خاطرات بابایی از حسین بهزاد در «مینی دو کوهه»+ فیلم

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، از جمله کسانی که هم جنگ را درک کردند و هم بعد از آن، آستین بالا زدند تا خاطرات جنگ نانوشته نماند، گلعلی بابایی است. او که تاکنون کارهای متعددی در حوزه مستندنگاری دفاع مقدس منتشر کرده، درباره چگونگی ورودش به این حوزه می‌گوید: مدتی که در منطقه بودم، عادت داشتم هرچه را که می‌دیدم، در دفتری که همراهم بود، بنویسم. در واقع دفتر یادداشت‌های روزانه داشتم که بعد از جنگ به هفت- هشت دفتر رسید.

وی ادامه می‌دهد: سال 69-70 بود که از طریق شهید سعید جان‌بزرگی با دفتر ادبیات مقاومت که در آن زمان آقای سرهنگی و بهبودی هم حضور داشتند، آشنا شدم و ارتباط گرفتم. آنها پیشنهاد دادند که این یادداشت‌ها را در قالب کتاب خاطرات چاپ کنیم که کتاب اول من با عنوان «نقطه رهایی» از همین یادداشت‌های روزانه من از جنگ بود.

بابایی می‌افزاید: به دلیل نوع کارم در معاونت فرهنگی سپاه خود به خود به این سمت پیش رفتم که درباره تاریخ و خاطرات جنگ بنویسم و از آن به بعد، کتاب زندگی‌نامه درباره شهدای شاخص نوشتم. بعد هم با کتاب‌های «ضربت متقابل» و «همپای صاعقه» وارد حوزه تاریخ‌نویسی جنگ شدم.

او در بخشی از صحبت‌هایش به نحوه کار با حسین بهزاد اشاره می‌کند و می‌گوید: از سال 73- 74 با بهزاد همکاری می‌کنم و کارهای متعددی انجام دادیم. در کتاب «ضربت متقابل» فقط اسم من روی کتاب خورده، اما اصل کار مثل پژوهش و... با بهزاد بود یا در چاپ اول کتاب «کالک‌های خاکی»_ با وجود آنکه کار مشترک بود_ تنها نام من روی کتاب بود و بعد از اصرارهای من، در چاپ‌های بعدی قبول کرد که اسم او نیز به کتاب افزوده شود. مصاحبه این کار را بهزاد انجام داده و او نویسنده مستعد و پرتوانی است؛ به خصوص در وقایع‌نگاری جنگ.

بابایی در بخش دیگر صحبت‌هایش به اهمیت دفتر ادبیات مقاومت حوزه هنری در شکل‌دهی ادبیات دفاع مقدس اشاره می‌کند و می‌گوید که این دفتر به تعبیر بهزاد، «مینی دو کوهه» بود که بسیاری از نویسندگان شاخص امروز را شناسایی کرد.

فیلم ذیل، حاصل گفت‌وگوی سوره مهر با این نویسنده است:

انتهای پیام/