به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری تسنیم، اینکه سرمربی پیشن تیم ملی کاراته به عنوان مدیرکل ورزش و جوانان استان گیلان انتخاب شد برای کاراته‌ای‌ها هم خوب بود و هم بد. این موضوع که یک کاراته‌کا سکان هدایت ورزش گیلان را در دست گرفت برای اهالی این رشته بسیار خوشحال کننده است اما از سوی دیگر امروز انتخاب جایگزین برای مسعود رهنما به مشکلی بزرگ برای فدراسیون تبدیل شده است. در رشته‌ای که خیلی زود شاگردان خود را استاد می‌خوانند و برای حضور در کادر فنی تیم های ملی مدعی هستند انتخاب سرمربی کار آسانی نیست.

برخی برای حل این مشکل راه حل تشکیل سازمان تیم‌های ملی را تجویز کردند و به دنبال حل مسئله به صورت شورایی هستند اما واقعیت این است که اگر فدراسیون‌نشین‌ها به دنبال تشکیل این سازمان هم باشند مشکل کاراته دو برابر خواهد شد. اینکه چه کسانی در این سازمان فعالیت کنند خود زمینه‌ای برای ایجاد حواشی جدید در این رشته خواهد بود. 

افرادی که بر سر سه امتیاز در لیگ با دوستان قدیمی‌شان درگیر می‌شوند و دست به هر اقدامی می‌زنند تا تیم‌شان عنوان قهرمانی را از آن خود کند چگونه می‌توانند دور یک میز نشسته و در مورد انتخاب مربیان تیم ملی تصمیم‌گیری کنند؟

واقعیت این است که در کاراته  همانند بسیاری دیگر از رشته‌ها خیلی کم می‌توانیم دو مربی و یا پیشکسوت را پیدا کنیم که به جز خود و شاگردانشان دیگران را قبول داشته باشند. در چنین فضایی رفتن رهنما فتح‌بابی برای شروع دور جدید دعواها و درگیری‌های احتمالی در کاراته است. شاید تاخیر در انتخاب مربیان و دست نگه داشتن بیش از حد مسئولان فدراسیون نیز به همین دلیل است. 

واقعا دشوار است که در میان این همه مدعی چند نفر را انتخاب کرد و این را می‌توان یکی از مشکلات اصلی این روزهای کاراته دانست، مشکلی که هرچه می‌گذرد با توجه از دست رفتن زمان خودش را بیشتر نشان می‌دهد. مسئولان فدراسیون کاراته باید با در نظر گرفتن تمامی موارد تصمیمی مناسب اتخاذ کنند تا این رشته مدال‌آور از شرایط کنونی خارج شود.

انتهای پیام/