نامه جدید راجر واترز به هنرمندان جهان:‌ اسراییل را بایکوت کنید!

خبرگزاری تسنیم:- متن نامه‌ای که راجرواترز چند روز پیش منتشر کرد به این شرح است. واترز در این نامه، به نامه دیگری که سال پیش نوشته است و تا به حال منتشر نکرده است اشاره میکند. نامه‌ای که او برای تاریخ گذاشته بود و معتقد است حالا زمان انتشارش فرا رسیده است:

18 آگست 2013، ورشو

به همکاران من در راک اند رول

نایجل کندی (Nigel Kennedy) هنرمند بریتانیایی نوازنده ویولن و ویولا، در ریسنت پرومینید کانسرتس (The Recent Promenade Concerts) در آلبرت هال (The Albert Hall) لندن اشاره نمود که اسراییل آپارتاید (نژادپرست) است. مورد غیرمعمولی وجود ندارد که به آن فکر کنید، پس از آن بارونس دییچ (نی فرانکل (Nee Fraenkel)) این واقعیت را که اسراییل یک دولت آپارتاید است، به چالش کشید و از BBC خواست تا اجرای کندی را با حذف این جمله سانسور نماید. بارونس دیچ کوچکترین مدرکی پشت ادعایش نداشت با این حال BBC با یک رویکرد به اصطلاح غیرسیاسی صرفاً بر مبنای ادعای او اقدام کرد و ناگهان ما را با 1984 ( رمان مشهور جورج اورول) روبرو نمود. خب! زمان این است که همراه با برادرم نایجل کندی، دوباره با شجاعت سخن بگوییم هر چند شاید بعضی-ها خوششان نیاید و جایی باشیم که به آن تعلق داریم. و در ضمن نایجل، مرد بزرگ و قابل احترامی است. بنابراین نامه‌ای را که در ژولای گذشته دوباره پیش¬نویس شده است، در پی خواهد آمد.

در پی تیراندازی تراژیکی که منجر به کشته شدن یک نوجوان به نام ترایون مارتین (Trayvon Martin) شد و  تبرئه قاتل او زیمرمن (Zimmerman)، دیروز، استوی واندر (Stevie Wonder) در یکی از برنامه‌هایش اعلام نمود که تا زمانی که ایالت فلوریدا در فسخ برخی قوانین خود در ارتباط با دفاع شخصی (قانون «از ملک خود دفاع کن»*) اقدام نکند، در این ایالت برنامه‌ای اجرا نخواهد نمود. به این ترتیب او اعلام یک بایکوت بر پایه وجدان کرده است. من موضع او را تحسین می‌کنم و در کنار او خواهم بود. این برای من عبارتی را که در نامه‌ای در چهاردهم فوریه گذشته نوشتم، تداعی می‌نماید؛ نامه‌ای که به آن اشاره شد ولی هرگز منتشر نگردید.
آن زمان فرا رسیده است و اکنون اینجاست.

این نامه در پستوی وجدان و آگاهی من و برای زمان خود نهفته شده است.

متن نامه  قبلی مورد اشاره راجز واترز:‌

25 ژولای 2013

به همکاران من در راک اند رول
هفت سال از عضویت من در BDS (بایکوت کاهش سرمایه‌گذاری و تحریم‌ها) می‌گذرد؛ یک جنبش مسالمت‌آمیز که بر علیه اشغالگری اسراییل در کرانه باختری و نقض قوانین بین‌المللی و حقوق بشر فلسطینی‌ها فعالیت می-کند. هدف BDS جلب توجه جهانیان به این سیاست‌های اسراییلی‌ها و در حالت خوش‌بینانه کمک به پایان بخشیدن به آن‌ها است. تمام مردم منطقه سزاوار بهتر از این هستند.

برای پایان دادن به این ابهام‌ها باید گفت که اسراییل به طور مستقل توسط سازمان‌های حقوق بشر بین‌المللی، مقامات سازمان ملل و دادگاه بین‌المللی کیفری به دلیل نقض آشکار قوانین بین‌المللی مقصر شناخته شد. من در اینجا تنها به دو مورد از این تخطی‌ها اشاره خواهم نمود:

1. جرم آپارتاید

سرکوب سیستماتیک یک قوم توسط قوم دیگر
به عنوان مثال، در تاریخ 9 مارس 2012، کمیته رفع تبعیض نژادی سازمان ملل از اسراییل خواست تا به سیاست‌ها و قوانین نژادپرستانه‌اش که ناقض ممنوعیت تبعیض نژادی و آپارتاید است، پایان دهد.

2. جرم پاکسازی نژادی

کوچ اجباری ساکنین بومی از سرزمین برحق خود به منظور جا باز نمودن برای اسکان ساکنین اشغال‌گر

به عنوان مثال، در شرق اورشلیم، خانواده‌های غیریهودی به طور روتین از خانه‌های خود کوچ داده می‌شوند تا راه را برای ورود اشغالگرانی یهودی باز نمایند.

با توجه به عدم توانایی و یا عدم تمایل دولت‌های ما و شورای امنیت سازمان ملل برای تحت فشار قرار دادن اسراییل به منظور توقف این تجاوزها و پرداخت غرامت برای قربانیان، این بر عهده ما جامعه مدنی و شهروندان با وجدان جهان است تا گرد و غبار را از چهره وجدان ما بزداییم، مسئولیتمان رو بپذیریم و اقدام نماییم. من اکنون برای شما می‌نویسم؛ برادران و خواهران من در خانواده راک اند اول، تا از شما بخواهم که به من بپیوندید، و هزاران هنرمند دیگر در سراسر جهان تا یک بایکوت فرهنگی را علیه اسراییل اعلام نماییم تا این مسایل روشن‌تر شوند و همچنین به منظور حمایت از برادران و خواهرانمان در فلسطین و اسراییل که در حال مبارزه برای پایان دادن به انواع اشکال ظلم و ستم اسراییل و کسانی که آرزوی زندگی در سایه‌ی صلح، عدالت، برابری و آزادی اقدام نمایید.

موارد دیگری هم وجود دارد.

من اکنون به دلیل دو رویداد، در حال نوشتن برای همه‌ی شما هستم:

1. استوی واندر

طی نوشتاری که برایم ماده شده بود، متوجه شدم که در در هفته نخست دسامبر گذشته، استوی واندر درلس‌آنجلس در 6 دسامبر 2012، به شرکت در یک مهمانی شام جشن و سرور که مخصوص دوستان اسراییل است دعوت و ترغیب شد . اقدامی جهت جمع‌آوری پول برای نیروهای نظامی اسراییل. این به طور دقیق پس از آن صورت پذیرفت که نیروی دفاعی اسراییل هنوز بر این باور بود که غزه یک نبرد دیگر (ستون دفاعی) پیش رو دارد. مطابق گزارش دیدبان حقوق بشر، ارتکاب جرایم جنگی، علیه 6/1 میلیون فلسطینی در محاصره که آنجا ساکن هستند روی می‌دهد. انگار 3/4 بیلیون دلار که ما مالیات دهندگان آمریکایی می‌پردازیم، کافی نبوده است.

به هر حال من برای استوی نوشتم که او را ترغیب نماید که این برنامه رو لغو کند. نامه من سه خط بود: «تو از اجرا در پلیس‌منز بال (Policeman’s Ball) ژوهانسبورگ در 1960 و یک شب پس از کشتار شارپویل (Sharpeville) و یا در 1963 در آلاباما بیرمنگام، برای جمع کردن پول برای ماموران اجرای قانون که علیه کودکانی که سعی در یکپارچه شدن داشتند، از ضرب و شتم، گاز اشک‌آور و شلیک آب استفاده نموده‌اند، احساس خوبی خواهی داشت»؟

همچنین اسقف اعظم دزموند توتو (Desmond Tutu) تقاضایی پرشور برای استوی نوشت. به علاوه 3000 نفر با ذکر نام خود، در یک درخواست عمومی در change.org در این اقدام شرکت نمودند. استوی با اعتبار بزرگ خود برنامه را لغو کرد!

2. قبل از آن هفته، من یک سخنرانی در سازمان ملل را دریافت نمودم. اگر شما علاقه‌مند به آن هستید، می‌توانید آن را در یوتیوب پیدا کنید.

نکته جالب در مورد این دو داستان این است که به هیچکدام از طرف رسانه‌های جریان اصلی ایالات متحده توجه نشد.

نتیجه روشن این خواهد بود که رسانه‌ها در آمریکا، علاقه‌مند به مخمصه‌ی مردم فلسطین نیستند و یا برایشان مخمصه‌ی مردم اسراییل است که اهمیت دارد. ما تنها می‌توانیم امیدوار باشیم که آنها ممکن است مشابه آنچه در نهایت در مورد سیاست رژیم آپارتاید آفریقای جنوبی پیش آمد، به این ماجراها علاقه‌مند بشوند.

با برگشت به روزهای نژادپرستی در آفربقای جنوبی به یاد می‌آوریم که در ابتدا یک قطره‌ای شکل گرفت از هنرمندانی که از اجرای برنامه در آنجا سر باز زدند؛ قطره‌ای که بایکوت فرهنگی را به اجرا درآورد. سپس تبدیل به یک جریان شد و پس از آن رود و در نهایت یک سیل ( استیو ون¬زنت (Steve van Zant)، بروس (Bruce) و تمام سایرین را به خاطر دارید؟ «ما در سان‌سیتی بازی نخواهیم کرد»). چرا؟ زیرا همانند سازمان ملل و دادگاه بین¬المللی کیفری، آنها می‌دانستند که آپارتاید اشتباه است.

جامعه ورزش به این نبرد وارد شد. کسی تمایل نداشت که برود و در آفریقای جنوبی کریکت یا راگبی بازی کند و در نهایت جامعه سیاسی نیز به این جمع اضافه شد. هنگامی که یک رژیم آپارتاید مانند آفریقای جنوبی سقوط کرد که ما به عنوان یک جامعه جهانی سیاسی، ورزشی و موسیقیایی صدایمان را بالا بردیم.

شاید ما در نقطه عطف میان فلسطین و اسراییل قرار داریم. هر دوی آنها مردمان خوبی هستند و تنها شایسته‌ی یک راه حل برای مخمصه موجود هستند. هر کسی در میان آنها سزاوار آزادی، عدالت و حقوق برابر است. به تازگی ANC، حزب حاکم بر آفریقای جنوبی، از BDS حمایت نمود.

ما تقریباً آنجا هستیم. لطفاً به من و تمام برادران و خواهرانمان در جامعه مدنی جهانی در ادعای ضدیت علیه نژادپرستی در اسراییل و فلسطین اشغالی، از طریق تعهد به عدم اجرا یا حضور در [برنامه‌های هنری] اسراییل بپیوندید و یا جوایز و کمک‌های مالی مربوط موسسات متصل به دولت اسراییل را نپذیرید. این تحریم‌ها تا زمانی که اسراییل مطابق با قوانین بین‌المللی و اصول جهانی حقوق بشر رفتار نماید، ادامه خواهد داشت.

انتهای پیام/