به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم، ستون‌نویس‌های روزنامه‌های ترکیه که در زبان ترکیه از آنان به عنوان «گوشه نویس» یاد می‌شود، نقش مهمی در هدایت افکار عمومی ترکیه و بالارفتن میزان محبوبیت و فروش روزنامه‌های این کشور دارند. تسنیم هر هرفته دو بار، گزیده‌هایی از مهمترین ستون‌های روزنامه‌های ترکیه را به خوانندگان خود ارائه می‌دهد.

نظراتی در مورد توقیف اموال دو وزیر آمریکا در ترکیه
احمد هاکان / حریت

این روزها، بعضی‌ها در ترکیه، به تصمیم دولت اعتراض کرده و می‌گویند: «توقیف اموال دو وزیر آمریکا در ترکیه، چرند است. آنان که چیزی در این کشور ندارند تا توقیف شود.» در جواب این افراد باید گفت: سلیمان سویلو و عبدالحمید گل وزرای کشور و دادگستری ترکیه هم در آمریکا چیزی ندارند اما دادگاه آن کشور حکم به توقیف اموالشان داده است! پس بدانید که این اقدامات، معنی و ارزش سمبولیک و نمادین دارد و مقابله به مثل در این اقدامات، اهمیت ویژه‌ای دارد.

وقتی که رئیس جمهور اردوغان، اعلام کرد: ما هم متقابلا اموال دو وزیر آمریکا را توقیف می‌کنیم، هواداران حزب عدالت و توسعه به جوش و خروش آمدند و گفتند: ای جان! دیدی سیلی عثمانی را جناب ترامپ؟ الان باید سرود حماسی مهتر را پخش کنیم. اگر فکر می‌کنند واقعا سیلی عثمانی آنها بر صورت ترامپ نقش بسته است، باید بپذیرند که جناب کمال بیک رهبر حزب جمهوری خلق هم در این اقدام نقش داشته است. چرا که پیشنهاد اولیه را او مطرح کرد. پس سرود مهتر را به افتخار ایشان هم پخش کنید. البته نمی¬دانم آیا بعد از این تصمیم با اردوغان تماس گرفته و اقدام او را تحسین کرده، یا گفته؛ ای بابا! حالا ما یک چیزی گفتیم. نمی¬خواستیم جدی بگیرید و اقدام کنید.

اما خودمانیم؛ در شرایطی که یکی به تویقف اموال وزرای آمریکا و دیگری به بستن انجرلیک و آن یکی به اعلام ممنوعیت ورود ترامپ به ترکیه توصیه می‌کردند؛ هیچ کسی حاضر نشد حرفی از اعتدال و آرامش و میانه‌روی به میان بیاورد.

ناتوی عربی و شیطنت آمریکا
رسول تُسون/ ستار

آمریکا، با تصمیمات تند و رادیکال ترامپ، دقیقا مانند یک حکومت دینی افراطی اداره می‌شود.

در شرایطی که یک کشیش در ترکیه به اتهام جاسوسی زندانی شده و در حال محاکمه است، ترامپ به خودش اجازه می‌دهد که به خاطر او، تصمیمات تند بگیرد. اما در همان حال، حاضر نیست که رئیس یک گروه تروریستی یعنی فتح الله گولن را به ترکیه تحویل دهد و این واقعا عین تناقض است.

از آن سو، آمریکا به دنبال آن است تا مصر، اردن و چند کشور عربی دیگر را زیر یک چتر سیاسی و امنیتی گرد هم آورده و با آنها کار کند و قطعا این عین شیطنت است.

این را به خاطر داشته باشیم که مایک پنس معاون ترامپ، یک مسیحی راست افراطی اِوانجلیست است. از همان‌ها که معتقدند حضرت مسیح پیش از قیامت، بر زمین حاکم خواهد شد و این همان پیروزی بزرگ اسراییل در آرماگدون یا پایان دنیا است! به همین خاطر این تیپ راست افراطی مسیحی که الان در دولت آمریکا حاکم شده، به شکل کامل در کنار اسراییل است و از اسراییل حمایت می‌کند تا علیه کشورهای اسلامی بایستند و در این تفکرات سفسطه آمیز آنها، چنین چیزی تنها راه مسیحی شدن همه جهان و ظهور مسیح است! سیاست‌های تهدید و تحریم کشورهای اسلامی هم، ارمغان همین گروه اوانجلیست راست افراطی مسیحی در دولت ترامپ است. در ادامه مسیر همین سیاست، ترامپ تلاش می‌کند تا کشورهای عربی را با محوریت سعودی‌ها گرد هم آورده و ناتوی عربی تشکیل دهد. یعنی یک قدرت نظامی تحت فرمان آمریکا که هیچ اعتراضی به اشغالگری‌های اسراییل ندارد اما همه جوره در مقابل ایران می‌ایستد. آمریکا در این پرونده، هدفی جز تامین امنیت اسراییل ندارد و وانمود می‌کند که ایران یک تهدید منطقه‌ای است.به این ترتیب، هم مانع از گسترش نفوذ ایران می‌شود و هم موفق می‌شود تا با بهانه‌سازی و استتار هدف اصلی، اعراب را در خدمت تامین امنیت اسراییل به کار بگیرد.

رضا را بده، کشیش را بگیر!
امین چولاشان / سوزجو

محاکمه و زندانی شدن کشیش برونسون آمریکایی، هزینه‌های فراوانی بر دست ما گذاشت. آمریکا در این مساله، یک هدف واحد دارد: برونسون را سریعا آزاد کنید.

متاسفانه آنها این خواسته خود را با صدای بلند و خیلی سریع اعلام کردند. ما هم از این سو، از آنها خواستیم که فتح الله گولن و مدیر زندانی شده خلق بانک را آزاد کنند. این مواضع متقابل، کار را زماتنی پیچیده‌تر کرد که ما سروکارمان با این مساله افتاد که در ترکیه، دولت گاهی داد می‌زند که دستگاه قضا مستقل است و از دولت، اطاعت نمی‌کند و دستور نمی‌گیرد. اما هم ما و هم تمام دنیا می‌دانند که چنین نیست.

کاش در قبال آزادی برونسون، ما از آنها رضا ضراب را می‌خواستیم. این خیلی ساده‌تر بود. دنیا می‌داند که آمریکا، گولن را به ترکیه تحویل نخواهد داد. خوب...؟ بهتر نبود رضا را بخواهیم؟ ظاهرا شرایط الان طوری شده که دولت اصلا رضا را فراموش کرده و نام او را از همه دفترها پاک کرده است. اما اگر به یاد داشته باشیم، آدم مهمی بود. خدمات فراوانی انجام داد و بر میلیاردها دلار سرمایه، حکم می‌راند، به مدیرعامل بانک¬ها  حتی به بسیاری از وزرای ما رشوه می‌داد. اگر یادتان باشد در داخل جعبه کفش، صدها هزار دلار به وزرای ما داده بود و این جعبه کفش‌ها را از خانه‌های آنها بیرون آوردند. اما کسی توان محاکمه آنها را نداشت و هنوز هم راحت و آزاد می‌گردند و اگر ضراب هم اشتباه نمی‌کرد و به آمریکا نمی‌رفت، الان آزادانه مانند آنها در ترکیه، قدم می‌زد.

وقتی که یک متفق، تبدیل به یک تهدید می‌شود
مهمت بارلاس/ صباح

ترکیه در شرایط خاص و حساسی فقرار گرفته است و می¬دانیم که در این مقطع، مهم‌ترین اولویت ترکیه، موضوعی است به نام مبارزه با ترور. اما در این شرایط حساس، کشوری که خود را ابرقدرت نامیده و تابع هیچ قانون و مقرراتی نیست، ما را با چنین سوالی روبرو می‌کند: چه باید کرد که مبارزه با ترور، به مبارزه با آمریکا نیانجامد؟ اگر دقت کنید، در همه مسائل و مشکلات ترکیه، نقش آمریکا را به راحتی می‌توانید ببینید. در کودتای نافرجام، کسی که از فتح الله گولن حمایت کرد آمریکا بود. در مرزهای ما، کسی که از تروریست‌های پ.ک.ک و کردهای سوریه حمایت تسلیحاتی به عمل می‌آورد، آمریکاست. در همان حال، کسی که به تبعیت از توصیه‌های گولن، رضا ضراب و مدیر خلق بانک را زندانی می‌کند، باز هم آمریکاست و حالا هم همین آمریکاست که به خاطر کشیش برونسون، ترکیه را تهدید و تحریم می‌کند. در جریان جنگ جهانی دوم، بار مسئولیت بسیار سنگین ترکیه بر دوش عصمت اینونو رئیس جمهور وقت بود و او با توافقی که با آمریکا صورت داد، مانع از اقدامات تجاوزاکارانه اتحاد جماهیر شوروی شد و پس از آن نیز، ترکیه همواره متفق آمریکا ماند. اما امروز، آمریکا آن روزها را از یاد برده و به راحتی ترکیه را تهدید می‌کند.

کنگره آمریکا با طرح بهانه  ادعای «در ترکیه، دموکراسی وجود ندارد»، علیه ترکیه دست به تحریم تسلیحاتی زده و اجازه نمی‌دهد هواپیماهای اف 35 به ما تحویل داده شود. اما همین آمریکا، در مورد دموکراسی، استاندارد دوگانه دارد و با عربستان سعودی وارد معامله می‌شود. همان عربستانی که رژیم آن، میلیاردرها را در یک هتل جمع کرده و ثروت آنها را با تهدید و شکنجه می‌گیرد تا با آن پول‌ها از آمریکا سلاح بخرد!

در چنین شرایطی است که باید به خاطر بیاوریم امروز هم مسئولیت مدیریت این شرایط سخت و دشوار بر شانه‌های رجب طیب اردوغان است.

انتهای پیام/