آذربایجان غربی|کوچ‌نشینی سبکی کهن از زندگی ایرانی اسلامی+تصاویر
عشایر سبک زندگی ویژه‌ای دارند و همواره در حال کوچ از مناطق ییلاقی به قشلاقی هستند و از طریق دامداری زندگی خود را می‌گذرانند و نمادی از فرهنگ اصیل و مهن ایرانی اسلامی است.
به گزارش خبرگزاری تسنیم از ارومیه، آذربایجان غربی از اقوام و مذاهب مختلفی تشکیل‌شده و عنوان رنگین‌کمان اقوام را از آن خود کرده است چراکه این اقوام در کنار یکدیگر زندگی می‌کنند سبک زندگی خاصی نیز دارند.
اما شیوه و سبک زندگی دیگری وجود دارد که ویژه است و در برخی مناطق رواج دارد، زندگی عشایری شیوه زندگی متفاوتی است که از زندگی شهری و و روستایی تفاوت فاحشی دارد، عشایر سبک زندگی متکی‌به‌خود را دارند و طبیعت، وضعیت جوی و فرهنگ نقش مهمی در زندگی این افراد ایفا می‌کند.
عشایر زندگی خود را از طریق دامداری می‌گذراند و در پی تغییر فصل‌ها از مناطقی به مناطق دیگر کوچ می‌کنند، درواقع عشایر به افرادی گفته می‌شود فرهنگ کوچ در زندگی آن‌ها از اهمیت خاصی برخوردار است و در اصطلاح به آنان عشایر کوچنده می‌گویند.
گروهی از عشایر نیز هستند و با اینکه در شمار عشایر قرار دارند ولی کوچ نمی‌کنند، این اقوام عشایر نیمه کوچنده بوده و در یکی از قطب‌های اصلی اسکان عشایر یعنی منطقه ییلاق یا قشلاق سکونتگاه دائمی دارند و برخی از اعضا خانواده همیشه دران سکونتگاه حضور دارند.
دو گروه دیگر از عشایر هستند که به آنان عشایر رمه گردان و عشایر اسکان‌یافته می‌گویند درواقع باید ابتدا به معنی کوچ پرداخت تا به معنی اصلی عشایر پی برد، کوچ یعنی جابه‌جایی و حرکت در میان دو منطقه ییلاق و قشلاق که هدف از این جابه‌جایی دست یافتن به علوفه تازه، حفاظت از احشام در مقابل گرما و سرما شدید بوده و در این جابه‌جایی تمام خانواده و اسباب و احشام جابه‌جا شده و تغییر مکان می‌دهند.
"ییلاق" همان منطقه سردسیر عشایر است؛ که بهار و تابستان را در آن سپری می‌کنند و "قشلاق" همان منطقه گرمسیر است که سکونتگاه پاییزی و زمستانی عشایر را تشکیل می‌دهد. در حدفاصل ییلاق و قشلاق، سکونتگاه‌های موقتی نیز وجود دارد که به آن "میان‌بند" گفته می‌شود و بیشتر در بهار و پاییز به خاطر نوع مرتعی که در این مناطق وجود دارد، در آن سکونت می‌کنند.
کوچ نشینی علاوه بر اینکه یک نوع زندگی و سبک زیستن است بلکه یک فرهنگ و یک تاریخ کهن با آداب‌ورسوم متفاوت در این شکل زندگی وجود دارد و حفظ روحیه مقاومت و مبارزه با طبیعت و انواع سختی‌ها، ساده زیستی، قانع بودن به امکانات کم و حفظ شادابی از مزایا زندگی در طبیعت و زندگی عشایری است.
مراتع آذربایجان غربی به خاطر داشتن آب‌وهوای خنگ و علوفه مناسب از مناطق ییلاقی مهم عشایر در شمال غرب کشور بوده و اصلی‌ترین شهرستان‌های عشایر نشین آذربایجان غربی به ترتیب ماکو، چالدران، خوی، سلماس و پلدشت است.
عشایر آذربایجان غربی با دارا بودن 15 هزار و 599 خانوار و جمعیتی به میزان 103 هزار و 902 نفر در قالب 12 ایل و 21 طایفه مستقل جز سومین استان عشایری کشور از نظر جمعیت است و با دارا بودن 2 میلیون واحد دامی حدود 20 درصد پروتئین و سایر فراورده‌های دامی آذربایجان غری را تولید و عرضه می‌کند.
انتهای پیام/ ع
