نفسم برای بازی در تئاتر به شماره افتاده بود
خبرگزاری تسنیم : حبیب دهقان‌نسب گفت: من خودم بعد از چند سال داوری کردن به تئاتر برگشته‌ام، در واقع نفسم به شماره افتاده بود برای بازی در تئاتر، آمدم تا خودم رامحک بزنم و روغن‌کاری کنم.
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم ، حبیب دهقان‌نسب از جمله بازیگرانی است که در دوره اول جشنواره تئاتر فجر حضور داشته و در بخش بازیگری برگزیده شده است. او که از سال 46 با اجرای نمایش‌های رادیویی وارد عرصه تئاتر شد، امسال با نمایش «روز سیاوش» کاری از شکرخدا گودرزی در بخش ویژه سی‌ویکمین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر حضور دارد. دهقان‌نسب بعد از جشنواره تئاتر فجر با نمایش «رویاهای رام نشده» به کارگردانی ایوب آقاخانی در تماشاخانه سنگلج روی صحنه می‌رود.
تسنیم: در رابطه با نمایش «روز سیاوش» بگویید و روند پیشرفت تئاتر در کشور را چگونه می‌بینید؟
فردا نمایش «روز سیاوش» را به کارگردانی شکرخدا گودرزی در تماشاخانه سنگلج روی صحنه دارم. این نمایش بخشی از زندگی سیاوش را که از اهریمن‌های اسطوره‌ای شاهنامه حکیم ابوالقاسم فردوسی بازگو می‌کند. امیدوارم بازخوردش خوب باشد. در مورد تئاتر کشور، حقیقتا کاری که در 30 سال نتواند پیشرفت کند باید به حال آن گریه کرد. تئاتر ما پیشرفت داشته، پیشرفتی هم که داشته مدیون مدیران و مسئولین نیست، بلکه مدیون عوامل یک نمایش مانند نویسنده، کارگردان، بازیگر و... است. این عوامل با توجه به ایده، فکرها و سبک‌های جدیدی که داشته اند، این اتفاق را رقم زده‌اند. متاسفانه مسئولین هیچ کاری نمی‌کنند و فقط حرف می‌زنند. در این 30 سال با توجه به افزایش و تاکیدی که بر افزایش جمعیت وجود داشته، تنها تعداد معدودی سالن ساخته شده، آیا نباید تعداد سالن‌های نمایشی متناسب با جمعیت باشد. همان سالن‌های 30 سال پیش را داریم و در زمینه امکانات هیچ رشدی نکرده‌ایم.
تسنیم: داوری در جشنواره فجر چگونه بوده و هست؟ به نظر شما نمایش‌هایی که در قالب بخش بین‌الملل به ایران می‌آیند بازخوردی دارند؟
به خودم اجازه نمی‌دهم در مورد داوری صحبت کنم. چون من خودم بعد از چند سال داوری کردن برگشته‌ام، در واقع نفسم به شماره افتاده بود برای بازی در تئاتر، آمدم تا خودم رامحک بزنم و روغن‌کاری کنم. داوران باید به تئاتر اشراف کامل داشته باشند چون می‌خواهند قضاوت کند. نباید داور خارج از تئاتر باشد، مثل اینکه من بیایم در رابطه با مسائل دینی صحبت کنم، مطمئنا به من خرده می‌گیرند. باید به اموری که می‌خواهند قضاوت کنند مسلط باشند. در رابطه با بخش بین‌الملل هم به نظرم با توجه به سیاست‌های حاکم بر وضعیت فرهنگی کشور اتفاق خاصی نیفتاده است. همان کشورهایی که سال‌های قبل دعوت شده‌اند دوباره می‌آیند. مگر اینکه از سوی کشور سفارش کنند، چه نوع تئاتری دعوت شود. من معتقدم دعوت از گروه‌های خارجی برای ما جنبه آموزشی دارد، اما این آموزش زمانی خوب است که از کشورهایی که واقعا صاحب تئاتر هستند دعوت شود.
تسنیم: اغلب اهالی تئاتر و در کل اهالی فرهنگ و هنر از وضعیت بودجه اختصاص یافته رضایت ندارند؛ از سویی هم برخی از مسئولین مشکل را بودجه نمی‌دانند، بلکه برنامه‌ریزی اشتباه را عامل کم دیده شدن بودجه می‌دانند. به اعتقاد مشکل از کجاست؟
بودجه که خیلی بد است. من 3 ماه است که تمرین می‌کنم، در حالی که کار تصویر هم به من پیشنهاد شده است، اما نپذیرفتم. اجرا و تمرین می‌شود 5 ماه، که درآمدش برای من بسیار ناچیز است. حتی پول رفت و برگشت هم تامین نمی‌شود. این در حالی است که در این سال‌ها خیلی وعده‌ها داده شده است که در حد همان حرف باقی مانده است. متاسفانه مشکلات تئاتر نه تنها حل نمی‌شود بلکه افزایش هم می‌یابد. به خاطر اینکه برنامه‌ریزی نیست به خاطر اینکه افرادی که باید در راس امور باشند، نیستند. ما هر روز در یک جا تمرین می‌کنیم و در ساعت های متفاوت، برای اینکه سالن نیست. چرا باید 90 کار در جشنواره تئاتر فجر داشته باشیم وقتی امکانات نداریم، فقط جنبه آماری و ارقامی دارد.
تسنیم: وضعیت سینما را چگونه می‌بینید؟ آیا بین تئاتر و سینما ناعدالتی وجود ندارد و به نظر شما استقبال تماشاگران از تئاتر افزایش یافته است؟
یعنی چی که حوزه هنری هر فیلمی را دوست دارد می‌گذارد اکران شود و فیلمی را که دوست ندارد تحریم می‌کند. پس مردم این وسط چه نقشی دارند. یکی از دلایل کم‌کاری پیشکسوتان تئاتر و سینما همین است. بین تئاتر و سینما هم همچنان ناعدالتی بیشتر است. برای فیلم بیشتر پول بخش دولتی است که خرج می‌کنند. کسانی هم که رابطه دارند جای خوب را می‌گیرند.
چندین سال است که به خاطر اجراهای مختلف مخاطب تئاتر افزایش پیدا کرده است، اما عواملی هم خارج از تئاتر وجود دارد که شرایط را برای مخاطب سخت می‌کنند. مخاطبی که از آن سر شهر می‌خواهد بیاید یک نمایش را در چهارراه ولی عصر(عج) ببینید، حتی جای پارک هم ندارد. باید مکان‌های خوبی را برای تئاتر داشته باشیم. فرهنگ‌سازی ابزار می‌خواهد. هنر همیشه تأثیرگذار است، با این شرایط و بودجه اختصاص یافته به فرهنگ و هنر نمی‌توان در مقابل خرج‌های میلیاردی و تهاجمات فرهنگی کشورهای غربی ایستاد. امیدوارم روزی برسد که همه هنرمندان با دل خوش کار کنند. ما قدر استعدادهایمان را نمی‌دانیم.
انتهای پیام/
