به گزارش گروه "رسانه‌های دیگر" خبرگزاری تسنیم،بازیکن سالاری در ورزش ایران طی دوران مختلف مشاهده شده و در عین نکوهیده بودن آن در بسیاری جهات به تیم ملی، باشگاه های لیگ برتری و حتی دسته اولی ما ضرر زده است چرا که وقتی بازیکن در بین کارهای گروهی با تک‌روی‌های فردی در هر حوزه ای قصد رسیدن به اهداف خود را دارد دیگر مجالی برای تیم بودن و همگن بودند جمعی که هدف واحدی را دنبال می کنند باقی نمی ماند. این پدیده نامیمون با وجود شعارهای فراوان همچنان بر پیکر ورزش ایران چنگ می زند.

در بسیاری از تیم ها مشاهده شده که بازیکنان خاص و دارای فاکتورهایی خاص تر به این موضوع دامن زده اند و اتفاقا هم نتایج این کار آن قدر زود نمایان شده که کوچک ترین کارشناسی ابتدا در ناکامی تیم این موضوع را یادآور شده است. بحث قراردادها و شرایط مالی یکی از این موارد است که بازیکنان به لحاظ اسم و توانایی بالاتر بیشتر بدان پرداخته و با اعلام مبالغ کاذب به باشگاه تمام معادلات را برهم زده اند که از جمله مخرب ترین این کارها می توان به نارضایتی سایر بازیکنان به مبالغ دریافتی خود در مقایسه با چنین نفراتی اشاره کرد که قطعا تا آخر فصل هم تأثیر خود را باقی خواهد گذاشت.
این امر لطمات جبران ناپذیری را به باشگاه های ما زده که بیشتر آن هم متوجه دو تیم پرطرفدار استقلال و پرسپولیس بوده است.

موضوع ورزشکار سالاری در چند سال اخیر در برخی رشته های مدال آور و تیمی ما نیز مشاهده شد و شاهد بداخلاقی هایی نیز بودیم تا جایی که حتی تشنج را به روی سکوها کشاندند و تماشاگران در حمایت از بازیکن یا گروهی خاص به دو دسته تقسیم شدند و با هر نتیجه ضعیف نام بازیکن مورد حمایت خود را بر سر طرف مقابل وی که بیشتر مربیان بودند مثل پتک می کوبیدند که نتیجه این رفتار نادرست تضعیف تیم بود.

برای بررسی علل این پدیده شوم و راهکارهای جلوگیری از آن خبرنگار مشرق سراغ چند تن از کارشناسان ورزشی رفت و در گفتگوهای کوتاهی نظر آنان را جویا شد.

شفاف سازی قرارداد مانع بازیکن سالاری در ایران می شود
قاسم کیانی کارشناس بسکتبال این قضیه را در رشته تخصصی خود تائید کرد و گفت: این قضیه در بسکتبال وجود دارد اما نه به وضوحی که در رشته‎های دیگر مثل فوتبال. در این رشته برای این‎که به راه‎هایی که فوتبال رفته نرود باید در بحث مالی آن ها شفاف‎سازی شود. شاید در فوتبال بازیکن‎ها به جایی می‎رسند که بی‎پروا صحبت می‎کنند و اظهارنظر می‎کنند و مربی و مدیر هم با این‎ها می‎آیند منتها در بسکتبال اگرچه این قضیه خیلی رسانه‎ای و آشکار نمی‎شود ولی شما عملکرد بازیکن‎ها را در زمین می‎بینید که این اتفاق می‎افتد. وقتی که تمام تیم در اختیار یکی دو بازیکن محدود است و همه کمک می‎کنند که آن‎ها همه کار کنند و آن‎ها در زمین تعیین‎کننده باشند عملا این می‎شود بازیکن‎سالاری‎ای که وجود دارد و کسی از آن علنا صحبت نمی‎کند.

وی ادامه داد: در بسکتبال هرگاه به مرحله پلی‎آف نزدیک شدیم این قضیه بیشتر دیده شده و وقتی یک بازیکن همه کار در زمین می‎کند و همه توپ‎ها هم به او ختم می‎شود معنی آن چیست؟ البته امتیاز هم می‎آورد و نمی‎خواهم بگویم که این اتفاق نمی‎افتد ولی به هر حال شما وقتی به هر بازیکن اعتماد کنید و بیش از حد در خدمتش باشید امتیازآوری را دارد.

کیانی اشاره ای هم به اتفاقات سال گذشته داشت و افزود: سال گذشته در دعوای دوتا از تیم‎ها یکی دو بازیکن اظهارنظرهای خیلی تندی حتی نسبت به کل بسکتبال کردند، ولی نه تنها با آن‎ها برخوردی نشد بلکه حتی در فدراسیون از این‎ها حمایت هم شد.
من فکر می‎کنم در بسکتبال به این قضیه و مبالغ قراردادها باید خیلی توجه شود و فکر می‎کنم کاری که وزیر ورزش در فوتبال آغاز کرده کار درستی است البته شاید دیدگاه‎های مخالف در این زمینه زیاد باشد دلایلی هم دارد شاید خیلی تند در این قضیه جلو آمده‎اند. امیدوارم این شفاف‎سازی در همه رشته‎ها کم کم وارد شود ولی سقف قرارداد نگذارند. من در قراردادهای بسکتبال می‎دانم تقریبا هرکسی چقدر گرفته ولی این قراردادهای بالا واقعا برخی از بازیکنان ما شایستگی آن را دارند. البته من به فوتبال هم ایراد نمی‎گیرم چون فوتبال استقبال عامه را دارد شاید بسکتبال را بسکتبالی‎ها از تلویزیون نگاه می‎کنند ولی فوتبال را همه دنیا می‎بینند بنابراین خیلی از یک قماش نیستیم.

کارشناس بسکتبال کشورمان راهکاری نیز برای این امر دارد: تاکید می کنم من در بسکتبال بیشتر از شفاف‎سازی، نظارت بر قراردادها مد نظرم است، یعنی ما ببینیم بازیکنی که پول می‎گیرد واقعا اینقدر می‎ارزد و این را کسانی که واقعا حائز شرایط هستند تعیین کنند نه کسانی که از رانت‎هایی استفاده کرده و لابی می‎کنند. در بازیکنان خارجی باید نظارتش باید بیشتر باشد. بازیکنان خارجی که در کشور ما و خصوصا در باشگاه‎هایی که با سرمایه ملی تأمین می‎شوند به کار گرفته می شوند با مبالغی قرارداد می بندند که اصلا مبالغ واقعی آن‎ها نیست. شما ببینید این باشگاه‎هایی متمول هستند در طول سال ده تا بازیکن را می‎برند و می‎آورند مگر این‎ها هزینه ندارد، این‎ها هزینه‎هایی است که خیلی‎هایش این وسط گم می‎شود. در مورد بازیکنان داخلی هم این اتفاق می‎افتد ولی کم است و به نظر من مهمتر از آن در مربیان است.

پورحیدری: آئین نامه انضباطی قابل اجرا راهکار مبارزه با بازیکن سالاری است
منصور پورحیدری عضو هیئت مدیره استقلال و پیشکسوت این تیم هم در گفتگو با مشرق ضابطه مندی را راهکار خوبی برای مبارزه با بازیکن سالاری می داند و می گوید: من فکر می‎کنم اگر باشگاه‎ها آیین‎نامه انضباطی به معنی واقعی داشته باشند و به معنی واقعی هم رعایت کرده و بازیکنان را ملزم به اجرای آن کنند بازیکن سالاری خیلی کمرنگ می‎شود. این برمی‎گردد به این‎که این آیین‎نامه انضباطی قوی را باشگاه‎ها ندارند و قبل از شروع قرارداد بازیکن به آن بها نمی‎دهند یا ضمیمه قرار داد نمی‎کنند که بازیکن در طول فصل رعایت کند و بداند که مشکلاتی ممکن است برایش به وجود می‎آید و این آیین‎نامه باید اجرا شود.
 

سرمربی اسبق تیم ملی درباره نقش مدیران غیرورزشی هم عنوان داشت: مدیر ورزشی باشد یا نه فرقی نمی کند ولی اگر آیین‎نامه داشته باشد به عنوان مدیر باشگاه و ملزم به اجرای آن باشد و از بازیکن بابت آن امضا بگیرد باید رعایت شود. من فکر نمی‎کنم مدیری باشد که وقتی مسئولیتی را قبول می‎کند بخواهد در این زمینه چشم پوشی کند یا ندید بگیرد یا باج دهد با تمام این حرف‎ها آیین‎نامه در این زمینه خیلی می‎تواند کمک کند.
این قضیه در بحث ملی هم فرقی ندارد و آن جا هم فدراسیون باید این آیین‎نامه را داشته باشد. البته همه این‎ها از باشگاه به تیم ملی می‎روند و اگر بازیکن در باشگاه‎ یاد بگیرد و مسائل را رعایت کند مسلما در تیم ملی که در سطح بالای فوتبال مملکت ما هست یاد گرفته و رعایت می‎کند.

جمشید حمیدی: جای مربیان انسان ساز و قاطع در ورزش ایران خالیست/ برخی لیگ‌ها را باید چند سال تعطیل کنیم
کارشناس والیبال کشورمان هم در گفتگو با مشرق وجود این قضیه را در والیبال تأئید می کند: متأسفانه بازیکن‎سالاری در والیبال هم وجود دارد ولی نه به اندازه رشته‎های دیگر، بازیکن‎سالاری از زمانی وارد والیبال شده که آدم‎های غیر والیبالی در باشگاه‎ها، در هیئت ورزشی و در نهایت فدراسیون والیبال حضور پیدا کردند و از آن‎جایی که تسلط کامل بر اوضاع و احوال ورزش و ورزشکارها نداشتند اجازه دادند که ورزشکارها وارد حریم تصمیم‎گیری فدراسیون‎ها و باشگاه‎ها شوند و این یکی از دردهای بزرگی است که حتی مربیان ورزشی ما را هم مرعوب خودش کرده است.
در زمان‎های گذشته ما یادمان می‎آید که وقتی فاروق فخرالدینی وقتی مربی تیم ملی والیبال بود زیر گوش کاپیتان تیم ملی هم زد و در همان دوران نشریات ورزشی که تعدادشان محدودتر بود از مربی تیم ملی حمایت کردند. زمانی که مرحوم پرویز دهداری آمد آن برخورد دندان‎شکن را با عده‎ای از فوتبالیست‌ها انجام داد و برخورد کرد اگرچه مورد حمایت طیف فوتبالی‎ها قرار نگرفت ولی مورد حمایت و پشتیبانی فرهیختگان ورزش بود.
 

جمشید حمیدی ادامه داد: امروز یکی دیگر از دلایل ورزشکار سالاری در ایران متأسفانه برخی از رسانه‎های زرد هستند که هم می‎توانند نوشتاری و هم تصویری باشند. مثلا در کشتی به تابعیت کشوری در می‎آیند و در این‎جا به جای این‎که این کار تقبیح شود مورد تظلم‎خواهی قرار می‎گیرد. اگر قرار باشد کشوری ورزشکارهایش به خاطر نداشتن و نداری تابعیت خود را ترک کنند خیلی از کشورها هستند که از ما ورزشکاران فقیرتر و ضعیف‎تری هستند ولی هرگز پشت به وطن خود نکرده‎اند. من فکر می‎کنم در بررسی بروز این اپیدمی بسیار تأسف‎بار ورزشکارسالاری اولاً جای رؤسای قاطع و ورزشی در فدراسیون‎های ورزشی خالی است. ثانیاً جای مربیان بزرگی مثل استاد حسین جبارزادگان و مرحوم پرویز دهداری در ورزش خالی است. مربیانی که امروز وارد عرصه مربیگری در تیم‎های باشگاهی و حتی در برخی مقاطع تیم‎های ملی می‎شوند در اثر پشتیبانی بازیکن‎ها انجام می‎شود و این مربیان این قاطعیت و اقتدار خود را از دست می دهند.

پیشکسوت والیبال ایران درباره نقش دلال‎ها نیز افزود: متأسفانه در این دوره زمانه همه دستمال عافیت‎طلبی هم بر سرشان بسته‎اند و هم بر دستشان گرفته‎اند و واسطه‎بازی و دلالیسم هم توسط مدیران باشگاه‎ها و هم رؤسای برخی از فدراسیون‎ها وارد شده‎ است. من فدراسیونی را سراغ دارم که مدیر روابط بین‎الملل خودش استاد نقل و انتقالات و آوردن بازیکن از خارج بوده است. بنابراین در چنین شرایطی من فکر نمی‎کنم قاطعیتی که لازمه سلامت است را در ورزش ایران رؤیت کنیم. در ورزش ایران باید یک دگرگونی عمیق به وجود بیاید. یک بحث فرهنگی هم هست این‎که بحث فرهنگی مسئولش کیست؟ معاون فرهنگی وزارت ورزش، کمیته ملی المپیک، باشگاه‎ها یا فدراسیون‎ها؟ الان همه سرگشته‎ هستند و به دو تا شعار وابسته‎اند بنابراین فقط یک راه وجود دارد ما هم مثل برخی از کشورها چهار پنج سال در این لیگ‎های خودمان را ببندیم و دنبال نتایج دهان‎پرکن و موقتی و کاذب ببندیم و ساختار جدیدی را ایجاد کنیم و دنبال مربیانی برویم که انسان‎ساز هستند و تنها ماشین و قدرت نمی‎سازند.

منبع:مشرق

انتهای پیام/
خبرگزاری تسنیم: انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانه‌های داخلی و خارجی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای بازنشر می‌شود.