امامزاده حسین(ع) شاخص گردشگری مذهبی استان قزوین

به گزارش خبرگزاری تسنیم از قزوین، امامزاده حسین(ع) فرزند بلافصل امام رضا(ع) بوده که در سفر آن حضرت به سوی سرزمین توس در میان راه بیمار شده و برای مداوا به شهر قزوین انتقال داده شده که در این دیار از دنیا رفته و در همان جا نیز به خاک سپرده می‌شوند.

وجود مقدس امامزاده حسین(ع) که در زمان فوت دو سال بیشتر نداشته است سبب شد تا مقام معظم رهبری شهر قزوین را به عنوان چهارمین حرم اهل‌بیت(ع) معرفی کرده و در سفر پربرکتشان نیز به آستان مقدس این امامزاده واجب التعظیم مشرف شوند.

امامزاده حسین(ع) که در بخش جنوبی شهر قرار دارد با داشتن یک فضای بسیار معنوی، مأمن دل‌های دردمند بوده و بسیاری از مردم قزوین برای درددل و گرفتن حاجت، دل خود را به قلب کوچک این امامزاده بزرگوار می‌سپارند و متوفیان خود را نیز قبل از تدفین گرداگرد این حرم مقدس طواف می‌دهند.

این در حالی است که امامزاده حسین(ع) نه تنها برای مردم استان قزوین بلکه برای بسیاری از شهرها و استان‌های کشور شناخته شده و هر مسافری که وارد این شهر می‌شود سراغ از این مضجع شریف گرفته و برای زیارت به آنجا مشرف می‌شود.

همین موضوع و علاوه بر آن وجود مزار شهدای هشت سال دفاع مقدس و انقلاب اسلامی نیز در جوار این امامزاده سبب شده تا این مکان مقدس به شاخص گردشگری مذهبی استان قزوین تبدیل شده و سالانه تعداد زیادی از هموطنان برای زیارت و ادای احترام به این حریم شریف بیایند.

صحن مطهر امامزاده حسین(ع) مدفن بسیاری از بزرگان و فضلای دینی همچون آقاسید موسی زرآبادی، آقا سید جمال، شهید عباس بابایی، مرحوم جمال کریمی‌راد و آزاده بزرگوار حاج رضا یزدان پناه است.

در دورهٔ حکومت صفویه برای این امامزاده که بعدها به شاهزاده حسین(ع) معروف شد، ساختمان‌های متعددی بنا شد و زیارتگاه مردم قزوین شد؛ مجموعه بناهای شاهزاده حسین(ع) عبارتند از دروازه ورودی، ساختمان گنبد‌دار، رواق، میانسرا، ایوان، بقعه و اتاق‌هایی در اطراف صحن مرکزی یا میانسرا، ورودی مجموعهٔ شاهزاده حسین(ع) از سمت شمال، شبیه دروازه‌های ورودی شهرهای عهد صفویه و قاجاریه‌ است.

بقعه شاهزاده حسین با دو ورودی از سمت شمال و جنوب در میان صحن بزرگی قرار گرفته‌است؛ در اطراف صحن ایوان‌هایی وجود دارد که با کاشی‌کاری در طرح‌های مختلف تزیین شده‌ است.

ورودی بقعهٔ شاهزاده حسین دارای مقرنس‌کاری و تزیینات مختلف است که در دورهٔ قاجاریه با افزودن تالاری به آن شکل تازه‌ای یافته‌ است؛ در بخش غربی و شرقی بقعه، دو رواق ساخته شده که به نام‌های بالا سر و پایان پا معروف و دارای گچبری و کاشیکاری است.

فضای داخل بقعه شاهزاده حسین، باکاشی خشتی هفت رنگ، بدنهٔ آن با آیینه‌کاری و زیر گنبد با کتیبه‌هایی به خط ثلث در زمینهٔ لاجوردی تزیین شده‌ است؛ قدیمی‌ترین و زیباترین اثر مجموعه شاهزاده حسین، در چوبی منبت‌کاری شده آن است که در سال 967 هجری به مجموعه اضافه شده‌ است.

بر اساس کتیبه‌ای از کاشی معرق، این مجموعه در سال 1040 هجری به دستور زینب بیگم، دختر شاه طهماسب صفوی، بازسازی و صندوق چوبی نفیسی بر مزار آن نصب شده بود که بعدها این ضریح تعویض شده و شبیه حرم پدر بزرگوار ایشان ساخته شد.

امامزاده حسین(ع) در هسته مرکزی شهر قزوین واقع شده و امکانات رفاهی نیز برای مسافران نوروزی مهیا است؛ این در حالی است که طرح توسعه امامزاده حسین(ع) کلید خورده و در سال‌های آینده امکاناتی از جمله زائرسرا، آشپزخانه مرکزی و دارالشفا برای آن در نظر گرفته شده است.

انتهای پیام/