زنده باد قدرت!

به گزارش گروه "رسانه‌های دیگر" خبرگزاری تسنیم، میتینگ ورزشگاه آزادی که بنا بود در اندازه «صدهزار نفری»در پایان هفته گذشته برگزار شود سرانجام با جمعیتی نه چندان قابل توجه و با شعار «زنده باد ناهار!» به جای «زنده باد بهار» بدون حضور خود «بهار» شکل گرفت.

آنچه در این میان قابل توجه است فراتر از اندازه بزرگ حیف و میل نقدی و غیر‌نقدی بیت‌المال است؛ خطر توجیهات پشت پرده این سناریونویسی ناقص و بی‌مصرف با موضوع میل به نهادینه کردن و شارش قدرت در بدنه «خودی» به مراتب بیش از صدمه‌ای است که به نقدینگی هر ایرانی وارد شده است.

عزاداری برای «بی انضباطی‌های اقتصادی» پی‌درپی دولت در ایامی که رئیس‌جمهور، ملت را به صبوری و صرفه‌جویی اقتصادی دعوت می‌کند حقا شایسته است اما با در نظر گرفتن شرایط بی‌نظمی قانونی نهادینه در تاریخ سیاسی ایران پس از انقلاب حرکت احمدی‌نژاد خلاف مسیر دولت‌های قبلی نیست.

در پایان دوره 8 ساله ریاست‌جمهوری هاشمی رفسنجانی تلاش‌های دولت سازندگی برای حفظ قدرت و ساختارآفرینی تا بدانجا بالا گرفت که هنوز وی «اصلاحات» را بحق بیرون آمده از دل سازندگی می‌خواند! واقعیت هم همین است چرا که اگر حمایت حزب تازه تاسیس «کارگزاران سازندگی» نبود وزیر مستعفی ارشاد هاشمی هرگز در قد و اندازه 2 دوره ریاست جمهوری برنمی‌آمد.

مقایسه نیروهای به کار گرفته شده در کابینه اصلاحات از معاون اول رئیس‌جمهور- حسن حبیبی- گرفته که به صورت اتفاقی معاون اول هر دو دوره ریاست هاشمی رفسنجانی نیز بود تا سایر وزرا و معاونان و استانداران، همگی بر ساماندهی و زایش جریان من‌درآوردی «اصلاحات» توسط کارگزارانی‌ها دلالت دارد.

جریان اصلاحات نیز در خیانتی قابل پیش‌بینی به پدرخوانده کوشید بعد از فارغ شدن مرحله‌ای از زیر چتر قدرت کارگزاران با در پیش گرفتن جنگ زرگری مخالفت با «عالیجناب سرخپوش» سوار بر بال شعار «ایران برای همه ایرانیان» ماندگاری در عرصه قدرت را بعد از پایان دوره 8 ساله دوام بخشد.

پس با مقایسه وقایع سیاسی ـ تاریخی، حرکت احمدی‌نژاد و تیم منتسب به وی برای حزب‌سازی و تلاش به جهت «جاودانه شدن» مقطعی در آستان قدرت، بی‌نظیر و بی‌بدیل نیست که «فغان»از نهاد پیشکسوتان برخاسته است. مشکل اینجاست که حامیان اندیشه جاری ساختن سهم مردم از بیت‌المال بر سر سفره ایران چگونه تا این اندازه بنده جاه و مقام شدند که اکنون برای نهادینه کردن قدرت در خاندان سیاسی خود حاضر به قربانی کردن آبرو و ایدئولوژی دیرینه در محضر خدا و ملت شده‌اند؟

بی‌ساز‌و‌کاری سیاستمداری در ایران تا بدانجا خطرآفرین شده که دولت و نمایندگان ملت علاقه‌ای به قانونی کردن هزینه‌ها و مسیرهای مخارج گزینش بزرگی مانند انتخابات ریاست جمهوری از خود بروز نمی‌دهند. شفاف نشدن موضوع مهم محل هزینه کرد میتینگ‌های انتخاباتی، سفرها و تبلیغات موجب شده است عقد قدرت توسط زورمندان و ثروتمندان سیاسی امری بدیهی تلقی شود. «توجیهات سیاسی» در این عرصه میدانداری می‌کنند و اتفاقا عده‌ای نیز تئوریسین متخصص در رتق و فتق گره‌های قانونی به شمار می‌روند.

از جلسه رئیس‌جمهور خاتمی با جوانان گرفته تا محکوم کردن منتقدان هاشمی در آستانه انتخابات در دوران سازندگی! از خفقان سیاسی به بهانه مبارزه با گروه‌های فشار (!) گرفته تا استخدام 500هزار نفر در دولت 6 ماه مانده به برگزاری انتخابات! از تبدیل دانشگاه و جنبش دانشجویی به پادگان پیاده نظام اصلاحات به واسطه چادر زدن محسن آرمین و یوسفی اشکوری و الهه کولایی و سروش و طالقانی و سحابی و مهاجرانی گرفته تا سفرهای استانی دبیرکل جنبش عدم تعهد!

در این میان به کارگیری کارگردانان حرفه‌ای برای تهیه سور و سات تبلیغات نیز تبدیل به لطیفه انتخاباتی شده است. از ادعای مشهور «نگذاشتند کار کنم» با چاشنی دستمال سفید و اشک گرفته تا وعده یارانه 250هزار تومانی که نمی‌گذارند در جیب مردم واریز شود! سوءاستفاده از قدرت چه سیاسی باشد چه مالی تفاوتی در اصل ماجرا ایجاد نمی‌کند.

بی‌قانونی انتخاباتی را با مقاله نویسی و فریاد نمی‌توان مهار کرد. همان گونه که با تهدیدات شورای نگهبان و قوه قضائیه نیز متخلفان تاریخی هرگز تادیب نشدند. تنها شفافیت قانونی و صراحت در اجرای قانون است که راه را بر قدرت‌طلبی‌های آتی و حزب‌سازی به بهانه تحویل ندادن کرسی قدرت در موعد مقرر خواهد بست.

تلاش برای جاودانه کردن قدرت و تحویل ندادن توپ ثروت در پایان دوره طولانی 8 ساله اگر به اندازه فتنه کردن به بهانه واهی «تقلب» بد نباشد قطعا در همان راستا و بر پایه ایدئولوژی منفور و تاریخی مستکبران شکل گرفته است. عبرت از تاریخ یعنی بیاموزیم «معاویه» در لحظه مرگ آموخت «اسب سرکش قدرت» در دنیا می‌ماند و راهی به گور ندارد!

انتهای پیام/

خبرگزاری تسنیم: انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانه‌های داخلی و خارجی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای بازنشر می‌شود.