اصفهان| ماه رمضان در نائین؛ از طبل زنی سحر تا برکت آیة الکرسی

به گزارش خبرگزاری تسنیم از اصفهان، شهرستان نائین وسیع‌ترین شهرستان استان اصفهان و یکی از بزرگترین شهرستان‌های ایران است. در حال حاضر شامل سه بخش مرکزی، انارک و خور و بیابانک و چهار نقطه شهری به نام نائین، خور، جندق و انارک و هشت دهستان است.

مردم شهرستان نائین مانند تمام شهرهای ایران در ماه مبارک رمضان آداب و رسوم خاصی دارند که به انجام آن پایبند هستند و به ویژه قدیمی‌های این شهر سنت‌های گذشته خود را به جا می‌آورند و سعی می‌کنند آن را به نسل جدید نیز منتقل کنند. به همین دلیل برخی از بزرگان شهرستان نائین در ماه مبارک رمضان علاوه بر برگزاری آئین‌های خاص خود در پایان مراسم نوجوانان و جوانان را دعوت می‌کنند و با خاطره‌گویی و نقل داستان‌های زیبا و جذاب آنها را تشویق به ادامه این سنت‌ها می‌کنند. جوانان نیز بسیار مشتاق شنیدن هستند به ویژه اینکه این مباحث با زبان شیرین شعر و داستان بیان می‌شود.

مراسم سنتی طبل‌زنی سحرهای ماه رمضان در محمدیه

در گذشته‌های دور که امکان استفاده از ساعت برای همه وجود نداشت، مردم شهر نائین با صدای طبل از هنگام سحر ماه مبارک رمضان آگاه می‌شدند و اکنون نیز در روزگاری که زنگ انواع ساعت‌ها، تلفن‌های همراه و زمان سنج تلویزیون‌ها برای بیدارکردن مردم با هم رقابت می‌کنند، در محله‌ای از نائین همچنان طبل‌نوازان منادی سحرخیزان هستند. مردم کوچه و بازار نائین صدای طبل را با رویت هلال ماه رمضان می‌شنیدند تا بدانند که ماه رمضان آغاز شده است.

عبداللهی یکی از قدیمی‌های شهر نائین پیرامون مراسم طبل‌زنی در ماه رمضان به خبرنگار تسنیم گفت: یادش به خیر، آن سال‌ها که کودک و نوجوان بودم با صدای همین طبل سحرها از خواب بیدار می‌شدیم و همراه بزرگترها سحری می‌خوردیم، درست به یاد دارم صدای طبل را، حتی گاهی برای تماشا هم می‌رفتیم، آنقدر علاقه داشتم که چندین سحر را برای تماشای طبل زنان به کوچه رفتم. آنها سه یا چهار مرد بودند که گوشه‌ای از کوچه یا خیابان می‌نشستند و طبل می‌زدند و از این طریق مردم را بیدار می‌کردند.

وی افزود: هر چقدر زمان می‌گذشت این سنت کمرنگ‌تر می‌شد و مردم به شیوه‌های جدید روی آورده‌اند اما با این حال هنوز هم در برخی از محلات به ویژه محمدیه مراسم طبل زنی برگزار می‌شود و چقدر هم خوب است. درست است که وسایل پیشرفته برای استفاده مردم در دسترس قرار دارد و بسیار هم آسان است اما این سنت‌ها نباید از بین برود، وقتی به صورت زنده عده‌ای به خیابان می‌آیند و طبل می‌زنند این کار شور و هیجان خاصی به مردم می‌دهد. سکوت خوب نیست، مردم عادت نکنند که در سکوت و تاریکی بیدار شوند و چیزی بخورند و دوباره بخوابند. این سنت‌ها به آدم انرژی و شور و هیجان می‌دهد.

از آش جو تا کله جوش در وعده افطار

تهیه افطاری را زنان خانه امری مقدس می‌دانند و ساعت‌ها مشغول بودن به آن را ثواب. از غذاهای معروف نائین در این ماه آش جو با شلغم، آش رشته ، شله زرد، حلوا، کله جوش را می‌توان نام برد.

بانوی 45 ساله‌ای پیرامون غذاهای سنتی شهرستان نائین گفت: ما در ماه مبارک رمضان افطاری را با علاقه و وقت گذاشتن تهیه می‌کنیم، در این ماه مهمان داریم و به مهانی می‌رویم و افطار را ساده برگزار می‌کنیم تا کسی هم به زحمت نیفتد. از قدیم همین رسم را داشتیم که غذای سبکی را تهیه کنیم و از مهمانان خود پذیرایی کنیم. یکی از غذاهای پرطرفدار ما آش جو و شله زرد است که معمولا در وعده افطار می‌پزیم.

وی افزود: یادم می‌آید که زن عمویی داشتم که در ماه رمضان یکی از شب‌های قدر شله زرد نذری می‌پخت، آن موقع بچه بودم اما طعم این شله زرد آنقدر خوشمزه و دل چسب بود که هرگز آن را از یاد نمی‌برم، حتی مردم برای گرفتن شله زرد درب خانه عمویم صف می‌کشیدند و عمو هم با رویی باز از آنها استقبال می‌کرد. این رسم پختن آش و شله زرد هنوز هم میان مردم ما رواج دارد.

نوشتن آیةالکرسی در ماه رمضان و اعتقاد به برکت داشتن آن

 یکی دیگر از آداب ماه رمضان در نائین روز 21 ماه رمضان یک سری کاغذ می آورند و افراد با سواد آیة الکرسی می‌نویسند و به بقیه افراد می‌دادند که داخل کیف یا جیبشان بگذارند و همین سبب برکت کیفشان تا سال آینده می‌شود. مردم نائین به این موضوع اعتقاد دارند و سعی می‌کنند آیة الکرسی را از دست افراد مذهبی، روحانیون و سید بگیرند و آن را باعث برکت می‌دانند.

برگزاری مراسم ختم قرآن در مساجد و تکایا

رضایی از شهروندان نائین گفت: یکی از آدابی که مردم شهرستان نائین هر سال در ماه مبارک رمضان آن را انجام می‌دهند مرامس ختم قرآن است و بسیار هم از سوی مردم استقبال می‌شود. می‌توان گفت این رسم یکی از رسومی است که از سال‌های بسیار دور بین مردم رواج بوده و هنوز هم هست و اصلأ قدیمی نشده و هر روز بیشتر از آن استقبال می‌شود. در ماه رمضان ختم قرآن جایگاه ویژه‌ای دارد و جلسات اغلب در مساجد و تکایا، حسینیه‌ها و مراکز فرهنگی و خانه‌ها برپا می‌شود و پیر و جوان و زن و مرد در ختم قرآن شرکت می‌کنند.

انتهای پیام/ح