ابراهیم زاهدیمطلق نویسنده در گفتوگو با خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، با اشاره به اینکه امیرحسین فردی آرامشی بینظیر داشت و در رفاقت و صمیمیت کمنظیر بود گفت: حدود 12 سال پیش حوزه هنری بزرگداشتی را برای وی گرفته بود که مرحوم رسول ملاقلیپور در سخنرانیاش گفت، من امروز اینجا دعوت نبودم، بلگه در حال گذر از اینجا اطلاعیه بزرگداشت را دیدم و خودم آمدم تا درباره امیرحسین فردی سخنی بگویم.
وی افزود: این خلق و خوی مهربان و بیریا در داستانهای فردی نیز نمود داشت، بسیار ساده مینوشت و در عین حال پربار. دانش و بینش وی از ادبیات امروز و دیروز جهان کمنظیر بود، هر کتابی که نامش را میبردیم خوانده بود و از آن اطلاعاتی جامع داشت. هیچگاه خود را از فعالیت باز نگذارد، به گونهای که از صبح زود تا آخر شب فعالیت خود را ادامه میداد، تا جاییکه این اواخر بارها به وی گفته بودم کمی از فعالیتهای خود را سبک کند.
زاهدی مطلق به فعالیتهای زندهیاد فردی در کیهان بچهها اشاره کرد و گفت: امیرحسین فردی در دهه 60 جریانی را در کیهان بچهها آغاز کرد که این جریان زمینهساز پرورش نسلی پرتوان در ادبیات کودک و نوجوان و ادبیات انقلاب شد، در سال 61 به کیهان بچهها وارد شد و پس از آن نویسندگان کودک و نوجوان حوزه انقلاب و حتی عامتر از آن از میان این جریان برخاستند.
وی گفت: بدون تردید بیش از 80 درصد جریان ادبی کودک و نوجوان که در دهه 60 شکل گرفت، متعلق به تلاشهای امیرحسین فردی بود، وی در رفتار با کودکان نیز بسیار مهربان بود و از زبان خود کودکان برای ارتباط با آنها استفاده میکرد.
زاهدی مطلق گفت: امیرحسین فردی از دهه 60 به بعد به داستان انقلاب توجه کرد، اما در سالهای اخیر تأکید و توجه وی به ادبیات انقلاب و داستان انقلاب فزونی یافت، هفته گذشته در راه بازگشت از مراسم تقدیر گلعلی بابایی به حوزه هنری به او گفتم که قرار است بروم یزد برای نقد کتاب «کلت45 »، به من گفت: ابراهیم رفتی یزد درباره داستان انقلاب و توجه نویسندگان به آن تاکید کن. ما نیاز داریم که خیلی بیش از اینها در داستان انقلاب کار شود.
وی با بیان این مطلب که این تاکید بر توجه به داستان انقلاب تنها اختصاص به زمان حال نداشت، بلکه از همان ابتدا فردی حرفه خود را داستان انقلاب میدانست، گفت: در جلسات داستاننویسی مسجد جوادالائمه در زمان موشکباران، شبی نویسندهها دور هم در پشت بام مسجد جمع بودند که آژیر قرمز زده شد، نویسندهها اغلب ترسیدند و همهمه شد و ریختند بیرون، اما مرحوم فردی گفت، کجا میروید، بیایید کارمان را بکنیم، دشمن کار خودش را میکند، ما هم باید کار خودمان را به سرانجام برسانیم.
زاهدی مطلق گفت: داستان انقلاب مدنظر زندهیاد فردی، تنها به حضور دو ساواکی و شخصیتی انقلابی محدود نبود، بلکه اندیشهای که موجب انقلاب شد و شناخت اندیشهای که میتواند موجب انحراف انقلاب و شکست آن شود، و مقابله با این اندیشیده مدنظر وی بود.
این نویسنده به داستان «اسماعیل» اثر امیرحسین فردی اشاره کرد و گفت: فردی در رمان «اسماعیل» شخصیتهایی را خلق کرد که نشان از شناخت همهجانبه وی از مردمش بود، زبانش سهل و ممتنع بود، ساده مینوشت، به گونهای که همه فکر میکردند، نثرش به راحتی قابل تقلید است، اما وقتی شروع میکردیم به مانند وی بنویسیم،در میماندیم.
وی افزود: امیرحسین فردی به همراه محمد ناصری از پایهگذاران جشنواره داستان انقلاب بود و همواره این دغدغه را داشتند که انقلاب و اندیشههای انقلاب در لابهلای توجه نویبسندگان به ادبیات دفاع مقدس پنهان بماند.
زاهدی مطلق از توجه امیرحسین فردی به آثار نویسندگان شهرستانی سخن گفت و افزود: مرحوم فردی این اواخر تاکید میکرد که بهترین کارهای حوزه داستان انقلاب متعلق به شهرستانیها است و معتقد بود توجهی که به داستان انقلاب در شهرستانها میشود، بسیار بیش از توجهی است که در تهران میشود.
وی گفت: امیرحسین فردی همچنین این اواخر در این اندیشه بود که باید دوباره به تفکر مسجدی رجعت کنیم، چرا که از کمک نهادها و دولت ناامید شده بود و میگفت، باید روی پای خودمان بایستیم و تفکر مسجدی را دوباره زنده کنیم.
زاهدی در اشاره به فعالیتهای امیرحسین فردی در جشنواره کتاب حبیب غنیپور گفت: یادداشت سرمقاله را که به وی سفارش دادم، با اندکی تاخیر به دستم رسید، وقتی این یادداشت نوشته شد و به من داد،گفت «ابراهیم این وصیتنامه من است» من جا خوردم و گفتم این چه حرفی است، میزنید، گفت «نه من همه حرفهایم درباره ادبیات را در این یادداشت زدهام».
وی در پایان از زیرچاپ بودن جلد دوم «اسماعیل»خبر داد و گفت: مرحوم فردی سومین جلد را نیز شروع کرده بود و هرگاه از وی درباره نگارش آن میپرسیدم، میگفت، در حال انجامش هستم، اما خبری از اینکه تا کجا نوشته شده است ندارم.
انتهای پیام/