عقل‌هایی که به چشم است

محمدرضا کیاشمشکی - در روزگاری که بحران آب گریبان حال کشور را گرفته و آینده ساکنان این مرز و بوم را به خطر انداخته است، در کنار تمامی کسانی که نه امروز، بلکه همیشه و هر لحظه نسبت به مصرف درست نعمت های خداوند از جمله آب، خود را مبرا از اسراف کاران می دانند، برخی مردم در جایگاههای مختلف اجتماعی نسبت به این مسئله بی تفاوتند. برخی نیز پای بی تفاوتی شان را فراتر گذاشته و بحران آب را دروغی پرداخته شده و یا حقیقتی اغراق شده می دانند.

این گروه از مردم که برخی مسئولان، برخی روزنامه نگاران و برخی از عامه مردم را در بر میگیرد، دلیل این نگرش خود را دیده های خود عنوان می کنند!

چند روز پیش برای تهیه گزارشی مردمی در حاشیه رودخانه طالقان با گروهی از مسافران مواجه شدم. موضوع آب و کمبود دسترسی به آن، موضوع مورد بحث این گروه بود. در حالی که یکی از آنها به حجم آب در جریان رودخانه طالقان اشاره می کرد گفت: "این همه آب و وفور نعمت، بی خود و بی جهت مردم را می ترسانند و به دروغ می گویند که آب نیست! پس این همه آب چیست؟!" و دیگر حضار نیز با تکان دادن سر گفته وی را تأیید می کردند.

یکی دیگر از حضار در اظهار نظری جالب تر گفت: "اینها همه کار دولت است، تا ناکامی های خود را گردن مردم بیندازد. نمی تواند آب ها را جمع کرده و درست مدیریت کند، می گوید آب نیست" اشاره این فرد نیز به آب در جریان رودخانه طالقان بود.

چند روز پیش از آن در حاشیه رود جاجرود، عده ای دیگر مشغول گذراندن پیک نیک پایان هفته خود بودند. موضوع آب نیز بین تمامی موضوعات اجتماعی و سیاسی مورد بحث، محور بخشی از صحبت های آنها بود. یکی از آنها اینگونه گفت: "کمبود آب آنطور که می گویند نیست، ولی کسی در مورد اینکه باید در مصرف آن احتیاط کرد، شکی ندارد. کمبود آب داریم ولی نه به این پررنگی که دولت می گوید." اشاره این فرد نیز به آب در جریان در رودخانه جاجرود بود.

در حال جمع آوری گزارش هایی بودم که در حاشیه رودخانه های استان تهران در خصوص کمبود آب از مردم گرفتم و قرار نبود به این زودی و قبل از کامل شدن این گزارش ها، بر روی خروجی تسنیم قرار گیرند. اما موضوعی موجب شد تا امروز بخشی از صحبت های مردم را با عنوان "عقل هایی که به چشم است" اینجا ذکر کنم؛ چرا که گزارش یکی از روزنامه نگاران در خصوص مصرف آب، آه از نهادم بلند کرد.

روز گذشته در غالب خبری کوتاه و با تکیه بر آمار رسمی مجموعه وزارت نیرو، و همچنین با احتساب آمار جمعیتی اعلامی از سوی مرکز آمار ایران، خبری تهیه کردم مبنی بر اینکه "مصرف آب هر تهرانی به 249 لیتر در روز رسید"

این خبر در یکی از روزنامه ها به نقد غیرمنصفانه یکی از همکاران رسانه ای دچار شد. ازآنجا که اخباری از این دست در برخی سایت های خبری نیز با کاسه داغ تر از آش برخی نگارنده ها مواجه می شود، 3 نکته را در این مجال ذکر می کنم؛ امید است که کفایت امر کند.

1. طبق اعلام مرکز آمار ایران، جمعیت استان تهران در سال جاری، 12  میلیون و 684 هزار نفر تخمین زده شده که همین آمار در محاسبه میزان مصرف در استان تهران، مورد استناد اخبار گروه انرژی تسنیم است.

2. برخی نگارنده ها انتقاد می کنند که میزان مصرف 3 میلیون مترمکعبی آب شرب در استان تهران از کجا مشخص شده است، که با کنترل میزان تعجبم از این سوال، باید اعلام کنم مرجع اعلام رسمی میزان مصرف آب شرب، شرکت های آب و فاضلاب هستند که با جستجوی ساده ای در فضای سایبری این مسئله قابل راستی آزمایی است.

3. همانطور که اخیرا یکی از روزنامه نگاران در انتقاد خود به این خبر ذکر کرده، برخی می گویند که یک تهرانی چطور می تواند روزی 249 لیتر آب شرب مصرف کند. از زعم این عزیزان، منظور از این خبر این است که یک نفر روزی 249 لیتر آب می خورد! با وجود اینکه توضیح این مسئله را توضیحی بر واضحات می دانم اما برای این دسته از منتقدان باید عرض کنم که هر میزان آبی که با استاندارد شرب تصفیه شده و در خطوط لوله سراسری مصرف در اختیار مردم قرار می گیرد را در تمامی گزارش های رسمی و خبرها، «آب شرب» می دانند و اینکه چه میزان از این آب شرب، به مصرف شرب رسیده یا مصرف کنندگانی آن را برای مصرفی دیگر اختصاص داده اند، در اصلِ قابل شرب بودن این آب خللی وارد نمی کند.

انتهای پیام/