رابرت منندز، سناتور دموکرات از ایالت نیوجرسی و رئیس کمیته روابط خارجی سنا در یادداشتی که در روزنامه واشنگتن‌تایمز منتشر شده به بیان دیدگاه‌های خود درباره ضرورت افزایش تحریم‌ها علیه ایران پرداخت. وی می‌نویسد: نتیجه مطلوب مذاکرات دولت اوباما با ایران باید یک گشایش دیپلماتیک در جهت پایان برنامه تسلیحات هسته‌ای ایران به صورتی قابل بررسی و صلح‌آمیز، باشد.

عملگرایی عقلانی ایجاب می‌کند که با یک بیمه دیپلماتیک از این دستاورد پشتیبانی کرد.

نیاز به تحریم‌های بیشتر در آینده کاملا روشن است. از آنجایی که در ماه نوامبر و در ژنو توافقی منعقد شد:

* ایران برخی از بخش‌های ساخت و ساز در رآکتور هسته‌ای آب سنگین در اراک را ادامه می‌دهد که در صورت تکمیل شدن یک مسیر جایگزین پلوتونیومی را برای دستیابی به تسلیحات هسته‌ای ارائه می‌کند.

* ایران اعلام کرد که نسل جدیدی از سانتریفیوژها را برای غنی‌سازی اورانیوم تولید می‌کند و اذعان کرد که دارای 19 هزار سانتریفیوژ است، هزار سانتریفیوژ بیش از آنچه پیشتر اعلام شده بود.

* ایرانی‌ها موشک به فضا پرتاب کردند، برنامه تکنولوژی فضایی خود را گسترش دادند و توانایی خود را برای تولید موشک‌های بالستیک دور برد تقویت کرده‌اند.

* قانونگذاران ایرانی قانونی برای غنی‌سازی 60 درصدی اورانیوم پیشنهاد داده‌اند که بسیار بیشتر از میزان لازم برای استفاده صلح‌آمیز است.

* و زمانی که وزارت خزانه‌داری 19 شرکت را به دلیل نقض تحریم‌ها در لیست سیاه قرار داد، ایرانی‌ها بار دیگر تکنیک‌های بلوف را نشان داده و از مذاکرات خارج شدند.

این نوع اقدامات را نمی‌توان به عنوان هزینه معامله با ایران پذیرفت.

مخالفین تحریم‌های آتی علیه ایران می‌گویند که تحریم‌ها به مانند شیر آب هستند به راحتی باز و بسته می‌شوند. 

اما داستان تحریم‌ها، اگرچه مؤثر هستند، بسیار پیچیده می‌باشد.

تصویب هر چیز در کنگره زمان می‌برد. نوشتن قوانین و اعمال تحریم‌ها زمان بیشتری می‌برد و اجرای تحریم‌ها نیز یک فرایند در جریان است.

"قانون ایران عاری از تسلیحات هسته‌ای"، لایحه‌ای با پشتیبانی دو حزبی در سنا، تضمین می‌کند که اگر ایران تعهدات دیپلماتیک خود را نقض کند تحت تحریم‌های بیشتری قرار خواهد گرفت.

این قانون تلاش‌های دولت اوباما و نیز برنامه اقدام مشترک را که در ماه نوامبر به دست آمد را به رسمیت می‌شناسد. این قانون همچنین از مذاکرات پشتیبانی می‌کند، به دولت یک سال فرصت می‌دهد تا به یک توافقنامه جامع دست یابد، به کاهش تحریم‌های ایران احترام می‌گذارد و مادامی که مذاکرات با حسن نیت در حال انجام است مانع اعمال تحریم‌های بیشتر می‌شود.

اگر ایرانی‌ها به تعهدات‌شان پایبند باشند، تحریم‌های آنها کاهش خواهد یافت، چیزی که به شدت به دنبال آن هستند.

در صورتی که ایران نتواند با حسن نیت مذاکره کند، مجازات شدیدی در انتظار آن خواهد بود. از کشورها خواسته خواهد شد که خرید نفت ایران را بیشتر کاهش دهند، و تحریم‌های جدیدی علیه بخش‌های معدنی، مهندسی و ساخت و ساز ایران اعمال خواهد شد.

محمد جواد ظریف، وزیر خارجه ایران، اعلام کرد که اگر تحریم‌های آتی به تصویب کنگره برسد "تمام این توافقنامه از بین خواهد رفت. وی به نشریه تایم گفت: "ما نمی‌خواهیم تحت اجبار مذاکره کنیم."

اما عکس این قضیه درست است. قانون پیشنهاد شده یک اقدام تبیین کننده است. این قانون به طرف‌ها اجازه می‌دهد تا درباره امور مسلم مذاکره کنند و یک سال فضا برای آنها فراهم می‌کند تا گفت‌و‌گوها را ادامه دهند. این قانون عواقب عدم دستیابی به توافق را به دقت تبیین می‌کند. این امر باید ایرانی‌ها را تحریک کند که با صداقت و جدیت مذاکره کنند.

در همین حین، این تحریم‌ها نقشی مثبت و تقویت‌کننده در مذاکرات ایفاء می‌کنند. برنده بزرگ دولت است. قدرت دولت برای تعقیب یک مسیر دیپلماتیک از طریق توانایی برای انتقال این موضع در مذاکرات با ایران، افزایش می‌یابد.

بر خلاف آنچه منتقدین می‌گویند این تحریم‌ها رژه به سوی جنگ نیستند. این قانون استفاده از زور را مشروع نمی‌گرداند. الیته این قانون باردیگر لحن قطعنامه‌ای که با 99 رأی مثبت در برابر صفر رأی منفی مبنی بر تعهد آمریکا به اسرائیل در صورت اجبار اسرائیل به دفاع از خود در برابر ایران تصویب شد، را تکرار می‌کند.

مردم  آمریکا از دیپلماسی حمایت می‌کند. من نیز چنین هستم.

مردم آمریکا به رژیم ایران اعتماد ندارند. من نیز ندارم.

در این دوران حیاتی، ما مسؤولیت داریم که با یکدیگر، بین دو حزب و شاخه‌های حکومت برای دستیابی به اهداف امنیت ملی آمریکا همکاری کنیم.

با شروع فعالیت سنا، بیایید بر دستیابی به اهداف مشترک متمرکز شویم: یک راه‌حل دیپلماتیک برای برنامه تسلیحات هسته‌ای ایران توأم با بیمه دیپلماتیک در صورت شکست مذاکرات.

انتهای پیام/