به گزارش خبرگزاری تسنیم از کوهدشت، بهار که آمد با سیلاب تحویل شد. آوار آب از سر خانه‌ها گذشت و پلدختر و معمولان را بی‌تاب کرد. خشت‌به‌خشت خانه‌ها که زیرآب رفت، زندگی مردم را با خود برد. کشت‌ها زیر خروارها آب به گِل نشست. روستاها تخلیه شد و هزاران نفر آواره آب‌.

آوارگان آب، شبیه گنجشکان هراسیده از طوفان بی‌مِلک و خانه شدند و چشم به آسمان. دشت‌ها و دست سیل‌زدگان که خشکید، مردم رومشکان زانو به خاک نزدند. یکه‌تازی‌های باران‌های بهاری را تاب آوردند.

آفتاب که بالا می‌آید آن‌ها دل و صبر دادند به کوه‌های صعب. با طناب و چوب بر دست از پیچ‌وخم کوهستان می‌روند. 30کیلومتر با پای تاول، با دست سخی. می‌رسند به شهر ویران از سیل. جاده را آب برده. هیچ ممری نیست برای نجات و حیات. تنها آسمان است که پناه داده نظارگان و آمدگان ویرانی سیلاب را.

انتهای پیام/ن