به گزارش گروه رسانه‌های خبرگزاری تسنیم،سال‌های ابتدایی دهه 50 بود که در مورد کودک و رسانه جمعی کار می‌کردم، متوجه شدم تلویزیون سهم بسیار وسیعی در تعیین اندیشه‌ها، جابه جایی افکار و تاثیرگذاری بر اذهان انسان‌ها دارد.در آن زمان در دو جلد کتابی نوشتم که آن موقع چاپ شد و اعلام کردم که تلویزیون فضای فراغتی انسان‌ها را تسخیر خواهد کرد.

امروزه بیش از چهار دهه از آن تحقیقات می‌گذرد و می بینیم تلویزیون رقبای بسیاری از جمله شبکه‌های دیجیتالی پیدا کرده است. ولی با این حال، تصور می‌کنم هنوز تلویزیون یکی از مهم ترین رسانه های جمعی است و تاثیرگذاری بسیار بالای خود را حفظ کرده است.

این‌که تلویزیون چگونه می‌تواند سبک زندگی سالم را بین انسان‌ها مخصوصا در بین جوانان شکل بدهد، بحث بسیار مهمی است. در مرحله اول باید برنامه‌ریزی کنیم و ببینیم برای چه کسانی می‌خواهیم برنامه پخش کنیم. زیرا زبان تلویزیون برای کودک، نوجوان، سالمند، بزرگسال، روستایی و شهری متفاوت است. بنابراین ما باید به زبان مردم با مخاطبان صحبت کنیم. زبانی تولید کنیم که مردم بفهمند، به دلشان بنشیند، درک کنند و در نهایت آنچه را تلویزیون می خواهد، انجام دهند.

در هر حال ما باید بتوانیم افراد شایسته‌ای را جمع کنیم که خودشان از سبک زندگی درستی بهره‌مند باشند و علاقه‌مند باشند به جامعه ایرانی خدمت کنند. تجربیات و اندیشه‌های خود را در اختیار تلویزیون قرار دهند. یک ابزار رسانه، سریال‌ها و میزگرد هاست. ما باید از الگوها، از قهرمانان حتی کسانی که تاثیرگذار هستند، استفاده کنیم. آنها باید تجربه خود را در اختیار دیگران قرار دهند. مهم این است که ما بتوانیم سبک زندگی سالمی را تولید کنیم که قطعا از آنها قهرمان، دانشمند و هنرمند بزرگ بیرون بیاید. سبک زندگی اگر سالم نباشد هیچ انسان سالمی نخواهیم داشت.

باز تکرار می‌کنم تلویزیون هنوز هم تاثیرگذار است و باید بتوانیم از این ابزار، یک دانشگاه بزرگ زندگی بسازیم.