توقف، قدم دوم پیداکردن راه حل برای رفع آسیبها و قدم سوم اجرائی کردن آنها است.
"نمیخواهیم مصلی را ناقص افتتاح کنیم"
مصلی در حال حاضر 70 درصد پیشرفت فیزیکی دارد و تا کنون نزدیک به 400 میلیارد تومان هزینه در آن صورت گرفته است. در حال حاضر ما در شرایطی هستیم که میتوانیم نماز را در آن برگزار کنیم. البته همین برگزار کردن نماز عید فطر در مصلی به این راحتی نبود و دیدگاههای مختلفی در این زمینه وجود داشت.
برخی معتقد بودند که باید پروژه به صورت کامل به بهرهبرداری برسد اما من معتقد هستم که برای اینکه از این سرمایهگذاری بتوان استفاده کرد، در هر مرحله به بهرهبرداری رساند این به این معنا نیست که پروژه نیمه تمام را افتتاح کنیم و ما به این موضوع قائل نیستیم ولی میشود یک طرح را به چند پروژه تقسیم کرد و هر پروژه را در جای خود مورد بهرهبرداری قرار داد و از آن استفاده کرد.
"حضور مردم در نماز عید فطر در مصلی سبب تسریع در تکمیل آن میشود"
ما نمیخواهیم مصلی را ناقص افتتاح کنیم بلکه میخواهیم آن قسمتهائی از مصلی را که قابل بهرهبرداری است و مردم میتوانند در یک شرایط مناسبتری به عبادت بپردازند، این شرایط را برای مردم فراهم کنیم.
باید بگویم حضور پرشور مردم در نماز عید فطر در مصلی سبب تسریع در تکمیل آن میشود. گرچه اکنون ما نه با مشکلات حقوقی مصلی مواجه هستیم و نه مشکلات فنی مهندسی و معماری را پیشرو داریم.
گفتوگو از مسعود سعیدی و زینب کلانتری
انتهای پیام/