بُشر بن عمرو به یاری فرزندش نرفت تا فرزند پیامبر(ص) را یاری کند

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، بشر بن عمرو الحضرمی کندی از تابعین پیامبر اکرم(ص) و از قبیله بنی‌کنده از قبایل معروف یمن بود. او تنها چند روز پیش از واقعه عاشورا به امام حسین(ع) پیوست و با برای یاری‌اش با او پیمان بست. (رسم وفا، ص 44)

شب عاشورا برای بشر خبر آورده‌اند که پسرش در مرز ری اسیر شده است. او با شنیدن این خبر اظهار داشت: «پسرم و خودم را نزد خداوند به امانت می‌گذارم، امیدوارم خداوند به من و او در برابر این گرفتاریها پاداش دهد. دوست ندارم که فرزندم اسیر باشد و من زنده باشم». امام با شنیدن این سخن به او فرمود: «خدایت رحمت کند من بیعت خود را از تو برداشتم برو برای رهایی فرزندت بکوش». بشر گفت: «درندگان زنده زنده مرا بخورند اگر از تو جدا گردم و در این بی‌کسی تنهایت بگذارم و سپس سراغت را از کاروانیان بگیرم، نه نه، هرگز چنین کاری ممکن نیست».حضرت فرمود: «پس بیا این جامه‌ها را به فرزند دیگرت بده تا برای آزادی برادرش هزینه کند». آن گاه پنج جامه به ارزش هزار دینار به او داد. (المهلوف علی قتلی الطفوف ص 154)

بشر بن عمرو روز عاشورا وقتی به میدان رفت، اینگونه رجز خواند: «ای جان! امروز خدای مهربان را دیدار خواهم کرد و تو از هر احسان و نعمتی پاداش خواهی گرفت. بی‌تابی نکن که همه چیز فانی است و صبر تو در پیشگاه خداوند بیشترین پاداش را دارد». (انساب الاشراف ج 3 ص 404) او آنقدر با دشمنان جنگید تا به شهادت رسید. (ذخیره الدارین ص 179)

بشر بن عمرو از جمله شهدایی است که امام زمان(عج) در زیارت ناحیه مقدسه بر او سلام می‌فرستند و می‌فرمایند: «خداوند به تو پاداش فراوان دهد».

سلام ما به بشر بن عمرو، سرداری          که شهره بود به جانبازی و فداکاری
حسین بیعت از او بر گرفت زیرا داشت          به مرز خطه ری، زاده‌ی گرفتاری

انتهای پیام/