قزوه: باید به مسجد برگردیم

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، مراسم نخستین سالگرد در گذشت امیر حسین فردی پدر ادبیات داستانی انقلاب عصر امروز با حضور جمعی از اهالی ادب و هنر در تالار سوره حوزه هنری برگزار شد.

در ابتدای این مراسم علیرضا قزوه مدیر مرکز آفرینش‌های ادبی گفت: امروز گردهم جمع شدیم تا خاطرات یک نویسنده خوب را بررسی کنیم. کسی که کیهان بچه‌ها 31 سال در دست او بود و او پاکی فطرت خود را در آنجا نشان داد. روزی که رفتم اتاق مدیریت مرکز آفرینش های ادبی را تحویل بگیرم دیدم روی تقویم نوشته است روزی که رفتی. این نوشته را دخترش نوشته بود و عین همین را هم برای مادرش انجام داده بود. آقای فردی از بچه‌های مسجد جوادالائمه(ع) شروع کرد و به نظرم ما هم باید به مسجد برگردیم. امروز در جلسه مسابقه‌ بچه‌های مسجد را تثبیت کردیم. آقای فردی اصلا اهل ادعا نبود. امروز خانمی در جلسه‌ای می‌گفت که ما خاک این حوزه را خورده‌ایم ولی آقای فردی مرتب می‌گفت ما موسس حوزه هنری نبودیم.

او در ادامه گفت: خیلی‌ها اهل زد و بند بودند اما آقای فردی با اینکه مسئولیت داشت داستان خودش مورد تثبیت قرار نمی‌گرفت. با اینکه ایشان اهل عطوفت بودند ولی پای مسائل انقلاب می‌ایستادند و بسیار قوی عمل می‌کردند. خوشبختانه حوزه هنری قدر ایشان را می‌دانست و این سالن را به نام ایشان قرار داد. همچنین کتابخانه ای در مشهد به نام ایشان تاسیس شد. 

در ادامه مومنی رئیس حوزه هنری گفت:‌ به نظر من جناب آقای فردی مصداق این آیه شریفه است که خداوند می‌فرماید عزت فقط نزد خداست و آقای فردی عزت را از خدا می‌جست. در طول دوران عمر ادبی خود هیچ وقت حرفی و قلمی در جهت خوشایند یک دسته سیاسی نزد. کلام ایشان از دل سرچشمه می‌گرفت و به دلها می‌نشست. او شاگردان شایسته‌ای تربیت کرد و جشنواره‌هایی را بنیان نهاند از جمله جشنواره شهید غنی‌پور و داستان بسیج. 

او در پایان گفت: نگاه ایشان به عرصه فرهنگ و هنر جهادی بود. زمانی که ایشان به عنوان مدیرمرکز آفرینش‌های ادبی انتخاب شد، گفت: نگاه من به این عرصه نگاه جهادی است. زمانی که حضرت آقا امسال را سال مدیریت جهادی و فرهنگ نامیدند خوب است جوانان ما ایشان را الگویی برای خود قرار دهند.

در ادامه صابر امامی گفت: ما به چنین فرهنگی اعتقاد داریم. برای این است که باید از این مجالس برای خود توشه برچینیم. من این اواخر که آقای فردی را دیدم زمانی بود که ایشان در مجلس فوت مادر من هم شرکت کردند و مدتی بعد مادر ایشان فوت شدند و من به دفتر کار ایشان رفتم. فردی روبروی من نشسته بود و گفت می‌فهمم مادر از دست دادن یعنی چه و او جواب عجیبی به من داد و گفت الان برای من مرگ حل شده است به راحتی یک لیوان آب خوردن و او مثل ماها تمایلی و خواسته‌ای در زندگی دنیایی نداشت.

او در پایان گفت: آقای فردی کسی بود که مسئولیتی را بر عهده گرفت و آن را به درستی انجام داد. او با مادرش عهدی بسته بود که هر کس زودتر بمیرد شفاعت او را کند و او به عهدی که بسته بود پایبند ماند و یکسال بعد از فوت مادرش او هم رفت.

ماجرای آزردگی و انصراف فردی از خوردن غذا به دلیل مشکلات کودکان افغان

در ادامه مراسم صفار هرندی گفت: برای سخن گفتن درباره فردی یک اهلیت لازم است از ویژگی‌های ایشان می‌توان به آن اشاره کرد که در کارهای خود متخصص بود و آن‌ها را با تعهد شروع می‌کرد. من با ایشان یک دوره در موسسه کیهان حضور داشتم. آقای فردی یک زندگی اعتقادی داشت و برخلاف بعضی از افراد یک مشی‌ای داشت که تا آخر عمر آن را ادامه داد. در کنار این زندگی اعتقادی یک زندگی عاطفی داشت. برخورد ایشان از سرمحبت بود البته این محبت‌ورزی ایشان باعث نمی‌شد که قواعد کار را بر هم بزند. او اهل نظم بود و حتی این نظم را در میدان ورزش هم اعمال می‌کرد. زندگی حرفه‌ای ایشان غیرقابل انکار است.

صفار ادامه داد: نقشی که به عنوان یک موسس در ادبیات داستانی پس از انقلاب بازی کرد غیر قابل انکار است. فردی 31 سال مدیر کیهان بچه‌ها بود که سابقه کمی نیست. او ابتدا از مسجد شروع کرد و از سر شوق و رقت قلبی که داشت به کیهان بچه‌ها رفت و 31 سال در آنجا بود. این لطافت روحی فقط برای مادرش نبود. در اوایل دهه 80 در یک مراسم عروسی که برای یکی از فرزندان بود دیدم شام نمی‌خورد علت را پرسیدم با اصرار گفت من وقتی وضع کودکان افغانی را در تلویزیون دیدم دیگر نمی‌توانستم لب به غذا بزنم. او انسان درستی بود و این را از سر ریاکاری نمی‌گفت. او انسانی بود که سعه‌صدر زیادی داشت و می‌توانست افراد با افکار مختلف را دور هم جمع کند.

رحماندوست: فردی به ما می‌گفت شما روزشمار انقلاب را بنویسید

در ادامه مجتبی رحماندوست به صورت تیتروار به برخی از ویژگی‌های او اشاره کرد و گفت: آقای فردی همیشه به ما اصرار می‌کرد شما که سالهای قبل از انقلاب را دیده‌اید سعی کنید روزشمار انقلاب بنویسید. ایشان اهل نقد کارشناسی بود و همیشه در جلسات حوزه هنری شرکت می‌کرد. یکی دیگر از ویژگی‌های ایشان 31 سال مدیریت کیهان بچه‌ها بود. او انسان بسیار ساده‌زیستی بود و یک آرامش ذاتی داشت و اصلا اهل پرخاش نبود. با اینکه خطوط قرمز انقلاب را رعایت می‌کرد به ویژه درباره حوادث سال 88. ولی دیدیم افراد با افکار مختلف در مراسم ختم ایشان شرکت کردند.

در ادامه این مراسم محمد ناصری به سخنرانی پرداخت و گفت: مسجد جوادالائمه مسجد بزرگی است. انسانها و شهدای بزرگی را تقدیم کرده است. به نظر من آقای فردی افتخار این مسجد بود و نبود او یک شوک بسیار بزرگ برای این مسجد بود. امیرحسین فردی یک مکتب بزرگ را بنیان‌گذاری کرد. او در مکتب ادبی عاشق داستان بود. داستان به عنوان یک رسالت بود که برای او عقاید انقلابی و ارزش‌های دینی خود را بروز می‌داد. به گونه‌ای به سخنان مخاطبان خود گوش می‌داد که انگار مهم‌ترین حرف‌های دنیا را می‌زنند. او خیلی روح آرامی داشت. در جلسات قصه، زمانی که بچه‌ها کارشان به جدال می‌کشید او جلسه را به آرامش می‌رساند. آخرین جمله‌ای که از او به یاد دارم این است که زمانی که می‌خواست از خودرو پیاده شود و قبل از خداحافظی گفت خیلی کارهای زیادی بر روی زمین باقی مانده ولی وقت من خیلی کم است.

در ادامه این مراسم زائری‌اصل گفت: امیرحسین فردی از جنس فرهنگ بود و حتی زمانی که شاگردان او برخلاف نظر او درباره مسئله‌ای اظهارنظر می‌کردند ناراحت نمی‌شد. ما در جشنواره شهید غنی‌پور یک اشتراک نظر داشتیم و آن اینکه درون مایه آثار ما خوب نیست و یکی از علت‌های آن این است که ما فرهنگ را با سیاست مخلوط کردیم. امیرحسین فردی هم جاذبه و هم دافعه داشت. اما جاذبه ایشان خیلی بیشتر بود. او حتی در نامه‌ای که به مخملباف نوشته بود در آخر گفت محسن من تو را دوست دارم، برگرد. امیرحسین فردی سیاست را برای دنیای خود نمی‌خواست. به نظر من باید یک شناخت‌نامه برای او بنویسیم. آقای فردی با اینکه دکترای ادبیات داشت ولی مانند بسیاری از افراد دنبال مقام نبود.

در انتهای این مراسم حاج‌علی انسانی به مدیحه سرایی پرداخت.

انتهای پیام/