بیمه طلایی فرهنگیان یا قلک طلایی بیمه‌گران

عقد این قرارداد با بیمه ایران همراه بود، با اعلام افتخار برای وزیر آموزش و پرورش و نارضایتی ظاهری بیمه ایران با این توجیه که این قرارداد برای بیمه توجیه اقتصادی ندارد و بیمه ایران لطف کرد و بر فرهنگیان محترم منّت نهاد و آن را قبول کرد.
حال بعد از گذشت سه سال ، کسی نمی پرسد که آیا این بیمه واقعاً همان کارآیی سال اول و آنچه را که قرار بود انجام دهد دارد یا نه؟ چرا با گذشت هر سال از عمر این بیمه میزان خدمات دهی آن کم وکمتر شده است؟ و چرا هنوز بخش تعاون وزارت آموزش و پرورش آمار درستی ارائه نکرد که چند درصد از فرهنگیان از خدمات این بیمه راضی و خواهان ادامه ی آن هستند؟
بد نیست نگاهی اجمالی به وضعیت فعلی بیمه طلایی بی اندازیم:
در حال حاضر هیچ کدام از آزمایشگاه‌ها و مراکز درمانی کشور بیمه طلایی را پذیرا نیستند و بیمه شوندگان ابتدا باید هزینه ها را پرداخت کرده سپس فاکتور را به مرکز بیمه ایران برده و در صورت تأیید بیمه پس از کسر، پرداخت آن با اما و اگر بسیار انجام شود. در صورتی که در ابتدا قرار بر این بود که با ارائه این کارت بیمه شونده هزینه ای را پرداخت نکند. کما اینکه در سال اول طرح به همین شکل اجرا گردید، ولی هر سال که گذشت از خدمات این بیمه کاسته شد.
از طرفی با شروع کار پزشک خانواده عملاً بیمه طلایی به یک کاغذ باطله تبدیل گشته، چون اگر شخص به نزد پزشک خانواده برود بطور خودکار هزینه ویزیت و داروها تحت پوشش طرح پزشک خانواده است و در غیر این صورت هم همان تکرار داستان ذکر شده در بالا. مدتی هست که داروخانه ها هم دیگر این کارت را قبول نمی کنند و بیمار را با هزار و یک دلیل مجاب به پرداخت هزینه ی دارو به صورت آزاد می کنند.
حال در روی دیگر سکّه، نگاهی به وضعیت دریافت بیمه گزار در مقایسه با میزان خدمات رسانی آن بیاندازیم:
با این فرض که فقط یک میلیون نفر از فرهنگیان (بدون احتساب خانواده آنان) عضو بیمه طلایی شده باشند، هر یک از این اعضا ماهانه تقریباً مبلغ 150000 ریال حق بیمه طلایی پرداخت می کنند(جدای از حق بیمه خدمات درمانی) که با یک حساب سر انگشتی ماهانه مبلغ 150000000000 ریال یعنی پانزده میلیارد تومان به حساب بیمه ایران واریز می شود.تاکید می کنم این مبلغ شامل حق بیمه خانواده بیمه شدگان نمی باشد که در آن صورت باید این مبلغ را 3 یا 4 برابر کرد.

حال این سوال مطرح می شود که چه مقدار از این دریافت ماهیانه ی بیمه گذار، هزینه ی درمان و خدمات درمانی به فرهنگیان می شود؟
جالب اینکه مسئولان نیز تاکنون پیگیر این مساله و مشکل نشدند و شاید بعلت عدم آگاهی و یا اطلاع رسانی نادرست بی هیچ دلیل منطقی فرهنگیان نیز عضویت خود را در این بیمه لغو نمی کنند.
با این اوصاف به نظر می رسد، لازمه ی یک قراداد اقتصادی با چنین گردش مالی بزرگی در کشور، این است که این قرارداد طی یک فرایند قانونی به صورت مناقصه با سایر بیمه های کشور منعقد گردد و سایر شرکت های بیمه ی شرکت کننده در این طرح لیست خدمات و قیمت های خود را ارائه دهند و کمیسیونی از وزارت آموزش و پرورش بهمراه نماینده حقوقی معلمان از بین خدمات و نرخ ارائه شده بهترین خدمات با معقولانه ترین قیمت را انتخاب و قرارداد منعقد نمایند.

محمد رضا کیانی امیری

انتهای پیام/