دانش‌آموزان "نساءکوه" هر روز دلهره مرگ را تجربه می‌کنند+ فیلم

به گزارش خبرگزاری تسینم از یاسوج، روستای نساء‌کوه در مرز دهستان زیلایی کهگیلویه و بویراحمد و دهستان میلاس در چهارمحال و بختیاری قرار دارد، روستایی که مسئولان هر دو استان آن را میان خود پاس‌کاری کرده و جزئی از خود نمی‌دانند و از این رو سال‌هاست که در یک برزخ سردرگمی قرار دارد.

آن گونه که مردم نساءکوه می‌گویند این روستا به علت سرباززدن مسئولان دو استان از پذیرش آن به عنوان جزئی از تقسیم‌بندی استانی، از همه امکانات اولیه زندگی یعنی آب، برق، گاز، جاده ارتباطی، بهداشت مناسب و امکانات آموزشی محروم بوده که این موضوع سبب مهاجرت تعداد زیادی از خانوارهای این روستا در سال‌های اخیر شده است.

این روستای فراموش‌شده هم‌اکنون پنج دانش‌آموز پسر و دختر دارد که در مقاطع ابتدایی و متوسطه اول به تحصیل مشغول‌اند و هر روز برای رسیدن به کلاس درس در روستای «انجو قلعه خرسان» مجبور به استفاده از طناب کشنده از عرض رودخانه هستند، طنابی که اگر رشته‌های آن از هم گسسته شود، بچه‌ها را مستقیم می‌فرستد ته دره.

این حکایت ترس و دلهره است، حکایت قلب‌هایی که تُند می‌زند و دقیقه‌هایی که آرام می‌گذرد، حکایت پدر و مادرهایی که هر روز کودکان معصومشان را از روی طنابی پوسیده بدرقه می‌کنند، حکایت چشمانی که به رودخانه خروشان خرسان دوخته شده و دستانی که روی طناب لغزنده می‌لرزد.

اینجا نساءکوه است. دانش‌آموزان اینجا هر روز دلهره مرگ را تجربه می‌کنند تا به کلاس برسند، تا درس بخوانند، تا آینده‌ساز این مرز و بوم باشند، تا به آنهایی که از سفره انقلاب حتی حق اوقات فراغت فرزندان خود را هم برمی‌دارند ثابت کنند که نه طناب مرگ، نه ترس و نه دلهره‌های روزانه اثری در اراده آنها ندارد، تا به همه ثابت کنند که عاشقانه مدرسه را دوست دارند.

اینجا نساءکوه است. بچه‌های اینجا عاشق مدرسه‌اند. حتی اگر بترسند، حتی اگر جان شیرینشان به مخاطره بیفتد، حتی اگر امروز آخرین کلاس درسشان باشد.

انتهای پیام/