چشم انداز انقلاب بحرین در سایه لجبازی رژیم آل خلیفه و ادامه دخالت بیگانگان

به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم، پنج سال از جنبش صلح آمیز و به عبارت دیگر انقلاب مردم بحرین می گذرد، اما با وجود سرکوبگری و خشونت و ظلم و ستمی که رژیم آل خلیفه علیه بحرینی ها روا داشته است، همچنان این انقلاب صلح‌آمیز بودن خود را حفظ کرده است.

انقلاب مردم بحرین از همان لحظه نخست تاکنون صلح آمیز بودن خود را حفظ کرده و این در حالی است که شیوه‌های سرکوبگری توسط رژیم آل خلیفه پیشرفت کرده است و این رژیم به تمام شیوه های غیرقانونی و خلاف حقوق بشر علیه شهروندان متوسل شد تا بتواند صدای حق را ساکت کند و در این راه از اراذل و اوباش رژیم آل سعود و تجارب پلیس انگلستان استفاده کرد. در این مدت، صدها نفر شهید یا زخمی شده و یا به زندان افتاده و شکنجه شده‌اند.

رژیم بحرین برای خاموش کردن شعله اعتراضات شمار زیادی از رهبران مخالف را بازداشت و با پرونده سازی به زندانهای طولانی‌مدت محکوم کرده است.

با وجود همه این اقدامات، جنبش مردم بحرین برای دستیابی به خواسته‌های خود همچنان ادامه دارد و آنها با برپایی تظاهرات خواهان برآورده شدن این خواسته‌ها هستند.

خبرگزاری تسنیم درباره آخرین تحولات انقلاب بحرین با احمد رضی فعال و روزنامه نگار بحرینی که به دلیل پیگیری حقوق بشر مشروع برای همه شهروندان داخل کشورش، مدت زیادی در زندان بوده است، به گفتگو نشست. کاربران گرامی متن این گفتگو را در ذیل می‌توانند بخوانند.

سؤال: انقلاب بحرین در اویل سال 2011 میلادی آغاز شد و همچنان ادامه دارد، اما رسانه ها به آن بی توجهی می کنند. به نظر شما چرا انقلاب بحرین مورد بی توجهی قرار گرفته و این در حالی است که برخی انقلابهای دیگر در کانون توجه قرار گرفته اند؟

احمد رضی: انقلاب بحرین در آغاز با نام انقلاب خشم جوانان بحرین در چهاردهم فوریه سال 2011 میلادی (25 بهمن 89) به وقوع پیوست و جوانان انقلابی در این انقلاب نقش پررنگی داشتند. قهرمانان این انقلاب دانشجویان و خانواده‌های زندانیان در بند رژیم بودند. آغاز انقلاب یک لحظه تاریخی استثنایی بود که نمی‌توان آن را فراموش کرد. انقلاب به شکل صلح‌‌‌‌‌آمیز و از رحم مادری خارج شد که رویای آزادی و تحقق عدالت را در سر می‌پروراند. این انقلاب خارج از اراده گروههای دینی و سیاسی بود و انقلابیون علنا خواستار تشکیل دولت منتخب توسط مردم، تدوین قانون اساسی جدید و احترام به خواسته‌‌های مردم و پایان یافتن تبعیض بودند. آنچه دردناک است این است که انقلاب بحرین بعد از انقلاب تونس و مصر آغاز شد و لذا از لحاظ رسانه‌‌ای، امنیتی، و نظامی محاصره شد و اهداف آن به صورت طایفه ای و مذهبی جلوه داده شد. با این وجود نمی‌توان نقش پررنگ برخی رسانه‌های عربی بویژه شبکه‌های العالم، المنار و دیگر شبکه‌ها و برخی از روزنامه‌های عربی و همچنین شبکه‌های خبری بیگانه مستقل را در زمینه پوشش خبری حوادث انقلاب فراموش کرد. در کنار این باید به فعالیتهای گسترده حقوقی همه آزادگان طرفدار جنبش صلح‌آمیز مردم بحرین نیز اشاره کرد.

مانند هر انقلابی، این انقلاب نیز شهید تقدیم کرد. همچنان این فداکاری ها ادامه دارد. بدون شک اشتباهاتی نیز صورت گرفت. این انقلاب دوستانی از کشورهای مختلف داشت که خواهان آزادی بودند و به حق ملتها در تعیین سرنوشتشان ایمان داشتند. حوادث انقلاب توسط رسانه‌های عربی و بین‌المللی پوشش داده شد و هرکدام از آنها در ترسیم حوادث سیاسی این کشور کوچک بر اساس اهداف و شیوه خود عمل می کردند. نباید فراموش کرد که بحرین کشور کوچکی است که همپیمان آمریکا و عربستان است، بنابراین منافع منطقه‌ای و قبیله‌ای و علاوه بر آن عوامل جغرافیایی و سیاسی نقش زیادی در جلوگیری از آغاز این انقلاب و موفقیت آن ایفا کرد. اما به عنوان اراده ملی مستقل غیر ممکن یا دشوار نیست که به تغییر سیاسی ایمان داشته باشیم و این تغییر بدون شک رخ خواهد داد. اما به هیچ وجه با اقدامات سیاسی و حل و فصلهای بی ارزش، نمی توان جانفشانی‌های ملت بحرین را نادیده گرفت.

سؤال: در آغاز انقلاب فعالان بحرینی بازداشت می‌شدند، اما بعدها این شیوه به سلب تابعیت و بازداشت نمادهای سیاسی و دینی تغییر کرد و جمعیت الوفاق به عنوان بزرگترین تشکل معارض و شورای علما منحل شد. شیخ علی سلمان دبیرکل جمعیت الوفاق به زندان افتاد. چرا رژیم در حالی که مدعی گفتگو است این اقدامات را انجام می‌دهد و این اقدامات به نفع چه کسی تمام خواهد شد؟

احمد رضی:بحرین همچنان در اوضاع دشواری به سر می برد. در یک طرف مردمی قرار دارند که خواهان آزادی هستند و در طرف مقابل رژیم حاکم قرار دارد، رژیمی که مرتکب انواع تجاوزها و جنایات شده و در محاکم بین المللی و پیشگاه عدل الهی محاکمه خواهد شد. اما انقلاب با وجود اینکه یاری کننده کم است ادامه خواهد یافت. رژیم حاکم همچنان سیاست دروغ و فریب رسانه‌ای و کشتار غیر قانونی و شکنجه و بازداشت را ادامه می دهد. همه این اقدامات، تجاوزهای حقوقی و سیاسی خطرناکی است که ملت اصیل بحرین را هدف قرار گرفته است. همچنین اقدامات امنیتی شدیدی با مشارکت برخی از کشورهای عربی خلیج فارس مانند عربستان و امارات برای از بین بردن انقلاب بحرین با زور هر چه تمام صورت می گیرد و این در حالی است که حمایتهای امنیتی و رسانه ای آمریکا از رژیم همچنان ادامه دارد. رژیم به دنبال سرکوب اعتراضات مردمی است که خواهان حقوق عادلانه و آزادی‌های اساسی خود هستند. زندانهای بحرین از زندانیان سیاسی پر شده است. حدود 4 هزار زندانی در زندانهای بحرین هستند و رقم در مقایسه با تعداد ساکنان این کشور، رقم بزرگی است. از ابتدای انقلاب 14 فوریه بیش از 700 سازمان حقوقی جنایات وحشی ارتش بحرین و عربستان برای سرکوب انقلاب را محکوم کرده اند. با وجود انواع درخواستها برای آغاز گفتگوی داخلی و تمایل دوستان نظام برای بازکردن صفحه جدیدی با معارضان، اما رژیم این درخواستها را رد کرد و به هیچ عنوان صادقانه عمل نکرد و منطق قدرت امنیتی همچنان بر این رژیم حکومت می کند و در نتیجه تمام فرصتهای گفتگوی حقیقی از بین رفت.

سؤال: سخنرانانی که در مساجدی که ممنوع اعلام شده است، سخنرانی می کنند بازداشت می شوند. چرا رژیم این شیوه ظلم و ستم طایفه‌ای را علیه شهروندان اصلی بحرین به کار می‌گیرد؟

احمد رضی:بیشتر روستاها و شهرهای بحرین شاهد اقدامات امنیتی رژیم است. شهروندان بحرینی هر روز بازداشت می شوند ومنطقه الدراز منامه از بیش از پنج ماه قبل از سوی نیروهای امنیتی رژیم محاصره شده است. همچنان شیخ عیسی احمد قاسم رهبر نهضت اسلامی بحرین تقریبا در اقامت اجباری به سر می برد و رژیم از برگزاری نماز جمعه در الدراز جلوگیری می کند. رژیم علما را بازداشت کرد و مانع از سخنرانی خطبا و برگزاری نماز جمعه شد و کار به جایی رسید که سازمان اوقاف جعفری به عنوان یک نهاد دولتی برای ترسیم حدود حسینیه‌ها و مساجد و تعیین ائمه جماعت و نحوه پرداخت حقوق آنها و تغییر اسامی مساجد تاریخی با هدف تغییر هویت ملی اسلامی ملت بحرین وارد عمل شد.

من پیش از این گفتم که رژیم حاکم در بحرین از لحاظ اخلاقی و سیاسی ساقط شده است و معارضان سیاسی باید عملکرد خود را بررسی کنند اهداف خود را یکپارچه کنند و فعالیتهای خود را با گروههای معارض انقلابی همسو سازند. ما به راه دشواری رسیده ایم و با دخالت نظامی کشورهای عربی خلیج فارس و دخالت کشورهای دیگر و ادامه اقدامات امنیتی علیه شهروندان، اوضاع پیچیده شده است.

سؤال: تبعید شهروندان اصلی بحرین و سلب تابعیت آنها و عوض کردن آنها با افرادی که خودشان کشور و دولت دارند برای چه صورت می گیرد؟ این برخورد دوگانه رژیم با شهروندان  چه دلیلی دارد؟

احمد رضی:این برخورد دوگانه رژیم به خاطر تنگناهای اخلاقی و بحران روانی حقیقی است که از آن رنج می برد و به همین خاطر تمام انرژی و پول خود را خود را صرف از بین بردن هویت ملی ملت مسلمان و مسالمت جوی بحرین می کند تا آن را به ملتی با تابعیتهای مختلف و ناهمگون از لحاظ آداب و رسوم تبدیل کند. معتقدم که فؤاد اسحاق الخوری اندیشمند لبنانی در کتاب خود به نام قبیله و الدوله در بحرین به خوبی این دوگانگی را شرح داده است. از این عجیب تر این است که رژیم حاکم در بحرین از طریق رسانه‌ها شیعیان را مزدور ایران نشان می‌دهد این در حالی است که یک سند سری انگلیسی که اخیرا منتشر شده است نشان می‌دهد که  تلاشهای حاکم سابق بحرین محمد بن خلیفه آل خلیفه ( 1842 - 1867) برای اینکه که بحرین به ایران وابسته شود، به در بسته خورد، زیرا مردم بحرین که از دیرباز آزادی و استقلال را انتخاب کرده اند، حاضر نیستند که به کشوری دیگر وابسته شوند.

سؤال: مردم بحرین عاشورا را در سایه سرکوب و ظلم و ستم دینی چگونه گذراندند؟

احمد رضی: مردم بحرین در ایام عاشورا، مناسک خود را در مناطق مختلف کشور و در جوی ناامن و در سایه تدابیر شدید امنیتی رژیم انجام دادند. تجاوزهایی نیز از سوی رژیم در این زمینه رصد شد. مانند اقدام نیروهای امنیتی برای از بین بردن نمادهای عاشورایی و ممانعت از سخنرانی خطبا و دستگیری برخی از آنها و همچنین جلوگیری از انجام این مناسک در داخل زندانها. این تجاوزها همچنان ادامه دارد. ما به عنوان ملتی مسلمان، عاشورا را مکتبی برای پیشبرد ارزشها و اخلاق و معرفت می دانیم.

سؤال: شما به عنوان یک روزنامه نگار ممنوع الخروج و زندانی سابق، وضعیت رسانه در بحرین را برای ما چگونه توصیف می‌کنید؟

احمد رضی: من در سال 1995 میلادی به دلیل فعالیتهای رسانه‌ای به زندان افتادم. همچنین در سال 2012 به دلیل یک گزارش رادیویی در خصوص مخالفت مردم با توافق امنیتی خلیج فارس به زندان افتادم. بار دیگر در سال 2014 میلادی به دلیل نگارش یک مقاله سیاسی به زندان افتادم و مورد شکنجه بدنی و روحی قرار گرفتم و به همین دلیل شنوایی یکی از گوشهایم را از دست دادم و در آن زمان دچار بیماری قلبی شدم و هم اکنون ممنوع السفر هستم. درباره اوضاع رسانه در بحرین می‌توانم بگویم که رژیم حاکم رسانه بویژه خبرنگاران و روزنامه‌ نگاران مستقل را از همان آغاز انقلاب هدف قرار داد. رسانه‌های وابسته به رژیم برای بد جلوه دادن خبرنگاران و روزنامه نگاران مستقل و تخریب چهره آنها تلاشهای زیادی کردند. همچنان برخی از خبرنگاران در بند زندانهای رژیم هستند و برخی از آنها شکنجه می‌شوند و در معرض محاکمه های صوری قرار می گیرند. چندین سازمان حقوقی بازداشت اجباری خبرنگاران و زندانیان اندیشه و اخراج آنها از کار و اتهام زنی به آنها را مستندسازی کرده است. همچنان بسیاری از آنها بدون محاکمه عادلانه پشت میله‌های زندان هستند و تنها جرمشان ابراز عقیده به صورت صلح آمیز است که این نقض آشکار منشورهای بین‌المللی مانند ماده 19 اعلامیه جهانی حقوق بشر است. مطابق این ماده هر کسی حق آزادی بیان و عقیده دارد. رویکردهای امنیتی علیه خبرنگاران همچنان ادامه دارد و این در حالی است که یک قانون مطبوعات مورد توافق در کشور وجود ندارد و رسانه ها در بحرین مستقل نیستند. اما ما اطمینان داریم که در آینده وضع متفاوت است و مردم ما دیر یا زود زیر سایه نظامی زندگی خواهند کرد که قانون بر آن حاکم باشد و از آزادی و عدالت برخوردار باشند.

انتهای پیام/