به گزارش گروه رسانه های خبرگزاری تسنیم، در این صورت میل به خوشبختی و احساس موفق بودن در آن فرد به صورت کامل ارضا نمی‌شود و همیشه آن فرد احساس می‌کند که گم شده ای در زندگی اش دارد و جای خالی چیزی را در زندگی احساس می‌کند. هم چنین اگرکسی به کاری علاقه نداشته باشد فهم و درک او هم در آن کار پایین می‌آید و انگیزه او برای موفقیت کامل در آن کار نیز به حد مطلوب خود نمی‌رسد.

امام علی(ع) دراین باره می‌فرمایند:«بی گمان قلب‌ها دارای میل‌ها و روی کردن‌ها و پشت کردن‌هاست پس دل‌ها را به کار بگیرید از روی میل آنها و روی کردن آنها زیرا قلب اگر وادار شود به کاری که نمی‌خواهد کور گردد» [1] بنابراین امام علی(ع) بر این عقیده بودند و هیچگاه کسی را مجبور به انجام کاری خلاف میل و علاقه نمی‌کردند.«من حق ندارم (یا وظیفه ندارم یا نمی‌توانم) شما را به کاری که میل ندارید وادار سازم» [2] اراده طبعا هرکسی در زندگی خود با مشکلات و گرفتاری‌هایی روبه‌رو می‌شود که موقعیت کاری و زندگی او را تحت تأثیر قرار می‌دهد. هر انسانی باید مدیریت برخورد با مشکلات را آموخته باشد و این میسر نشود مگر با پشتوانه ای به نام اراده قوی در انجام امور کسانی که عزم و اراده‌ای سست دارند از سختی‌ها فرار می‌کنند و کسانی که عزمشان محکم است مشکلات از آنها فرارمی‌کنند. امام علی(ع) درباره رسول اکرم می‌فرمایند: «حتی یک قدم به عقب برنگشت و اراده او سست نشد.» [3] کسانی که اراده قوی در انجام امور دارند گرفتاری‌ها و مشکلات زندگی را به فرصت تبدیل می‌کنند و از آن پلکانی می‌سازند تا برای پیشرفت خود از آن بالا بروند.هرگاه فرد خود را به خوبی بشناسد و با استعدادها و علاقه مندی‌های شخصی خود آشنا باشد،زمینه‌ای را فراهم می‌کند تا این استعداد‌ها و علایق رشد کنند و از آنها در به دست آوردن موفقیت استفاده کند. امام علی(ع) در سخنی ما را به شناخت از خود دعوت می‌کند. دانا کسی است که قدرو اندازه خودرا بشناسد. [4]

رعایت نظم و انضباط

نظم معنای روشنی دارد و نقطه مقابل هرج و مرج می‌باشد یکی از اصول مهم برای اجرای عدالت در امور رعایت نظم درکارهاست اگر نظم را از زندگی افراد موفق و با استعداد حذف کنیم علی رغم داشتن انواع توانایی‌ها و مهارت‌ها موفقیت و کاریی شان به طور چشمگیری کاهش پیدا می‌کند. امام علی(ع) دراین باره می‌فرمایند: «کار هر روز را در همان روز انجام بده زیرا هر روز کار مخصوص به خود دارد.» [5] از دو کار باید پرهیز داشت یکی پرهیز از عجله در امور قبل از فرارسیدن زمان انجام آن و دیگری پرهیز از سستی در انجام دادن اموری که وقت انجام آن فرارسیده است. «پرهیز از شتاب کردن در کار پیش از رسیدن زمانش و سهل انگاری در آن وقتی که انجامش ممکن شده است و لجاجت و اصرار در آن هنگامی‌که ابهام انگیز باشد و سستی آن زمانی که اشکار شده است هر چیز را در جای خویش بنه و هر کار را در جایگاه مناسب خویش قرار بده» [6] همچنین می‌فرمایند: «در کارهایت بر اشخاص سست و تنبل تکیه نکن» [7] داشتن برنامه ریزی صحیح و دقیق نیز از نظم در امور ناشی می‌شود اگر برنامه ریزی صحیحی برای تمام کارهایمان داشته باشیم از روی هم انبار شدن کارها جلوگیری می‌شود و گام موثری در رسیدن به موفقیت خواهد بود.

پندپذیری

هرانسانی عمری محدود دارد و برای به‌دست‌آوردن مهارت‌های لازم زندگی فرصت زیادی برای لمس کردن و آشنا شدن مستقیم با تمام موارد مورد نیاز و ضروری زندگی را ندارد بنابراین باید فرصت‌ها را غنیمت بشمارد و حتی المقدور از تجربه‌های دیگران استفاده کند وبا به کاربستن تجربه‌های دیگران گام‌های سریع تری برای رسیدن به هدف و موفقیت درکارها بردارد. برای اهل تجربه دو احتمال وجود دارد یکی آنکه فرد تجربه لازم برای انجام امور را داشته باشد (مهارت‌های ابتدایی برای هرکاری را یاد بگیرد) و دوم آنکه روحیه کسب و تجربه داشته باشد وا ز تجربه‌های دیگران استفاده کند هم چنین استفاده از تجربه‌های دیگران جلوگیری از نیرنگ و فریب خوردن را فراهم می‌کند: «آن کس که کارها را تجربه نکند نیرنگ می‌خورد» [8]

امید داشتن به خدا

اگر هر انسانی برای رسیدن به موفقیت نهایت تلاش خودرا به کارگیرد بازهم باید به خدا توکل کند و به او امید داشته باشد زیر ا تنها اوست که خیر بنده اش را می‌داند در صورت توکل و امید به خدا با وجود تلاش بسیار اگر موفقیت حاصل نشد باید آن را مصلحت الهی بدانیم و مطمئن باشیم که در آن خیری بوده است و بازهم از تلاش خود کم نکنیم زیرا ممکن است موفقیتی بزرگ و پیروزمندانه در انتظارمان باشد.

منبع: آرمان

انتهای پیام/

بازگشت به سایر رسانه‌ها