تحلیل شعر؛ عنصر گمشده انجمن‌های ادبی فارس
یک شاعر و منتقد شیرازی با بیان اینکه تحلیل شعر عنصر گمشده، انجمن‌های ادبی فارس است گفت: شاعران جوان این استان، امروز رغبتی به نقد و بررسی شعرهایشان نشان نمی‌دهند.
به گزارش خبرگزاری تسنیم از شیراز، تحلیل شعر را باید عنصر گمشده اغلب انجمن‌های ادبی استان بدانیم که متاسفانه از جایگاه فنی خود دور افتاده است و در بین شاعران جوان، محبوبیتی ندارد.
در واقع، بیشتر سرایندگان جوان ترجیح می‌دهند در مراسم رونمایی کتاب‌هایشان، منتقدی حضور نداشته باشد و به قول معروف، فقط تعریف و تمجید بشنوند!
امین احراری در این باره به خبرنگار تسنیم می‌گوید: شایسته است که متولیان فرهنگ و هنر، با برپایی کارگاه های نقد و تحلیل شعر در شیراز و بهره‌گیری از دانش و تجربه استادان ادبی، به این اوضاع نابسامان پایان داده وبستر‌های مناسبی برای رشد و شکوفایی جریان‌های ادبی فراهم کنند.
شاعر و منتقد شیرازی با بیان این واژه‌ها و گلایه از دست کم گرفتن نقد و تحلیل در محافل ادبی می‌افزاید: متاسفانه در فضای ادبی استان یک نوع بده، بستان دوستانه حاکم است که به روش‌های مختلف میتوان بازتاب آن را در نوشتهها و نقدهای ادبی دید.
وی بیان می‌کند: در واقع در غیاب منتقدان حرفه‌‌ای، بسیاری از نویسندگان به شکلی ذوقی وظیفه نوشتن درباره آثار منتشر شده را برعهده گرفته اند که جای پرسش دارد.
این پژوهشگر ادامه می دهد: بخشی از مشکلات ما در عرصه نقد، به این موضوع برمی‌‌گردد که جایگاه نقد در شهر ما به درستی تعریف نشده است و مهم‌‌تر از آن، جامعه ادبی شیراز از وجود منتقد حرفه‌‌ای تمام عیار که تنها کارش، نقد و تحلیل باشد، محروم است.
از نظر این اهل قلم، متاسفانه روز به روز بر تعداد کسانی که فکر می‌کنند آثارشان در حد سعدی و حافظ است، افزوده میشود، بدون اینکه از سوی منتقدان کهنه کار، محک جدی بر کارهایشان خورده باشد.
به اعتقاد وی، بسیاری از کتاب‌های تألیف شده در حوزه شعر شیراز، به دلیل تکراری بودن در گوشه کتاب فروشی‌ها یا خانه مؤلف باقی مانده است و چون خواننده و مخاطب، آن‌ها را تجربه کرده، حاضر به مطالعه این آثار نیست.
این هنرمند می‌گوید: ما نیاز داریم کسانی که از لحاظ ادبی با تجربه هستند، به حوزه ادبی روی بیاورند و وقتی این افراد از این حوزه کنار می‌کشند، به این دلیل است که یا از حمایت کافی برخوردار نیستند یا حمایت‌های مقطعی از آن‌ها میشود.
تطبیق با شرائط محیطی
به باور او، اکنون امکانات در اختیار کسانی است که جویای نام و شهرت هستند و به دلیل کم تجربه بودن در عرصه های ادبی، نمی توانند در مسایل ادبی برای جوانان راهگشا باشند.
وی ادامه می دهد: رفتارگوشه گیرانه خیل بی شماری از فعالان ادبی شیراز، نه تنها باعث پیشبرد ادبیات درخلوت نشده، بلکه به نظر می رسد اگر قرار است اتفاقی برای رشد و اعتلای ادبیات بیفتد، ناگزیراین اتفاق باید در گروه ها و در بحث ها و مناظره ها شکل بگیرد تا در آینده شاهد افول استعداد های ادبی در فارس نباشیم.
به عقیده احراری، پایگاه های ادبی که نتوانند خود را با شرائط محیطی ناپایدار و تغییر پذیر ادبیات و محصول زندگی پیچیده امروزی وفق دهند، محکوم به فنا هستند.
فضای کار حرفه ای‌تر شود
این محقق معتقد است: متاسفانه برخی مسئولان انجمن های ادبی به عنوان مدیران سازمان های ادبی، نه تنها مسلط به رویکردهای مدرن در ادبیات نیستند، بلکه با حفظ رابطه شاگرد و استادی، انجمن ها و تشکل های ادبی را تبدیل به پاتوق هایی برای رفع نیازمندی های حسی افراد کرده اند که به هیچ وجه برازنده پایتخت فرهنگی کشور نیست.
او می افزاید: ارائه خدمات دست چندم و شیوه های انجمن داری به سبک خود محوری توسط مسئولان انجمن های ادبی، باعث تولید آثار ادبی مطلوب نمی شود، بلکه افراد مستعد درحوزه ادبیات را هم به بیراهه می برد.
از دیدگاه این هنرمند، ضروری است که در نحوه اداره کردن انجمن های ادبی شیراز، از سوی کارشناسان ادبیات، نوعی بازنگری صورت گیرد و فضای حرفه ای تری بر این محافل حاکم شود.
وی عنوان می کند: در روزگارانی که برای چاپ یک کتاب کم حجم با شمارگان پایین در فارس، باید ماه ها رنج و مرارت را متحمل شد و معلوم هم نیست که در آخر موفقیتی در کار باشد؛ انتشار این همه شعر ضعیف و کم کیفیت در نشریه های شیراز، کاملا غیر معقولانه است.
گفت‌وگو از محسن دانش
انتهای پیام/
