به گزارش خبرگزاری تسنیم به نقل از پایگاه خبری بلومبرگ، در حالی که نرخ تورم سالانه در ونزوئلا به 98.3 درصد رسیده، و پیش بینی ها حکایت از رسیدن آن به 720 درصد در سال جاری میلادی دارد، ونزوئلا احتمالا در آستانه پیوستن به کشورهایی قرار دارد که افزایش غیرقابل کنترل قیمت ها موجب فلج شدن اقتصادشان شده است.
اگر تورم بسیار بالا که به رشد 50 درصدی یا بیشتر قیمت ها در طی یک ماه گفته می شود، اتفاق بیافتد، می توان اقتصاد ونزوئلا را با نمونه های دیگری که این وضعیت را تجربه کرده اند مقایسه کرد. معروف ترین نمونه از این دست، آلمان اوایل دهه 1920 میلادی است. در آن زمان مردم آلمان مجبور بودند برای کالاهای ضروری خود یک چرخ دستی پر از اسکناس پرداخت کنند.
اما شاید جالب توجه ترین موضوع، نحوه پایان یافتن این تورم بالاست. شاید ونزوئلا بتواند با به کار گرفتن عملکرد آلمان، روند کاهش ارزش پول ملی خود را متوقف کند.
پس از جنگ جهانی اول، معاهده ورسای آلمان را وادار کرد تا غرامت هایی را به فاتحان جنگ پرداخت کند که باید در قالب طلا و کالاهایی نظیر فولاد و الوار پرداخت می شدند.
زمانی که آلمان از پرداخت این غرامت ها ناتوان شد، نیروهای فرانسوی و بلژیکی منطقه روهر، قلب منطقه صنعتی آلمان را در ژانویه 1923 اشغال کردند.
کارگران آلمانی از همکاری با اشغالگران امتناع کردند و دست به اعتصاب زدند. صنایع منطقه روهر تعطیل شدند و درآمدهای مالیاتی به شدت افت کرد. آلمان که با کمبود نقدینگی مواجه بود، اقدام به چاپ اسکناس کرد تا بتواند هزینه های خود را پرداخت کند و این مسئله موجب تورم شدید شد.
گوستاو استرسمن، صدر اعظم وقت آلمان با انتصاب هالجمار شاخت، یک بانکدار بلندپرواز به سمت کمیسیونر ارزی کابینه در صدد حل مشکل تورم بالا برآمد.
شاخت برای کنترل تورم اقدام به ایجاد یک ارز جدید به نام رنتن مارک با پشتوانه طلا کرد. مردم آلمان ارز جدید را پذیرفتند . تورم بالا پس از چند هفته کنترل شد.
ونزوئلا نیز می تواند همان مسیر آلمان دهه 1920 را طی کند. با این تفاوت که ذخایر نفتی عظیم خود را به جای طلا پشتوانه ارز جدید قرار دهد و از این طریق به تورم بالا غلبه کند.
انتهای پیام/126