بهار ۹۸| خراسان شمالی؛ دومین کهن شهر «خشتی و گلی» ایران در دل طبیعت اسفراین + فیلم
محدوده شهر تاریخی بلقیس که در واقع اسفراین کهن محسوب میشود قدمتی حدود چهار هزار سال داشته و دومین شهر خشتی و گلی ایران است.
به گزارش خبرگزاری تسنیم از اسفراین، محدوده شهر تاریخی بلقیس که در واقع اسفراین کهن محسوب میشود قدمتی حدود چهار هزار سال دارد. در این منطقه در طول قرنها همواره مردمی زیسته و تمدن آفریدهاند و سپس با هجوم و تجاوز اقوام مختلف تخریب شده است.
مهمترین اثر باقی مانده در شهر تاریخی بلقیس که در حال حاضر در سه کیلومتری جنوب غربی اسفراین فعلی واقع شده، ارگی هزار و 200 ساله است که به آن نارین قلعه نیز میگویند. اولین دوره استقرار در ارگ به بعد از حمله مغول به این شهر برمیگردد و بعد از این زمان دوبار در ارگ فعالیتهای مرمتی و ساخت و ساز در پیکره آن دیده میشود.
در هر صورت خرابههای شهر بلقیس اسفراین از اعصار مختلف شامل مجموعه آثار، بقایای ارگ و خندق، بخشهایی از حصار گرداگرد شهر و بقایای مقبره شیخ آذری و... تشکیل میشود و این اثر درسال 1380 به شماره 4497 در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسیده است.
اسفراین کهن (شهر بلقیس) پس از اینکه در دوره صفوی رونق گرفت در سال 1731 میلادی توسط افغانها تخریب شد و ساکنان آن شهر جدیدی را در نزدیکی شهر بلقیس ایجاد کردند. همچنین میگویند ارگ بلقیس اسفراین پس از ارگ بم دومین بنای گلی ایران است که بر اساس اصول معماری ساسانی ساخته شده و مهم ترین مصالح به کار رفته در آن خشت و گل است.
این کهندژ که اصلی ترین قسمت باقیمانده از شهر تاریخی بلقیس محسوب می شود دارای 29 برج بوده که ارتفاع هر کدام از آنها حدود 11 متر است و این 29 برج از هر سو با خندق احاطه شدهاند. همچنین فضای داخلی قلعه با حفاریهای قاچاق به کلی مضطرب شده و فقط از این ارگ بزرگ که زمانی دارای سه طبقه فضای معماری بوده تنها یک پوسته گلی باقی مانده است.
در محدوده حصار شهر آثاری از قبیل بقعه شیخآذری شاعر قرن نهم در زمان شاهرخ تیموری مشاهده میشود و همچنین راسته بازار در بخش میانی شهر و باروی شهر نیز از دیگر قسمتهای این شهر محسوب میشوند.
محل معروف این شهر تپه منار است که با توجه به نوشتههای مورخین، جغرافی نویسان و نیز کاوشهای باستانشناختی احتمالا محل مسجد و دارالاماره اسفراین در دوره بعد از مغول بوده که بخشهایی از آن مورد کاوش قرار گرفته است. همچنین بنای کاروانسرای تیموری در بخش غربی شهر و مجموعهای از یخدانها متعلق به دوره صفویه که هر دو این ها در حاشیه روستای جوشقان قرار دارند را میتوان از بناهای این شهر تاریخی محسوب کرد. این بنای تاریخی سالانه میزبان بازدید کنندگان وگردشگران داخلی وخارجی است.
انتهای پیام/