پورمحمدی: پژوهش درباره مدیران و سیاستگذاران جامعه اولویت ما نیست

به گزارش خبرگزاری تسنیم، علی اصغر پورمحمدی، معاون سیما، صبح امروز دوشنبه 23 آذرماه با حضور در مرکز پژوهش و سنجش افکار صدا و سیما بر لزوم شناخت دقیق تاریخ، مذهب، جامعه و فرهنگ توسط پژوهشگر تاکید و از گسست رابطه دانشگاه و جامعه اظهار تاسف کرد.

پورمحمدی در این مراسم که به بهانه هفته پژوهش برگزار شد، اظهار داشت: در زمان ما پژوهشگری جزو مشاغل مازاد محسوب می‌شد. خوشبختانه امروزه سختگیری بیشتری در این زمینه دیده می‌شود و مانند گذشته هر کس از گَردِ راه برسد پژوهشگر نمی‌شود که این امر مایه افتخار است.

وی ضمن قدردانی از تلاش‌های جعفر عبدالملکی، رئیس مرکز پژوهش و سنجش افکار، عملکرد این مرکز را مثبت ارزیابی کرد و گفت: خوشبختانه در دوره‌های اخیر افرادی در جایگاه‌های شغلی مرکز پژوهش منتصب می‌شوند که با پژوهشگری غریبه نبوده و آن را به خوبی می‌شناسند. حداقل در زمینه رسانه‌ها می‌توانم بگویم که پژوهش‌های این مرکز برای ما کارآمد بوده است.

معاون سیما در انتقاد به نظام آموزشی ایران و خروجی آن از اولین سال‌های شروع تحصیلات تا مقاطع بالای دانشگاهی، خاطرنشان کرد: نظام آموزشی مبتنی بر مدرک گرایی شرایط نامناسبی به وجود آورده است. بنابراین معتقدم تا کسی جوهره پژوهشگری نداشته باشد به جایی نخواهد رسید.

پورمحمدی در بخش بعدی سخنان خود به موضوع پایان نامه‌ها و رساله‌های دکتری نگارش شده توسط دانشجویان اشاره کرد و گفت: با نگاهی به عناوین پایان نامه‌ها دیده می‌شود که اغلب اوقات «پژوهش»، مساله ما نبوده و یا اولویت نداشته است. ده‌ها و صد‌ها مساله روی زمین مانده در جامعه وجود دارد که تا کنون مورد توجه رساله‌های پژوهشی قرار نگرفته‌اند. موضوعاتی که به واقع نیاز مدیران و سیاستگذاران جامعه هستند.

وی در این باره ادامه داد: آنچه تاسف بار است پژوهشگر ما دنبال مسائل مهم و حساس نبوده و عناوین خنثی را انتخاب می‌کند. افزون بر این، پژوهشگر گاهی خط قرمزهای فرضی برای خود ترسیم می‌کند که باعث می‌شود دنبال مسائل حاد نرود. در رشته‌های علوم انسانی انبوهی از پژوهش‌ها وجود دارد که به درد کشور ما نمی‌خورد.

او در ادامه به اشکالات تحقیقات دانشگاهی در ایران اشاره کرد و گفت: تحقیقات ما کمی، ساختاری و برون گراست. از سوی دیگر استفاده از ابزارهای پیچیده راهی در پژوهش‌های ما نداشته و همچنان به تکمیل پرسشنامه بسنده می‌کنیم. از روش‌های ترکیبی بهره نمی‌بریم و روش‌های تحلیل گفتمان، تحلیل محتوا، نشانه‌شناسی و مهم‌تر از همه روش تاریخی و تطبیقی کمتر استفاده می‌شود. در نتیجه می‌توان گفت دانشگاه‌ها در روش تحقیق ضعیف عمل می‌کنند.

پورمحمدی در توضیحی بیشتر افزود: پرسشگری که به صورت مستقیم به سراغ جمعیت مخاطب می‌رود هم نتیجه مطمئنی نمی‌تواند کسب کند چه برسد به پخش کردن پرسشنامه و نتیجه گیری بر اساس پاسخ به این سوالات. این مساله بالاخص درباره موضوعات پیچیده و انتزاعی با توجه به فرهنگ خاص مردم ایران، نمود بیشتری می‌یابد. به این معنی که مثلا پرسش درباره نماز خواندن اکثرا پاسخ مثبت به همراه دارد و حقایق به دست پژوهنده نخواهد رسید.

او در پایان یادآور شد: اشکال دیگر عدم شناخت پژوهشگر از وضعیت تاریخی، فرهنگی و مذهبی جامعه ایران است. آمار و ارقامِ صرف دردی را دوا نخواهد کرد. اینکه چه حجم پژوهش ارائه داده‌ایم بدون توجه به عناوین مورد نیاز، کارآمد نخواهد بود.

انتهای پیام/