به مناسبت درگذشت جمشید عندلیبی؛ جهان را چنینست ساز و نهاد

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، جمشید عندلیبی نوازنده پیشکسوت موسیقی ایرانی، پانزدهم اسفند 1402 به دلیل ایست قلبی در منزل شخصی‌اش درگذشت.

در سوگ این نوازنده تاثیرگذار موسیقی ایرانی، علی‌اکبر شکارچی یادداشتی نوشته که متن آن را در ادامه می‌خوانید:

جهان را چنینست ساز و نهاد              که جز مرگ را کس ز مادر نزاد

نداند کسی چاره از چنگ مرگ             چو باد خزان است و ما همچو برگ

بسیار متأسفم دوست عزیز و هنرمند یگانه، " جمشید عندلیبی " در ناباوری، از این جهان برفت و همه دوستان و عزیزان خود را در ماتمی عمیق به سوگ نشاند.

جمشید از کودکی در سرزمین شعر و موسیقی و شقایق با موسیقی بزرگانی همچون: سید علی اصغر کردستانی، حسن کامکار و حسن زیرک بزرگ شد و با موسیقی، ردیف دستگاهی در دانشگاه تهران، دانش بزرگسالی خود را به کمال رساند.

نِی نوازی او، آنچنان با جسم و جانش آمیخته شد که بی اغراق، کمتر نوازنده ای از نسل های بعد از خود را می توان یافت که تحت تأثیر تکنیک و احساس او قرار نگرفته باشد.   

در اثر ماندگار استاد حسین علیزاده، چنان پُرتوان و پُراحساس نواخته است که گوئی نوازنده و آهنگساز یکیست. شاید او بدان جهت به این جهان آمد تا فقط همین یک کار را انجام دهد و برود.

من هرگز چشمان پُر نور و پُر شوق او را در آموختن و نواختن فراموش نخواهم کرد و برای همیشه صدای نجیب او که لهجه کُردی داشت و حضور پُررنگش در کانون چاووش را به یاد خواهم داشت.  

بعد از بسته شدن کانون چاووش و پراکنده شدن و مهاجرت بسیاری از دوستان، سکوت و حیرتی فراموش نشدنی بطور عموم بر جامعه موسیقی و بطور اخص بر اندیشه تک تک اعضاء کانون چاووش حاکم بود. اگر اشتباه نکنم در سالهای 69 و 70 مثل بقیه اعضاء چاووش که بصورت انفرادی به فعالیت خود ادامه دادند؛ من و جمشید هم تصمیم گرفتیم ردیف های میرزاعبدالله را، او با ساز نِی و من با کمانچه ضبط کنیم. به همین دلیل برای صحت و درستیِ اجرا، چندین بار با ماشین ژیان جمشید، رفتیم به محضر استاد مجید کیانی در شهرک چشمه تهران.

شوق نواختن و انگیزه قوی او برای انتقال گوشه های ردیف سازی تار و سه تار میرزاعبدالله برای ساز نِی ستودنی بود. لحظات و گفتگوهای پُرامیدی که در کنار هم بودیم، از یادگارهای جمشید است که با سکوت آن زمان و سکوت ابدی این زمان، مثل داغی فراموش نشدنی در جان من خواهد ماند.

به خانِدان عزیز و هنرمند جمشید عندلیبی صمیمانه تسلیت می گویم؛ صبوری و پذیرش برای همه آنان آرزومندم.

به همه مردم ایران، خصوصأ مردم هنردوست و سرفراز سنندجِ کردستان تسلیت می گویم.

به همه دوستان و همراهان جمشید عندلیبی که دوران پُر فراز و نشیبی را در کنار هم در چاووش با سربلندی گذراندیم، صمیمانه تسلیت می گویم.

بدرود ای عزیز خوش سیما و خوش نوازِ عرصه موسیقی
بدرود ای رود جاری نغمات موسیقی کُردی و دستگاهی
بدرود ای گنجینه صوت و شیدائی
بدرود 
بدرود

علی اکبر شکارچی - 16 اسفند 1402

انتهای پیام/