آیت‌الله محمدباقر مُهری در قم و نجف مراتب طلبگی تا درجه اجتهاد را نزد حضرات آیات خویی، سید محمدباقر صدر و در جوار امام خمینی (ره) طی کرد و در سال 64 به درخواست شیعیان کویت که تا سال‌ها پدر ایشان حامی و راهنمای آنان بود، به این کشور مهاجرت کردند تا ادامه دهنده راهی باشند که پدر بزرگوارش در میان قلوب مردم کویت باز کرده بود.

آیت‌الله محمد باقر مُهری در زمان حضور در کویت، فعالانه در تحولات این کشور حضور داشتند و روشنگری‌های ایشان و اعلام موضع مرجعیت از سوی ایشان تا آخرین روزها ادامه داشت. یکی از آخرین مواردی که مرحوم آیت‌الله مُهری بدان ورود کردند، سریال بحث‌برانگیز و موهنی بود که توسط یک کارگردان مورد حمایت آل‌سعود برای مخدوش کردن چهره‌ ائمه اطهار (ع) ساخته شده بود که ضمن زیر سؤال بردن قیام کربلا و به تصویر کشیدن چهره حضرت امام حسین و امام حسن علیهما السلام، از معاویه و یزید (لعنت‌الله علیهم) شخصیتی بی‌گناه روایت کرده بود.
سریال الاسباط به کارگردانی عبدالباری ابوالخیر در حال ساخت و آماده‌سازی برای پخش از تلویزیون کویت بود که مرحوم آیت‌الله مُهری در اقدامی به موقع برای مقابله با توطئه تدارک دیده‌شده، فتوای حرمت تماشای این سریال را صادر کرده و تأکید کردند تجسید و مجسم نمودن معصومین، موجب اسائه ادب به این ذوات مقدس است؛ اقدامی که از سوی مراجع عظام قم و نجف نیز مورد تأیید قرار گرفت. در همین مورد مذکور، مدیر تولید سریال کویتی با توهین به «آیت‌الله محمدباقر مهری» ادعا کرد: "بر خلاف آنچه که می‌گویند این سریال ایجاد فتنه نخواهد کرد و در طول سه سال گذشته [از طرح اولیه تا پایان کار] تلاش کرده‌ایم تا به احدی توهین نشود و به [آیت‌الله] مُهری می‌گویم «تقوای خدا را پیشه کن و درباره چیزی که به آن علم نداری سخن نگو؛ سریال که پخش نشده چگونه بر آن حکم می‌کنی» و به او می‌گویم «سریال را ببین بعد حرف بزن»! این عبارات در حالی مطرح می‌شد که پس از موضع قاطع مرحوم آیت‌الله مُهری، آیات عظام سیستانی، مکارم شیرازی، نوری همدانی، سبحانی و صافی گلپایگانی نیز بر حرمت تولید و تماشای این سریال، تأکید کرده بودند.

آیت‌الله مُهری نمونه کامل اعتدال‌گرایی و اصولگرایی یک روحانی و مرجع شیعه بود. ایشان از جمله بانیان برگزاری پرشکوه مراسم عزای سالار شهیدان در کویت بودند و همواره مبلغان دینی کویت را به تشویق مردم به زنده نگه‌داشتن این شعائر دعوت و سفارش می‌کردند. از سوی دیگر این سید بزرگوار، مراقبت بسیار جدی داشتند که این مراسم عزاداری اولا منحصر به شیعیان نباشد و از اهل سنت نیز با روی گشاده دعوت و استقبال می‌شد و ثانیاً در منبرها به توصیه اکید ایشان، طرح مسائل اختلافی میان مذاهب اسلامی به شدت نهی شده بود تا مراسم عزای امام حسین (ع) به نقطه اختلاف تشیع با اهل سنت تبدیل نشود.

لذا روندی که از زمان پدر ایشان سید عباس مُهری آغاز شده بود، تا آخرین روز حیات فرزند نیز ادامه داشت و شیعه و سنی زیر بیرق سیدالشهداء گرد هم می‌آمدند. آیت‌الله مُهری همچنین نسبت به رعایت حق‌الناس و حقوق مردم عدم ایجاد مزاحمت برای عموم مردم در مراسم مذهبی حساسیت ویژه‌ای داشتند تا حق کسی -بویژه همسایگان مساجد و هیئات- در ازدهام و روند اجرای برنامه‌های مذهبی ضایع نشود. ایشان همچنین در سال 1386 با صدور پیامی ضمن دعوت از همه مذاهب و اقشار مردم کویت برای شرکت در عزاداری‌های محرم، از دولت این کشور نیز خواست تا دو روز تاسوعا و عاشورای حسینی را تعطیل عمومی اعلام کند. آیت‌الله مُهری از رسانه‌های کویت هم خواست، برپایی مراسم عاشورا در حسینه‌ها و مساجد را به طور مستقیم از تلویزیون و شبکه‌های ماهواره‌ای پخش‌ و از وزارت داخلی کویت نیز خواست امنیت لازم را برای ادای شعائر دینی تأمین کنند.


در عین حال، آیت‌الله مُهری از جمله علمای شیعه کویت بودند که در مواجهه با اهل سنت، از باب استدلال و منطق به موارد و ابهامات و اشکالاتی که مطرح می‌شد، پاسخ می‌دادند. ایشان بطور مستمر در برنامه‌ها و مناظره‌های تلویزیونی و جلسات پرسش و پاسخ حضور داشتند و در موضعی مسلط و با حفظ احترام مقدسات اهل سنت، از حقانیت تشیع دفاع می‌کردند. زمانی که عبدالعزیز آل شیخ مفتی وهابیان سعودی ادعا کرد که جشن میلاد حضرت رسول اکرم (ص) هیچ اصالتی ندارد و در سنت خلفای راشدین و ائمه مهدیین شناخته شده نیست و از این طریق به برهم زدن چنین مجالسی حکم کرده بود، مرحوم مُهری با اشاره به کتب "تاریخ الخمیس” و کتاب "المواهب اللدنیه” از برگزاری جشن‌های میلاد حضرت رسول اکرم (ص) در قرن‌های گذشته خبر داده بود.


رویکرد مسالمت جویانه شیوه رفتاری سید مهری بود، به همین سبب بود که ریاست انجمن همزیستی میان اسلام و مسیحیت را نیز بر عهده داشت.

البته این روال آیت‌الله، به مذاق طیف افراطی خوش نمی‌آمد و در روزنامه‌ها و رسانه‌های کویتی علیه ایشان نیز تبلیغاتی صورت میگرفت که با تشدید آن توانست در رویکرد حکومت کویت در برخورد با شیعیان و مرجع آنان تأثیر بگذارد. ایشان در دوره‌ای هم بدلیل اظهارنظر درباره برخی منابع درسی در نظام آموزشی کویت و انتشار آن در برخی مطبوعات از جمله روزنامه الوطن، با پیگیری و شکایت معدودی از مفتی‌های کویتی، به اتهام "توهین به ابن تیمیه" به پرداخت 5هزار دینار کویت محکوم شد. این اتفاق در ادامه افزایش فشارهایی بود که دولت کویت برای محدود کردن شیعیان به کار بسته بود و تا اخراج برخی از شیعیان و شخصیت‌های مذهبی شیعه از این کشور و محدود کردن فعالیت بخشی دیگر ادامه پیدا کرد.


از مدارا و سفیر صلح بودن مرحوم آیت‌الله مُهری گفتیم؛ اما این به معنای انفعال ایشان در برخورد با اتفاقات دنیای اسلام نبود. همان حساسیتی که ایشان نسبت به حفظ وحدت مسلمین داشتند، در سوی دیگر در مقابله با جبهه تکفیر و افراط لحظه‌ای و ذره‌ای ملاحظه و مصلحت‌اندیش نبودند؛ چه آنکه در مورد سریال کذایی ساخت فیلم‌ساز کویتی ذکر شد.


شب نیمه شعبان سال 1392 بود که خبری از مصر انقلابی و متلاطم به گوش رسید. شهادت شیخ حسن شحاته از علمای شیعه مصر که مهیای برگزاری جشن‌های نیمه شعبان در قاهره می‌شدند، از سوی سلفی‌ها و تکفیری‌های این کشور به طرز فجیعی به شهادت رسید و به پیکر وی نیز اهانت‌های بسیاری شد. اتفاقی که واکنش‌های بسیاری در جهان اسلام داشت و حتی الازهر نیز آن را محکوم کرد. آیت‌الله مُهری در آن حادثه نیز -در شرایطی که برخی جریان‌ها در داخل کویت به ناحق، از ایشان انتظار تسامح داشتند- در بیانیه شدیدالحنی ضمن محکوم کردن این جنایت، خواستار اعدام عاملان این جنایت "وحشیانه" شد.

http://fa.abna24.com/service/middle/archive/2015/07/04/689965/story.html

http://jahannews.com/vdce7x8e.jh8v7i9bbj.html

http://mouood.org/arabic/item/10937

http://mohrestan.blogfa.com/post-325.aspx