گزارش تسنیم| وقتی زخم کهنه اختلاف آمریکا و اسرائیل سر باز می‌کند

به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم، دولت های آمریکا همیشه، رژیم صهیونیستی را همپیمان راهبردی خود معرفی کرده اند و همواره در سیاست های اعلامی خود، از حمایت صددرصدی از این رژیم سخن گفته اند. اما این تنها در سیاست های اعلامی دولت های آمریکا جاری بوده و سیاست های اعمالی آمریکایی ها متفاوت از این بوده است.

نگاهی به اختلافات  دولت های آمریکا و رژیم صهیونیستی

اگر بخواهیم اختلافات دولت های آمریکا و رژیم صهیونیستی را لیست کنیم، فهرستی بلند بالا به دست خواهد آمد که می تواند چندین جلد کتاب قطور شود و مجال آن این نوشته نیست. لذا برای نمونه به ذکر چند مورد از اختلافات اصلی این دولت ها با صهیونیست ها با چند رئیس جمهور اخیر ایالات متحده، اکتفا می کنیم.

فریبی که بیل کلینتون را مجبور به عقب نشینی کرد

در آستانه آغاز قرن بیست و یکم، بیل کلینتون- که در روزهای پایانی ریاست جمهوری اش قرار داشت- تلاش کرد با مذاکرات کمپ دیوید 2، مذاکرات سازش را به نقطه اجرا نزدیک کند. لذا با دعوت یاسر عرفات به کمپ دیوید و تحت فشار قرار دادن او تلاش کرد توافق صلحی با وی به امضا برساند اما در همان حین که کلینتون به عرفات فشار می آورد متوجه شد صهیونیست ها مرزی برای این اعمال فشار قائل نیستند و هرچه کلینتون عرفات را در یک نقطه به توافق نزدیک می کند، صهیونیست خواسته جدیدی را روی میز می گذارند که باعث عقب نشینی عرفات می شود. این فرآیند آنقدر جلو رفت که عرفات دیگر حاضر به گفتگو هم نشد لذا کلینتون با ابراز ناامیدی شدید از مذاکرات کمپ دیوید2، شکست این مذاکرات را اعلام کرد.

در همین دوره اخبار جاسوسی های مستمر رژیم صهیونیستی از آمریکا ضربه سنگینی به حیثیت کلینتون زد. جاسوسی هایی که علاوه بر رصد سیستم های نظامی، شامل استراق سمع از کاخ سفید نیز می شد.

خنجر از پشت به بوش پسر

به دلیل اینکه صهیونیست ها همواره به جمهوری خواهان نزدیک تر بوده اند، در دوره بوش پسر روابط ظاهری دوستانه تر داشت. اما باز هم جاسوسی های رژیم صهیونیستی خنجری از پشت به بوش پسر بود. در سال های 2002 تا 2004 در حالی که صهیونیست ها در رسانه های خود تلاش داشتند با کمرنگ جلوه دادن جاسوسی های جاناتان پولارد، ثابت کنند مسئله جاسوسی از آمریکا یک سیاست هدفدار نبوده و از جانب اشخاص به طور سلیقه ای اعمال شده است، به ناگاه خبر جاسوسی فرانکلین، بوش پسر را در آمریکا تحت فشار قرار داد. این در حالی بود که دولت بوش پسر تلاش می کرد با حمایت همه جانبه از صهیونیست ها مذاکرات سازش را به نفع آنها پیش ببرد. اما به ناگاه با کارشکنی های اپوزسیون در سرزمین های اشغالی و قدرت گرفتن نتانیاهو تمام تلاش های بوش پسر و کاندولیزا رایس ناتمام رها شد و هرآنچه بافته بودند رشته شد. به گونه ای که رایس در کنفرانس آناپولیس رسما اعلام کرد فلسطینی ها نباید از این کنفرانس انتظار نتیجه داشته باشند.

اوباما و تغییر راهبردی رفتار صهیونیست ها

دولت باراک اوباما به دلیل آنکه از حزب دموکرات آمریکا بود طبیعتا ارتباطش با صهیونیست ها به مانند جمهوری خواهان نبود. لذا انتظار نمی رفت آنها که با بوش پسر آنگونه رفتار کرده بودند، برای اوباما سودی داشته باشند. باراک اوباما تلاش کرد در دوره ریاست جمهوری اش دو پرونده سخت را به فرجام برساند: پرونده هسته ای ایران و پرونده فلسطین. او از ابتدای ریاست جمهوری هیلاری کلینتون را مأمور حل این دو پرونده کرد. کلینتون به دلیل تندروی هایی که داشت در پرونده ایران نتوانست توفیقی بیابد. اما در پرونده فلسطین فریب صهیونیست ها را خورد. صهیونیست ها با کش و قوس های مستمر هیلاری را بازی دادند و فرجام کار او مذاکراتی بود که طی سال 2010 از واشنگتن شروع شد و با حضور مصر و اردن ادامه یافت اما با زیاده خواهی های مستمر صهیونیست ها به نتیجه نرسید.

صهیونیست ها در این دوره به دنبال یک دولت بودند و طرح دو دولتی را می خواستند حذف کنند. ضمن اینکه از این دوره آنها تلاش کردند قدس و مسئله آوارگان را نیز از پرونده مذاکرات حل کنند. آمریکایی ها با وجود آنکه برای خارج کردن پرونده قدس و آوارگان با صهیونیست ها همکاری کردند اما حاضر نبودند مبنای دو دولت را که خودشان سالها روی آن اصرار کرده بودند کنار بگذارند. حاصل این بازی دادن های صهیونیست ها برای هیلاری کلینتون این شد که در دوره دوم اوباما پست وزیر امور خارجه به جان کری رسید و کلینتون به بی کفایتی متهم شد.

در دوره دوم اوباما، جان کری فریبی را که کلینتون خورده بود عبرت قرار داد و برای صهیونیست ها یک چارچوب زمانی تعیین کرد. او مذاکراتی را که با سختی فراوان در سال 2013 آغاز کرده بود تا سال 2014 ادامه داد اما هنگامی که این مذاکرات با کارشکنی های صهیونیست ها و تلاش برای کنار گذاشتن طرح دو دولتی به بن بست رسید، پرونده فلسطین را رها کرد. جان کری صهیونیست ها را به حال خود گزارد و روی پرونده هسته ای ایران متمرکز شد. اما این اختلاف 2 سال بعد همچون دملی چرکین در پایان دولت اوباما سر، باز کرد. اوباما تلاش کرد کنفرانس پاریس را با مبنای دو دولت برگزار کند اما صهیونیست ها عملا این کنفرانس را بایکوت کردند. وعده های ترامپ هم مزید بر علت شد که صهیونیست ها بر اصرار قبلی خود در خصوص کنار گذاشتن طرح دو دولت تأکید کنند. بدین ترتیب اوباما با نیرنگ صهیونیست ها بدون توفیق از میدان به در شد.

ترامپ و موضعی که تغییرش داد

ترامپ از زمان انتخابات ریاست جمهوری در تبلیغاتش هیچ گاه از راه حل فلسطین سخن نگفت. هنگامی که کنفرانس پاریس در روزهای پایانی دولت اوباما برگزار می کرد طی توئیتی نوشت به زودی همه چیز تغییر خواهد کرد. همه این سخن او را به این مفهوم تفسیر کردند که او به دنبال طرح یک دولتی است. در سرزمین های اشغالی صهیونیست ها به شادمانی پرداختند. مقامات رژیم صهیونیستی جسته گریخته اظهار داشتند دیگر فلسطینی ها باید کشور مستقل فلسطین  را که براساس طرح دو دولتی قرار است تشکیل شود کنار بگذارند.

ترامپ وقتی به ریاست جمهوری رسید هیچ گاه از طرح دو دولتی حمایت رسمی نکرد. هنگامی که کنار دیوار براق رفت و پس از آن دستور انتقال سفارت را امضا کرد همگان گفتند او خواستار طرح یک دولتی است. اما به ناگاه پس از گذشت قریب 21 ماه از ریاست جمهوری ترامپ، پس از دیدار با نتانیاهو در حاشیه نشست مجمع عمومی سازمان ملل اعلام کرد: « راه حل دو دولت را برای صلح در خاورمیانه ترجیح می دهم ». او اعلام کرد در وهله نخست برای ایجاد توافق صلح بین رژیم صهیونیستی و فلسطینی ها تلاش خواهد کرد و معتقد است راه حل دو دولتی بهترین راه حل است. او گفت: « اطمینان کامل دارم که فلسطینی ها بار دیگر پای میز مذاکره بازخواهند گشت. ما بر روی طرحی برای به فرجام رساندن صلح کار می کنیم اما این طرح کمی زمان نیاز دارد... من می خواهم اسرائیلی ها بدانند که ما صد در صد همراه آنها هستیم».

مخالفت بی درنگ صهیونیستها

هنوز ساعتی از اظهار نظر ترامپ در خصوص راه حل دو دولت نگذشته بود که بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر رژیم صهیونیستی بی درنگ مخالفت خود با دیدگاه ترامپ را اعلام کرد و در پاسخ به اظهار نظر ترامپ گفت به تأکید در دوره او هرگز دولت فلسطینی به وجود نخواهد آمد. نتانیاهو گفت: « هر کس معنای دولت به روشی خاص تفسیر می کند اما سؤال اینجا است که: دولتی که قرار است در کنار اسرائیل به وجود آید دولتی شبیه کاستاریکا خواهد بود یا دولتی شبیه ایران؟ بدانید کرانه باختری تحت سیطره اسرائیل باقی خواهد ماند». نتانیاهو در حالی این اظهارات را بلافاصله در مخالفت با ترامپ اعلام می کند که خود وی در جریان اختلافی که با روسیه بر سر هدف قرار گرفتن هواپیمای روسی طی هفته گذشته به وجود آمده بود گفته بود هر آنچه در خصوص سوریه خواستیم از ترامپ گرفته ایم.

جمع بندی

به نظر می رسد با وجود همه ادعاهای رسانه ای و سیاست اعلامیِ حمایت همه جانبه آمریکایی ها از رژیم صهیونیستی اما باز همچون دوره های قبل اختلافات آشکار شده  و شکاف بین آمریکا و رژیم صهیونیستی در حال تعمیق است. این دقیقا همان نقطه ای است که در دوره کلینتون، بوش پسر و اوباما موجب تیرگی روابط دو طرف شد. اما نکته اینجا است که صهیونیست ها این بار از ترامپ هرآنچه خواسته اند تا امروز گرفته اند اما باز هم خنجر را از پشت به ترامپ زده اند.

می توان انتظار داشت تا پایان دوره ترامپ این اختلاف هر روز عمیق تر شود. این در حالی است که ترامپ در صورت شکست حزب متبوعش در انتخابات دو مجلس آمریکا ضعیف تر هم خواهد شد لذا آنچه قریب به نظر می رسد این است که صهیونیست ها باز هم بر موضع یک دولتی خود تأکید کنند و ترامپ را با همه مزایایی که برای آنها داشته است تنها گذارند.

انتهای پیام/