به گزارش خبرگزاری تسنیم از خرمآباد، مادران شهدای دفاع مقدس فاطمهوار برای اسلام و احیای دین خدا صبر و فداکاری کردند و از جگرگوشههای خود برای حفظ آرامش و امنیت کشور گذشتند.
بی شک شهیدان آموزگاری داشتند به نام مادر که در دامان پرمهر و همنشینی با محبت آنان و در کلاس درسشان به این مقام رسیدند.
وقتی با مادر یک شهید برخورد میکنی تازه میفهمی که از دامان چنین مادرانی است که این چنین غیورمردانی تربیت شدهاند و به معراج رسیدهاند. کوه صبر و استقامت، قله عفاف و پاکدامنی و آسمان ایمان و تقوا در برابر عظمت مقام مادران شهدا کم میآورد و قلم عاجز از نوشتن فداکاریها و ایثار این مادران است.
«رقیه حبیب الهی» مادر شهید «بابالله داودی» یکی از این مادران فداکار است که در کنار صبر از دست دادن فرزند، طعم سالها انتظار را در کنار دیگر مادران مفقودالاثر چشیده است و حالا بعد از گذشت 38 سال از شهادت فرزندش خبر پیدا شدن جگر گوشهاش را به او میدهند.
خبر پیدا شدن بابالله را در حالی به مادرش میدهند که گرد پیری بر چهره نحیف و مهربانش نقش بسته، چشمانش کمسو و گوشهایش سنگین شده، ولی خبر بازگشت فرزندش را بهتر از هر صدایی میشنود و با شنیدنش، بغض 38 سالهاش با نالههای جگرسوزش میشکند اما دلش آرام میگیرد و خدا را شکر میکند و میگوید: «همیشه چشم به راه آمدن فرزندم بودم.»
پیکر مطهر شهید بابالله داودی سال 1394 در جریان تفحص پیکرهای مطهر شهدا توسط کمیته جستوجوی مفقودین به وطن بازگشت و از آن جا که فاقد مدارک شناسایی بود، به عنوان شهید گمنام در شهر چالانچولان شهرستان دورود استان لرستان به خاک سپرده شد.
در کلیپ زیر ناگفتههای مادر شهید بابالله داودی از 38 سال چشم انتظاریش را مشاهده کنید.
انتهای پیام /645/ح/؛