ساعد باقری:«سکانس کلمات» به غربت سیدحسن حسینی پایان داد

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، احمد مسجد جامعی رئیس شورای شهر درباره سید حسن حسینی گفت: بزرگواری ایشان در این مراسم برایم روشن تر شد. صفای باطن و طبع بلند هنری وی برای رویارویی با مشکلات بود.ایشان بنیانی را گذاشتند که کمتر نامشان در این فعالیت که همان جشنواره شعر رضوی است، ذکر می شود. این جشنواره از وزارت ارشاد شروع شد و ایشان از جمله افراد مؤثری بود که در جشنواره شعر رضوی مشارکت بسیاری کرد و صحبت های او ادبیات خاص خودش را داشت.

مسجدجامعی ادامه داد: او یکبار درباره بیتی از شعر حافظ:رندان تشنه لب را آبی نمی دهد کس/گویی ولی شناسان رفتند از این ولایت گفت: به نظرم حافظ کلمات را در چنگ دارد. برای کلمه ولی به متون مختلف مراجعه کرد که به معنای بارش بعد از باران بود. فهم ادبی از کلمات و معنایی که از آنها در میان جماعت ادب دوست مطرح می کرد، بدیع بود.

وی عنوان کرد: در مورد او می توان این تعبیر را به کار برد که در میان فضایل ایشان شعر کمترین فضل او بود و او شاعر اهل بیت زمانه اش بود.

کاشف بیدل برای من سیدحسن حسینی بود/ شعر زبان مشترک برای برقراری ارتباط است

هادی خانیکی مدرس ارتباطات و از دوستان سیدحسن حسینی بیان کرد: در ایران هیچ کس نمی تواند با جامعه ایرانی ارتباط برقرار کند مگر اینکه سخنش به ابزار شعر آراسته باشد چون جامعه ایران جامعه شاعرانه ای است. هرکس بخواهد در فضای علمی و عقلی حرفی بزند، برای استدلال خودش به جای ختم کردن سخنش به پیمایش یا نقل قول علمی، به بیان شاعرانه ختم می کند.

خانیکی افزود: جامعه ایران جامعه فروبسته ای است که در آن گفتگو سخت انجام می شود و شعر می تواند از صافی عقل بگذرد و در گستره احساس جای بگیرد و ارتباط چندلایه با جامعه برقرار کند.

وی یادآوری کرد: جامعه ایران، جامعه قطبی و پلاریزه ای است که خیلی سریع صف خودمان را مشخص کنیم که در صف عقل هستیم و یا در صف احساس،در دانشگاه هستیم و یا در مدیریت. هرکدام از این قطب ها به گونه ای مانع گفتگو می شوند اما شعر می تواند این فصل مشترک را برقرار کند و شعر مثل رمان می توان فلسفه،جامعه شناسی و روان شناسی را روانتر وارد حوزه اجتماعی کند.

این مدرس ارتباطات توضیح داد: معمولا سیاستمداران و یا انسان های معمولی کوچه و بازار که با شعر آشنا هستند، راحت تر می توانند این دوگانه ها یا چندگانه ها را کم کنند. جامعه وقتی بسته شود و به سمت کارناوالی شدن و لبخند می رود و از مکان ها و موقعیت های رسمی دور شود، بهتر می تواند ارتباط برقرار کند. در نشست های رسمی گفتگویی رد و بدل نمی شود اما در فاصله پذیرایی گفتگو انجام می شود. هرچقدر بتوانیم فضای رسمی را از بین ببریم، بهتر می توانیم ارتباط برقرار می کنیم. نوع خاصی از شعر می تواند ما را از فضای رسمی دور کند.

خانیکی بیان کرد: امثال من که توفیق شعر گفتن نداشتند، این ضرورت را احساس می کنند که اگر با شعر آشنا نباشیم، نمی توانیم با جامعه ایرانی ارتباط برقرار کنیم. سیاستمدارانی که با شعر آشنا نباشند و در آن غوطه ور نباشند، نمی توانند قدرت را تلطیف و کنترل کنند.

این مدرس ارتباطات تشریح کرد: سیدحسن حسینی از جمله شاعرانی است که برای جامعه امروز ما لازم است. قیصر امین پور و سیدحسن حسینی در شعرهایشان با هم خوانده می شوند اما در اینجا هم باید کنار هم خوانده شوند. با این موافق نیستم که شعر سیدحسن حسینی هنوز هم خوانده شود بلکه معتقدم باید خوانده شود.

خانیکی درباره علت و ضرورت خوانده شدن آثار سیدحسن حسینی گفت: سیدحسن حسینی شاعر متفکر است و در شعرش تنها به دنبال زیبایی اثر نمی رویم. تفکر سیدحسن انتقادی و صریح است و برای او یک داشته جدی فراهم کرده بود و از جمله داشته های او این بود که کشف می کرد. کاشف بیدل برای من و امثال من سیدحسن حسینی بود.

وی افزود: سیدحسن حسینی به دلیل تسلط به زبان عربی پلی بین ترجمه متون بود و این در ساحت ترجمه ما روزنه ای باز کرد که عمدتا از جهان عرب وارد فضای فکری ما می شد. ویژگی های فرهنگی در شعر او متجلی است. شعر او پر از پارادوکس و تناقض است و پارادوکس برای ارتباط گرفتن خوب است. جامعه از کسانی که خصوصیت های متناقض دارند، خوشش می آید.

خانیکی درباره حسینی ادامه داد: وی شاعری است که اگرچه اصرار دارد که ذوقش را به نگهبانی داده اما به نظرم ذوقش را به نگهبانی نداده بلکه وارد دانشکده ای شده و درس داده و مدرس برجسته ای بوده است. همیشه گفته ام: افرادی مثل قیصر و سیدحسن برای نزدیک کردن فاصله بین دانشگاه و هنر کم شود. یکی دیگر از ویژگی های شعرش به طنز سخن گفتن اوست. سخن طنز او باعث شده پیچیدگی تفکرش را بازتر و ماندگارتر کند.

وی در پایان صحبت هایش گفت: در این دو اثر سیدحسن حسینی دو ویژگی زبانی است. در«بال های بایگانی» بیشترین رنج او رنجی است که از قفس می کشد. فکر می کردم اگر دوستان شاعر و منتقد بعد از من صحبت کنند، باید به این مسأله توجه کنند که او تأکید بسیاری بر روی دوری از کینه ها داشت. زبان تندوتیزی داشت اما در عین حال در پی پاک کردن کینه ها بود.

اگر سیدحسن حسینی نبود،سرنوشتم مشخص نمی شد

سهیل محمودی شاعر و از دوستان سیدحسن حسینی گفت:«سکانس کلمات» به همت فریدون عموزاده خلیلی و توسط نشر نی منتشر شد و نشر افق هم کتاب«بال های بایگانی» را منتشر کرد. خوشحالی ما به این دلیل است که بخشی از جان و جهان سیدحسن حسینی در این کتاب ها منتشر شده است. همه ما با چاپ هر اثر خوبی خوشحال می شویم. خانم زند همسرسیدحسن حسینی طی این سال ها دست نوشته های ایشان را سامان بخشیدند و درباره او و کارهایش صحبت کنیم.

محمودی افزود: سیدحسن حسینی روح بی قرار نسلی بود که امروزه ما تعدادی از آنان را در جایگاه قدیسان روزگار می دانند. وی نماینده نسلی بود که تمام وجودش در گروی مردمش بود. خلاقیت و توانمندی بسیاری در کشف جان جهان داشت و این را به دیگران یاد می داد. اگر سیدحسن حسینی نبود،چه خوب و چه بد، ما به شکلی وجود نداشتیم. حتی افرادی که رنگ عوض کردند هم می دانند ریزه خوار خوان نعمت سیدحسن حسینی بودند.

این شاعر بیان کرد: در شبانگاه بهاری 59 اولین رفاقتمان آغاز شد و اگر حال و صمیمیت را نمی دیدم، معلوم نبود امروز من کجا بودم.سهم بسیاری از اتفاقات در دهه پیش مدیون سیدحسن حسینی است.

سیدحسن حسینی چند بعدی بود

فاطمه راکعی مدیرانجمن شاعران درباره نحوه آشناییش با این شاعرگفت: از اوایل دهه 60 با سیدحسن حسینی در کنار قیصر آشنا شدم و ایشان یک انسان چند بعدی بود و خلاقیقت عجیبی در همه قالب ها داشتند و خانم زند مثل اینکه مسئول یک بنیاد باشند، روی آثار ایشان کار می کرد. شعرهای ایشان بسیار خلاقانه است. شخصیت او همراه با دغدغه های اجتماعی و صراحت و شفافیت است. سیدشعر انقلاب شایسته نام ایشان بود.

وی درپایان صحبت هایش گفت: فقط به عنوان شخصی که در دانشگاه الزهرا بودم، بخش شعر حوزه هنری را امین پور و حسینی اداره می کردند و به دلیل پاره ای از اختلافات بیرون آمدند. در آن زمان خواهش کردم به دانشگاه الزهرا بیایند و چندسال در گروه ادبیات فارسی در خدمتشان بودیم. در همان حد گروه کوچک سمینار بین المللی برگزار می کردیم.

«سکانس کلمات» به غربت سیدحسن حسینی پایان داد

ساعد باقری شاعر و از دیگر دوستان سیدحسن حسینی گفت: قرن ها پیش بزرگی از آسیای صغیر به دیدار کمال خجندی و حافظ شیرازی می رود و حرفی می گوید که قابل توجه است. گاه گداری که بین سید و قیصر مقایسه می کردند، این حرف به یادم می آید که می گفتند کمال خجندی بسی خوش محضر و تکان دهنده است و از حیطه نفوذ معنوی اش تا ماه ها نمی شود خارج شد اما حافظ شاعری است که بدون تردید مانا خواهد بود و گستره نفوذ او در عامه بسیار بود و شعر خواجه را برکمال خجندی ترجیح می دهد اما خودش می گوید بسیار تأثیر تکان دهنده ای از دیدار کمال گرفته که بعدا برایش تکرار شده است.

باقری افزود: قیصر در مقدمه یکی از کتاب های خودش می نویسد: دریغم برای نسل های بعدی این است که با کتاب های شعر سید شاید نشود تمام عظمت روحی اش را درک کرد. اما گمان می کنم چاپ«سکانس کلمات» به این غربت سید پایان می دهد.

وی ادامه داد: در اواخر سال 89 چیزی تحت عنوان سه موومان یک سمفونی تحت عنوان«سمفونی صداهای صادق» نوشته بودم. در این سمفونی بحثی درباره سه یار سفرکرده سلمان،سیدحسن حسنی و قیصر امین پور بوده است. نوشته های سلمان، سید و قیصر سه موومان از یک سمفونی را شکل داده است. 

باقری در پایان گفت: چند شعر از سید و از سکانس کلمات می خوانم و فکر نمی کنم عزیزانی که نمی توانند نسبت روحی با سید برقرار کنند، بتوانند بیش از این به مصادره سید بپردازند.هیچ گاه در ذهن ما نبود که اول از همه در جلسات چه کسی از این عزیزان را صدا می کنند.

در پایان این مراسم از دو کتاب سید حسن حسینی «بال های بایگانی» و«سکانس کلمات» با حضور بزرگان عرصه ادب و خانواده وی رونمایی شد.

انتهای پیام/