کمیته ملی حافظه جهانی یونسکو از نمایندگان سازمان‌ها و نهادهای مختلف مانند کتابخانه ملی، کتابخانه مجلس، سازمان میراث فرهنگی و... تشکیل شده است که در طی سال، آثار مکتوب که به نوعی میراث مستند کشور به حساب می‌‌آید و قابلیت طرح در این کمیته را دارند، شناسایی و برای ثبت در یونسکو پیشنهاد می‌دهند. این کمیته طی سال جلسات متعددی را برگزار می‌کند تا به یک اجماع برای انتخاب آثار و طرح آن در جلسات سالانه یونسکو برسد. از آغاز سال تاکنون جلسه‌ای برای این امر از سوی اعضای کمیته برای معرفی اثر در سال آینده برگزار نشده است.

حجت الاسلام و المسلمین محمد ابهری، نایب رئیس کمیته ملی حافظه جهانی یونسکو، در گفت‌وگو با خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، با بیان اینکه تاکنون جلسه‌ای جهت انتخاب اثر برای ثبت در فهرست میراث جهانی سال آینده برگزار نشده است، گفت: با وجود اینکه این موضوع از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است، اما تاکنون جلسه‌ای از سوی اعضا برگزار نشده است که این امر، روند انتخاب را کند و فرصت‌ها را از بین می‌برد.

وی ادامه داد: سه ماه از آغاز سال می‌گذرد، در طی این روزها باید جلساتی مبنی بر انتخاب دو اثر و پیشنهاد آن برای ثبت در حافظه جهانی تشکیل می‌شد، اما جلسات یا از طرف مسئولان لغو و یا به زمان دیگری موکول می‌شود. در پایان سال جاری نیز همانند هر سال باید دو اثر از آثار ارزشمندی که ویژگی تاریخی و علمی ویژه‌ای داشته باشد، به کمیته معرفی شود، اما جلسات برای انتخاب این آثار برگزار نشده است.

نایب رئیس کمیته ملی حافظه جهانی یونسکو با انتقاد از این رویه گفت: مسئولان کتابخانه ملی باید نسبت به برگزاری این جلسات و انتخاب آثار اهتمام بیشتری داشته باشند و انتخاب اثر را به دقیقه 90 نیندازند. انتخاب هر اثر و پیشنهاد آن برای ثبت در حافظه ملی یونسکو زمان و دقت زیادی را می‌طلبد. علاوه بر سنجیدن هر اثر از نظر علمی و محتوایی، باید بر ترجمه معرفی آن اثر نیز اهتمام داشت. در سال‌های گذشته حجم و اهمیت کار ایجاب می‌کرد که جلساتی حتی در روزهای تعطیل برگزار شود، اما امسال بعد از گذشت سه ماه هنوز جلسه‌ای برگزار نشده است.

خبرنگار تسنیم این موضوع را از فهیمه فرزام، مشاور رئیس سازمان اسناد و کتابخانه ملی و یکی از مسئولان این کمیته، جویا شد که او با با بیان اینکه ترجیح می‌دهم در این رابطه صحبت نکنم، پاسخگویی به این امر را به زمان دیگری موکول کرد.

شخصیت‌های تأثیرگذار فرهنگی و علمی مختلفی مانند مولوی و ابن سینا در سال‌های اخیر به عنوان داشته‌های فرهنگی دیگر کشورها به ثبت رسید. از یک سال پیش تاکنون نیز زمزمه‌هایی برای ثبت نظامی گنجوی به نام مشاهیر جمهوری آذربایجان به گوش می‌رسد. ثبت آثار تاریخی و ادبی‌ای که به نوعی میراث ایران و نماینده و معرف داشته‌های فرهنگی اصیل و ریشه‌دار در کشور است، فرصت مغتنمی برای پاسداری از داشته‌های مردمی است که در فرهنگ و تمدن کارنامه پرباری دارند و در طول سده‌های مختلف به این امر شهره بوده‌اند، اما در سال‌های اخیر به ناحق مورد هجمه‌های متعدد تاریخی قرار گرفته‌اند. باید دید آیا در آینده اقدامی درخور برای حفاظت از مواریث فرهنگی و تمدنی ایران اسلامی صورت می‌گیرد؟

انتهای پیام/