به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم به نقل از مرکز نشنال اینترست، دو تن از مقامات آمریکایی و روسی در نشستی در این مرکز، به بررسی بحران جاری اوکراین و رویکرد آمریکا و روسیه در قبال آن پرداخته و پیشنهاداتی را برای بهبود اوضاع اوکراین مطرح می‌کنند. آنها همچنین بر این باورند که اتخاذ رویکرد مبتنی بر مصالحه و اعمال اصلاحات سیاسی و اقتصادی توسط دولت جدید اوکراین، بهترین راه برای جلوگیری از تجزیه این کشور و ایجاد ثبات در آن است؛ در غیر این صورت، کمک‌های مالی غرب تنها به منزله مرهمی کوتاه مدت بر زخم اوکراین خواهد بود.

دو تن از مقامات برجسته آمریکایی و روسی در زمینه سیاست گذاری در قبال اوکراین، ضمن ارزیابی بحران جاری در این کشور، به طور چشمگیری بر سر دخالت واشنگتن و مسکو در اوکراین و چشم انداز آن با یکدیگر اختلاف داشتند. با این وجود، این دو سخنران، که یکی آمریکایی و دیگری روسی است، در این موضوع با یکدیگر توافق داشتند که دولت جدید اوکراین باید به فکر مردم روسی تبار شرق و جنوب اوکراین باشد تا توافق ملی جدیدی را گسترش داده و از بی ثباتی، خشونت و دو دستگی احتمالی بیشتر جلوگیری کند. آنها همچنین باهم موافق بودند که مداخله نظامی روسیه در این برهه از زمان بعید به نظر می‌رسد.

یکی از این حاضرین، سفیر پائول جی. دوبریانسکی، معاون وزیر خارجه در دموکراسی و امور جهانی در دولت جورج دبلیو بوش، و دیگری اندرانیک میگرانیان، مدیر مؤسسه غیر انتفاعی روسی مستقر در نیویورک برای دموکراسی و همکاری و مشاور غیر رسمی دفتر ریاست جمهوری روسیه، بود. سفیر ریچارد بورت، سفیر سابق در آلمان و معاون وزیر خارجه در امور کانادا و اروپا، وظیفه اداره این گفتگو را بر عهده داشت.

دوبریانسکی دولت اوباما را به دلیل اتخاذ رویکردی انفعالی در قبال گفتگوهای اتحادیه اروپا با اوکراین در مورد قرارداد مشارکت و توافق تجاری مربوطه مورد انتقاد قرار داد و ادعا کرد که اگر آمریکا زودتر وارد ماجرا می‌شد، احتمالاً از بسیاری از وقایع که تاکنون رخ داده‌اند، جلوگیری می‌کرد. همچنین او بیان می‌کند که مخصوصاً رهبری آمریکا می‌توانست تهدید‌ها و تحریم‌های مسکو را سست کرده یا تأثیر آنها را کاهش دهد. آمریکا با این اقدام شاید این امکان را برای ویکتور یانوکویچ، رئیس جمهور برکنار شده اوکراین، فراهم می‌کرد تا به جای اینکه این توافقات را کنار بگذارد، آنها را امضا کند؛ و این اقدامی بود که به اعتراضات دامن زده و منجر به سرنگونی وی شد.

میگرانیان اصرار داشت که روسیه تحریم‌ها را بر اوکراین تحمیل نکرده بود، بلکه در عوض، در جهت حفاظت از بازار داخلی خود در مقابل تبعات احتمالی قرارداد تجاری اتحادیه اروپا با اوکراین اقدام کرده بود. او ادعا کرد که این حق قانونی روسیه است. میگرانیان تأکید کرد که روسیه درصدد همکاری با اتحادیه اروپا و اوکراین بوده است تا به یک توافق دست یابد که با مخالفت مواجه شد؛ البته هیچیک از این طرف‌ها به این همکاری علاقمند نبودند. از نظر او، حالا این بسیار ریا‌کارانه است که آمریکا و اتحادیه اروپا از همه درخواست کنند که با یکدیگر بر سر موضوع اوکراین همکاری نمایند.

دوبریانسکی، ضمن ارزیابی موقعیت به شدت دچار تحول در اوکراین، به مخاطبان تذکر داد که مقامات اطلاعاتی آمریکا تقسیم اوکراین را پس از پایان جنگ سرد پیش بینی کرده بودند، اما وقایع نشان داد که آنها در اشتباه بوده‌اند. هرچند او اختلاف شدید و مداوم اوکراین را مورد تأیید قرار داد، اما ادعا کرد که این کشور احتمالاً متحد و یکپارچه باقی خواهد ماند، زیرا بیشتر مردم اوکراین در این هدف مشترک هستند که اوکراین متحد و موفق و شکوفا باشد. میگرانیان با این ادعا مخالفت نموده و بیان کرد که حتی اپوزیسیون اوکراین دچار تفرقه است- همانطور که این اپوزیسیون در سال‌های 2004 تا 2009 بر کشور حکمرانی می‌کرد- و «ملی گرایان رادیکال و افراطی» از میانه‌روهای سیاسی قوی‌تر هستند. وی در ادامه بیان کرد که اقدامات ضد روسیه توسط این گروه‌ها می تواند با تشویق روسی‌تبارها و سخنگویان روسی به مقاومت، اوکراین را تجزیه کند. هر دو آنها در این مسئله توافق داشتند که اتخاذ رویکرد مبتنی بر مصالحه توسط دولت جدید اوکراین بهترین راه برای یکپارچه نگه داشتن این کشور است.

جالب توجه اینکه، دوبریانسکی و میگرانیان نیز باهم توافق داشتند که اقدام نظامی روسیه در زمان لزوم، بعید به نظر می‌رسیده است. دوبریانسکی به تعهدات بین‌المللی روسیه و نیز نفع آن در اوکراین با ثبات، به عنوان متحد اقتصادی مهم، اشاره می‌کند. میگرانیان مدعی است که روسیه در حال حاضر قصد مداخله در اوکراین را ندارد و هرگز نخواهد داشت؛ از نظر او مسکو می‌داند که مساحت اوکراین، هرگونه مداخله و حادثه جویی در آن را به شدت دشوار می‌سازد. میگرانیان چنین ادامه می‌دهد که علاوه براین، بی ثباتی در اوکراین و ناکامی‌های پیشین دولت‌ها از سال 2004 تا 2009، به لحاظ داخلی و از برخی جنبه‌های خاص به نفع ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه بوده است که این نفع، به وسیله به نمایش گذاشتن هزینه هرج و مرج سیاسی حاصل شده است. او مدعی است که تنها بهانه برای مداخله روسیه در اوکراین، این است که افراطی‌های اوکراین به ناوگان روسیه در دریای سیاه، که در سواستاپول در شبه جزیره کریمه مستقر هستند، حمله کنند یا روس‌ها در اوکراین در معرض خطر جدی و قریب الوقوع قرار گیرند.

دوبریانسکی در ادامه بیان می‌کند که برای اتحادیه اروپا و آمریکا ضروری است که با یکدیگر همکاری نموده تا حمایت‌های مالی و سایر پشتیبانی‌های مورد نیاز اوکراین را فراهم نمایند. به هر حال، او می‌گوید که کمک خارجی به تنهایی کافی نیست و رهبران اوکراین باید اصلاحات سیاسی و اقتصادی قابل توجهی را اعمال کنند. در غیر اینصورت، کمک‌های غربی تنها مرهم کوتاه مدتی برای این زخم خواهد بود. میگرانیان در این مورد ابراز بدبینی کرد که دولت‌های غربی برای فراهم نمودن تزریق گسترده پول مورد نیاز اوکراین آمادگی لازم را داشته باشند.

انتهای پیام/