به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم، بهدنبال انتشار گزارشی تحت عنوان حمام خون در آبگیرهای دشت آزادگان در این خبرگزاری که حاوی فیلمی از قتلعام پرندگان مهاجر در آبگیر آمالدبس واقع در شهرستان دشت آزادگان خوزستان بود، پورتال سازمان حفاظت محیط زیست در کمال ناباوری توضیحاتی بهنقل از ابوالفضل آبشت، مدیر ملی طرح حفاظت از تالابهای ایران منتشر کرد که حکایت از بیاطلاعی این مقام متولی حفاظت از تالابهای کشور از حوزه مسئولیتش دارد و بار دیگر، بیپروایی مسئولان محیط زیست را در انکار معضلاتِ بهفراموشیسپردهشده محیط زیست بهنمایش میگذارد، مسئولانی که بهجای چارهجویی برای معضلات محیط زیست، تکذیبشان را برگزیدهاند.
اظهارات آبشت، فعالان محیط زیست دشت آزادگان را بر آن داشته تا بهمنظور اثبات فیلم روز گذشته، فیلم جدیدی از آبگیر امالدبس که با بهتصویر کشیدن تابلوی منطقه حفاظتشده میشداغ آغاز میشود تهیه کرده و روی ماسهها خطاب به ابوالفضل آبشت بنویسند: "آقای مدیر، اینجا ایران است نه عراق". این فیلم را در ادامه مشاهده میکنید:
اما منسوب کردن فیلم مذکور به کشور عراق تنها نکته شگفتانگیز در اظهارات روز گذشته مدیر ملی حفاظت از تالابهای کشور نیست.
ابوالفضل آبشت، مدیر ملی طرح حفاظت از تالابهای ایران روز گذشته اعلام کرد: "این فیلم ارتباطی با ایران ندارد و این اتفاق مربوط به کشور عراق بوده است. پس از انتشار این فیلم، مأموران سازمان محیط زیست به محل مربوطه اعزام شدند و در بازرسیهای انجامشده هیچ لاشه و خون پرندهای در آبگیر امالدبس مشاهده نشد. طبق گفته معاون محیط زیست استان خوزستان، در دشت آزادگان هیچ پرندهای وجود ندارد و در آن منطقه بیشتر قوچ و میش و سایر حیوانات زیست میکنند".
همین سه جمله مدیر ملی طرح حفاظت از تالابهای کشور برای قطع امید از حفاظت از تالابهای کشور کافی است، جملاتی که مدیر ملی طرح حفاظت از تالابهای کشور، طبق گفته خودش تنها با اتکا به اظهارات مسئولان استانی بیان کرده، جملاتی که واکنشهای بعضاً تمسخرآمیز و پرسشهای فعالان محیط زیست و رسانهها را بههمراه داشته که شایسته پاسخگویی از سوی این مقام مسئول است.
پرسشهایی از این دست که: امروز هفتم اسفند ماه است و بیش از بیست روز از تاریخ درجشده در فیلم میگذرد، آیا آقای مدیر توقع داشته که خونابه بهتصویر کشیدهشده در این فیلم پس از بیش از 20 روز همچنان بر جا مانده باشد؟ یا حتی مأموران بتوانند در زمان حضور در منطقه، صیادانی را مشاهده کنند که پس از گذشت 20 روز، کماکان در محل حضور دارند و جان باختن و تلاش پرندگان اسیرشده برای فرار را تماشا میکنند؟ آیا آقای آبشت، مدیر طرح ملی تالابهای کشور، این جمله تأسفبار را که در دشت آزادگان هیچ پرندهای وجود ندارد و در آن منطقه بیشتر قوچ و میش و سایر حیوانات زیست میکنند، با چشم بسته از مسئولان محیط زیست خوزستان پذیرفته و حتی زحمت یک جستوجوی ساده اینترنتی را هم بر خود هموار نکرده تا بداند که منطقه حفاظتشده میشداغ که آبگیر امالدبس در آن واقع شده و تنها بخشی از شهرستان دشت آزادگان است میزبان انوع گونههای پرندگان مانند گنجشک، کبک، تیهو، هوبره، انواع کبوتر، چکچکها، چکاوکها، دمسرخ، سینهسرخ، دمجنبانک زرد و ابلق، درنا، آنقوت، باقرقره شکمسیاه و شکمسفید، سار، گلاریول بالسرخ، عقاب دشتی، عقاب طلایی و جغد کوچک است؟ آیا آقای مدیر، احتمال ندادهاند که مسئولان محیط زیست خوزستان، بهمنظور توجیه قصورشان در برابر متخلفان، دستبهتکذیب شده باشند که با این صراحت، کشتار پرندگان مهاجر در خوزستان را انکار کردهاند؟ آیا تصاویر سینیهای مملو از لاشه پرندگان مهاجر در بازار کیان و سوسنگرد را هم تکذیب میکنند و یا اصولاً، محل این بازارها را هم عراق اعلام خواهند کرد؟
انتهای پیام/*