‌عاشقانه‌های "امام رضایی" در روز دحوالارض/ دلم به عشقت تا آسمان هشتم رفت

به گزارش خبرگزاری تسنیم از مشهد مقدس، در روز دحوالارض حال و هوای آستان قدس سراسر مناجات و راز و نیاز است و در هر گوشه از اماکن متبرکه، زائران و مجاوران دست به دعا برمی‌دارند و از هر سو نجوای زمزمه‌های عارفانه به گوش می‌رسد. دحوالارض، روزی که آن را روز گسترش رحمت آسمانی بر اهل زمین می‌نامند، معنویت صحن و سرای حضرت رضا(ع) فزونی یافته و ذاکران اهل‌بیت(ع) با نوحه و مناجات خوانی، زائران را با خود همراه کرده و کبوتر دل‌های عاشقان را بر فراز گنبد طلای بارگاه ملکوتی امام رضا(ع) به پرواز درآوردند.

در این روز نشاطی معنوی در کوچه پس کوچه‌های منتهی به حرم مطهر جریان دارد اما دل‌ها قرار ندارد. برای زیارت باید همراه شویم با سیل عاشقان به سوی حرم دوست؛ امروز گنبد طلای شمس الشموس برای هر زائری آرزوست.

در روز دحوالارض هزاران نگاه و قلب ملتمس به پنجره فولاد و گنبد طلایی امام رئوف گره خورده‌اند تا به کرمش گره‌گشایی شوند...

کافی است چهارشنبه امام رضایی باشد، روز دحوالارض باشد تا زائران سلام دهند بر تو که مهربان‌تر از هر لحظه بهاری. مولای غریب من! «یا ضامن آهو»! در این روز عزیز دل‌های بی‌پناه را در پای ضریح مقدست آشیان ده... ‌ای ضامن آهوان غریب و دل‌های عاشق ببین که بند‌های سبز دعا بر پنجره فولادت دخیل بسته‌اند؛ کبوتران حرمت در بالای گنبد طلایی‌ات به تماشای دل‌های عاشق و بی‌قرار‌ ایستاده‌اند؛ امروز همه عاشقان در حرمت گرد آمده‌اند.

امروز تمامی ملائک در گوشه گوشه صحن‌ها و رواق‌ها به صف شده‌اند تا بال‌هایشان را فرش قدوم زائران حرم کنند؛ همان زائرانی که با چشمانی بارانی و نگاهی ملتمس از دوردست‌ها و با زمزمه رضا رضا برای عرض ادب به این سرزمین نورانی و این قطعه از بهشت آمده‌اند. امروز گوشه گوشه صحن‌ها و رواق‌ها مملو از عاشقانی است که روز‌ها و شب‌ها سختی راه را تحمل کرده‌اند و در این دیار و این حریم با سماعی عارفانه در صحن و سرای حضرتش عشق و ارادت را به منصه ظهور می‌گذارند و اینجاست اوج زیبایی این شعر که می‌گوید: «دلم به عشق تو تا آسمان هشتم رفت / نماز در حَرَمت «اهدنا» نمی‌خواهد»

روز دَحْوُالارض، به روز بیست و پنجم ماه ذی‌القعده و به معنای پهن شدن زمین از زیر کعبه گفته می‌شود، بنابراین «دحوالارض» یعنی گستردن و تکان دادن زمین از حال قبلی‌اش. از آنجا که در آغاز تمام سطح زمین را آب حاصل از باران‌های سیلابی نخستین گرفته بود، از روز دحوالارض این باران‌ها در گودال‌ها جمع گردید و سطح خشکی‌ها پدید آمد و روز به روز گسترده‌تر شد؛ بنابراین دحوالارض را می‌توان زادروزی برای شروع دوره‌ای جدید در خلقت زمین دانست.

برنامه‌های معنوی توبه، استغفار، عبادت و شب‌زنده‌داری از اعمالی است که در شب دحوالارض سفارش و تأکید بسیاری برای انجام دادن آن‌ها شده است. شب و روز دحوالارض، نماز‌ها و ادعیه مخصوصی دارد که کیفیت آن‌ها در کتاب مفاتیح‌الجنان مرحوم شیخ عباس قمی(ره) آمده است.

برخی از اعمال و آداب روز بیست و پنجم ذی‌القعده (دحوالارض) عبارت‌اند از روزه گرفتن، ذکر فراوان خدا، غسل، نماز دو رکعتی. روز دحوالارض روز گسترش زمین روز بسیار مبارکی است و آداب و اعمال ویژه‌ای دارد؛ از جمله: 1. روزه داشتن که ثواب هفتاد سال عبادت را دارد. 2. احیا و شب‌زنده‌داری شب دحوالارض که برابر با یک سال عبادت است. 3. ذکر و دعا. 4. انجام غسل به نیت روز دحوالارض و نماز مخصوص

انتهای پیام/282/./؛