ماجرای میدان رفتن "علی اکبر(ع)"؛ شبیه‌ترین شخص به پیامبر اسلام(ص)+فیلم
"مرتضی پیرایش" از مداحان قدیمی و پیشکسوتان و پیرغلامان استان مرکزی گفت: شاهزاده حضرت على اکبر(ع)، بزرگترین پسر امام حسین(ع) بود که از نظر صورت و سیرت و سخن گفتن، به حدّى شبیه پیامبر خدا(ص) بود که هر کس شوق دیدار پیامبر(ص) را داشت، به او مى‌نگریست.
به گزارش خبرگزاری تسنیم از اراک، بی‌شک انقلاب شکوهمند اسلامی ایران و درخشش جوانان مسلمان این مرز و بوم در عرصه نبرد و شهادت، یکی از برجسته‌ترین پیامدهای نهضت خون رنگ عاشورا است.
امام خمینی(ره) با آگاهی از نقش سرنوشت‌ساز فرهنگ عاشورا در بافت اجتماعی مردم ایران، شور حسینی را در دل‌ها به تلاطم درآورد و معظم‌له توانستند انقلاب اسلامی را با تکیه بر همین زلال معرفت، به پیروزی برساند و از این رو خود می‌فرمودند "انقلاب اسلامی ایران پرتویی از عاشورا و انقلاب عظیم الهی آن بود".
از این رو مقام معظم رهبری با نگرشی جامعه شناختی به مسئله عاشورا فداکاری و شهادت‌طلبی را در این واقعه، علت تامّه این جنبش می‌داند و آن را در مقایسه با سایر نهضت‌های اسلامی پیش و پس از آن، قیامی منحصر به فرد معرفی می‌کند و به نظر رهبرمعظم انقلاب اسلامی، فداکاری یاران اباعبدالله(ع) سبب شد، عاشورا نه تنها در تاریخ اسلام، بلکه در تاریخ بشریت، به الگویی جاودانه تبدیل شود.
همزمان با ماه محرم الحرام خبرگزاری تسنیم استان مرکزی با برپایی حسینیه رسانه‌ای با حضور خطبا و مادحین اهل بیت(ع) ضمن بررسی ابعاد حادثه عاشورا، اهمیت و بایدها و نبایدهای عزاداری حسینی و مقتل خوانی را به وهله اجرا درآورد.
در نهمین گفت‌و‌گو و برنامه رسانه‌ای با دعوت از "مرتضی پیرایش" از مداحان قدیمی و پیشکسوتان و پیرغلامان استان مرکزی مسائل مرتبط با عزاداری حسینی به بحث و بررسی گذاشته شد.
مشروح گفت‌و‌گو و مدیحه‌سرایی "مرتضی پیرایش" از مداحان قدیمی و پیشکسوتان و پیرغلامان استان مرکزی در خبرگزاری تسنیم در زیر می‌آید:
تسنیم: با توجه به تاثیر مداحان و ذاکران اهل بیت در برانگیختگی احساسات و عواطف دینی مردم رسالت مداحی چیست و چگونه تعریف می‌شود؟
پیرایش: بر اساس فرموده مقام معظم رهبری مداحان پیام‌آوران شور و حماسه و تاریخ هستند، اخلاص محور فعالیت مداحان اهل بیت است محوریت اخلاص در اعمال مداحان امری واجب و مهم است، بعد از اخلاص عمل وظیفه دوم این است که توانایی اجرای شعائر دینی را در کار خود داشته باشند.
بزرگان دین اسلام معرفت را سرلوحه همه اهداف می‌دانند در ذاکری اهل بیت معرفت هم باید باشد تا مداح در مسیر تعالی قدم بردارد، در غیر اینصورت شاید به ظاهر مداح پیشرفت داشته باشد ولی بدون معرفت به شناخت واقعی حزن و اندوه واقعه کربلا دست پیدا نمی‌کند و نمی‌تواند انتقال دهنده خوبی از وقایع کربلا باشد.
وظیفه و رسالت مداح تنها به گریاندن و برانگیختن عواطف نیست، مداحان باید آنقدر به شناخت و معرفت برسند که توانایی اتصال همه موضوعات روز را در قالب نهضت حسینی پیدا کنند، اگر مداحان رسالت خود را به درستی انجام دهند ما می‌توانیم هشت سال دفاع مقدس را پشت سر بگذاریم، انقلاب جمهوری اسلامی از شور و شعور حسینی جان گرفت نباید نقش و رسالت خود را در ادامه نهضت حسینی فراموش کنیم.
مداحان باید مفاهیم واقعه عاشورا را به مستمعین منتقل کنند و این تابحال به خوبی انجام شده که ما هنوز شهدای مدافع حرم را از برکت فهم روز عاشورا داریم و با گذشت زمان هر سال محرم برای ما درس‌های تازه‌ای با خود دارد و صدای این درس‌ها باید با ذاکران و مداحان به گوش پیروان اهل بیت برسد.
مداحان و سخنرانان موظف هستند جبهه حق و جبهه باطل را از هم تشخیص دهند و جدا کنند بسیاری از شبهه‌ها وجود دارد که شبیه حق است ولی در باطن باطل است برای مثال نفوذی را که رهبر معظم انقلاب بر آن تاکید داشتند را باید بشناسیم و قدرت شناخت موضوعات نفوذ را باید داشته باشیم تا به مستمعین هم آنها را انتقال دهیم.
تسنیم: باتوجه به تعریف شما از رسالت مداحی و مسئولیت مهمی که بر دوش ذاکران است کمی هم از بایدها و نبایدها در منصب مداحی بگویید؟
پیرایش: مداحان باید در ظاهر خود اعتقادات اسلامی را نشان دهند به این مفهوم که ظاهر مداح باید مطابق شئونات اسلامی باشد که مخاطبان را دچار دوگانگی درباره خود نکنند، اگر ظاهر و پوشش ذاکر اهل بیت از اعتقادات دینی بدور باشد در بقیه موضوعات تفکری تاثیر منفی می‌گذارد.
باید به منابعی که اطلاعات صحیح با سند واقعی در اختیار او قرار می‌دهد رجوع کند، تا از صحت و درستی مطلب و روایتی اطمینان پیدا نکرده است آن را به مخاطب انتقال ندهد، از هر مضمون و سبکی در اجرای خود استفاده نکند سبک اجرای مداح باید در شان مجالس اهل بیت(ع) باشد از تقلیدهای نادرست و سخیف دوری کند که با عملش به اساس ذکر و ذاکری ضربه نزند.
از افراط و تفریط در کار پرهیز کند و در همه امور اجرایی تعادل را رعایت کند مداحی که علم وآگاهی نداشته باشد به تدریج از هدف واقعی گسترش محب پیروان اهل بیت دور می‌شود، نکته دیگر که در مداحی بسیار مهم و تاثیرگذار است ایمان و اعتقاد درونی مداح به گفته‌هایش است آنچه می‌خواند وآنچه می‌گوید باید از عمق جانش و به واسطه محبتش به اهل بیت باشد.
مداحی نباید شغل و برای کسب درآمد باشد برای ترویج و گسترش محبان اهل بیت بدنبال منفعت و شهرت نباشیم در گذشته بزرگان و پیشکسوتان ذاکری برای رضایت خدا و خشنودی اهل بیت می‌خواندند با وجودی که آن را تجربی آموخته بودند و با استفاده از حس موسیقیایی ذاتی خود بهره می‌بردند بسیار بیشتر و بهتر از مداحان امروز بر دل‌ها اثر می‌گذاشتند.
مداحان باید با خصلت‌های اخلاقی نیک بیش از صوت و شعر محفل را تحت تاثیر قرار دهند و برای جوانان پرشور هیئتی الگوی عملی باشند و نباید با بدعت‌گذار‌ی اشتباه از مسیر صادقانه و تاثیرگذار به بیراهه کشیده شوند مداحی که وارسته نباشد قادر نخواهد بود بر دل‌ها اثر گذارد هرچقدر در عمل خود مخلص‌تر و وارسته‌تر باشد تاثیر بیشتری بر محبان اهل بیت می‌گذارد.
تسنیم: آیا تا کنون نهاد یا حوزه‌ای نظارت بر امور مداحان و ذاکران اهل بیت را عهده‌دار بوده است؟ و این منصب از سوی چه نهادی تعیین و تایید می‌شود؟
پیرایش: بیشتر مداحان شناخته شده قدیمی و شاعرانی که نوحه عاشورایی می‌نوشتند با علمای دین و اخلاق در ارتباط بودند همیشه مداحان با علما و روحانیون سخنران تعامل داشتند و خود مداحان اهمیت و بزرگی منصب خود را می‌دانستند و در پناه درستی و راستی این مسیر حرکت می‌کردند و نیازی به تایید و تعیین نبود ولی شاید امروزه به سبب علاقمندان زیاد و تعداد روزافزون پیوسته به ذاکران اهل بیت احتیاج باشد که نهاد نظارتی بر امور وجود داشته باشد.
که با توجه به سفارش و تاکید مقام معظم رهبری این محق کماکان تحقق یافته است، پس از سازمان تبلیغات اسلامی کانون مداحان هم تشکیل و به هدف ساماندهی و سازماندهی با هم تعامل دارند ولی همچنان لازمه تذکرمسئولان به اشعار و سبک‌های سخیف احساس می‌شود، متاسفانه برخی ابزار پول وتبلیغ را در این راه دیده و از مداحان خوش‌صدا با هر سبک و سیاقی استفاده می‌کنند البته این نوع مداحی زمان زیادی را در منظر عموم نمی‌ماند و زود سقوط می‌کنند ولی در گذر زمان تاثیر منفی خود را بر افکار مخاطبان می‌گذارند.
تسنیم: برای رسیدن به هدف عاشورایی در این مسیر نیازمند چه برنامه و اقدامی هستیم؟
پیرایش: برای رسیدن به اهداف صحیح در این وادی نیازمند نظارت و کارشناسی پیوسته امور هستیم از نظر محتوای اشعار و آهنگ و نوحه‌ها باید مراقبت کنیم تا ملعبه‌ای بدست بدخواهان و دشمنان مکتب شیعه ندهیم بیشترین آسیب از جانب خود ما مداحان به این منصب در قالب شعر و آهنگ و یا حتی با دروغ‌هایی که گاهی گفته می‌شود به این مسیر زده شده است.
البته تشکل‌های خودجوشی هم برای ساماندهی به امور مداحان در کنار سازمان تبلیغات اسلامی و کانون مداحان تشکیل شده است که در تلاش برای سالم‌سازی و تقویت امور ذاکران هستند.
به گزارش تسنیم، شاهزاده حضرت على اکبر(ع)، بزرگترین پسر امام حسین(ع) بود که از نظر صورت و سیرت و سخن گفتن، به حدّى شبیه پیامبر خدا(ص) بود که هر کس شوق دیدار پیامبر(ص) را داشت، به او مى‌نگریست، چنان که امام حسین(ع) هنگام رفتن وى به میدان نبرد، فرمود "خداوندا، گواه باش که جوانى براى جنگ با آنان مى‌رود که شبیه‌ترین مردم به پیامبرت از جهت صورت و سیرت و سخن گفتن است و ما هرگاه مشتاق دیدار پیامبر تو مى شدیم، به او نگاه مى‌کردیم".
علی اکبر(ع) به میدان رفت و جنگ نمایانی کرد، آن گاه، ده تن از آنان را کشت و سپس به نزد پدرش بازگشت و گفت "اى پدر، تشنه‌ام" و امام حسین(ع) فرمود "شکیبایى کن، پسر عزیزم، جدت با کاسه‌اى پر به تو مى‌نوشاند" و علی اکبر(ع) باز گشت و جنگید و 44 تن از دشمنان را کُشت.
طبق نقل متقن مقاتل، مره بن منقذبن نعمان عبدی لیئی او را دید و گفت "گناهان عرب بر دوش من، اگر بر من بگذرد و چنین کند و من، پدرش را به عزایش ننشانم" على اکبر(ع)، با شمشیرش به دشمن حمله می‌برد که بر مره بن منقذ گذشت، او نیزه‌اى به على اکبرمره بن منقذبن زد و او بر زمین افتاد.
على اکبر(ع) ندا داد "اى پدر، سلام بر تو، این، جدّم است که به تو سلام مى رساند" و دشمن، گردش را گرفتند و با شمشیرهایشان، او را تکّه تکّه کردند.
این در حالی است که صاحب مقتل نقل می‌کند در روز عاشورا، به گوش خود شنیدم که حسین(ع) مى‌گوید "خدا، بکشد کسانى را که تو را کشتند، اى پسر عزیزم، چه گستاخ بودند در برابر خداى رحمان و بر هتک حرمتِ پیامبر، دنیا، پس از تو ویران باد" و گویى هم اینک به زنى مى‌نگرم که مانند خورشید به گاه طلوع، به سرعت، بیرون دویده، ندا مى‌دهد "اى برادرم و فرزند برادرم" در باره او پرسیدم، گفته شد "این، زینب، فرزند فاطمه دختر پیامبر خدا(ص) است".
آن زن آمد تا خود را بر روى پیکر على اکبر(ع) انداخت، حسین(ع) نزد او آمد و دستش را گرفت و او را به خیمه، باز گرداند، سپس، حسین(ع) به پسرش روى آورد و جوانان خاندان او نیز همراهش آمدند، حسین علیه السلام فرمود "برادرتان را ببرید" و آنان، او را از آن جایى که بر زمین افتاده بود ، بردند و در خیمه‌اى نهادند که جلوى آن مى‌جنگیدند.
انتهای پیام/
