امیر قاسمی منجزی که در فینال لیگ برتر فرنگی از دنیای قهرمانی خداحافظی کرد، در گفتوگو با خبرنگار ورزشی خبرگزاری تسنیم در همین مورد اظهار داشت: ماشاالله امین میرزازاده آنقدر یل و پهلوان است که دیگر نیازی به حضور کسی در این وزن نیست. او خودش یک تنه و به تنهایی جور همه را میکشد. من همیشه دوست داشتم به کشورم کمک کنم، اما دیدم حالا دیگر به حضور من نیازی نیست. خودش همه جوره پای کار است.
این کشتیگیر 36 ساله خوزستانی درباره اینکه زندگیاش بعد از خداحافظی با کشتی به چه شکلی پیش خواهد رفت، گفت: تا زمانی که در کوران مسابقه بودم زندگی از نظر مالی روی خوشی به من نشان نداد، البته کشتی را به خاطر عشق به آن انتخاب کردم و اطرافیان و خانوادهام نیز ساپورتم کردند. اگر پول در کشتی بود من تا 50 سالگی کشتی میگرفتم (با خنده). من الان هم اصلاً از نظر بدنی مشکلی برای کشتی گرفتن ندارم.
قاسمی منجزی که مادرش به شدت عاشقِ کشتی است و اغلب مسابقات پسرش را از نزدیک در سالن تماشا میکرد، راجع به اینکه سرانجام مادرش به خداحافظی او از دنیای قهرمانی رضایت داد یا خیر، تصریح کرد: فکر نمیکرد در تصمیمم جدی باشم. قبل از خداحافظی، تصمیمم را به او گفته بودم، اما فکر میکرد سر به سرش میگذارم و این کار را انجام نمیدهم. بنده خدا زمانی که تصمیمم را اجرا کردم، در سر خودش میزد و از این کارم ناراحت بود. او جدای از مبارزههای من، کشتی را خیلی دوست دارد. من هم نباشم برای مسابقات میآید. سه خواهرزاده دارم که در ردههای سنی نونهالان و نوجوانان کشتی میگیرند. ساپورت و تشویق مالی مادرم آنها را سمت کشتی کشاند. میگوید شما کشتی بگیرید، هزینهاش را من میدهم. البته امیدوارم سرنوشتشان مثل داییشان نشود و خدا کمک کند و آنها مدال جهانی بگیرند.
وی در مورد اینکه حالا چه شغلی را پیشه خواهد کرد، گفت: خدا را شکر من چهار رفیق دارم که کم از برادر نیستند. من آنقدر در کشتی زجر کشیدم که خودم را محق میدانستم یک کار ساده داشته باشم، اما خُب نشد، حالا خوشحالم که خدا آدمهای درست را سر راهم قرار داده است که کنارم هستند. بچه که بودم آنها من را به کشتی آوردند، من اینجا ماندم، خودشان رفتند و خوشبخت شدند (باخنده). کشتی آخر و عاقبت ندارد و اندازه زحمتت مزد نمیگیری، ولی چه کنم که عاشق بودم.
قاسمی منجزی درباره اینکه چند ماه قبل به استخدام گروه ملی فولاد درآمده است، تأکید کرد: من چند ماهی هست که کارمند گروه ملی فولاد شدهام. دکتر علی محمدی از معدود مسئولانی است که در تاریخ لیگ برتر دیدهام. او تمام قد پای کار ورزش بود، بچهها را استخدام کرد و همه امکانات لازم را در لیگ در اختیارشان قرار داد. خدا برایش بخواهد و دست به خاک میزند، طلا شود. استان خوزستان این همه ثروت و کارخانه و ... دارد، آنها کجا بودند. ما سال گذشته با تیم فولاد خوزستان قرارداد بستیم، مدیرعاملش را چند روز پیش دیدیم و سراغ پولمان را گرفتیم، گفت حق دارید و خداحافظ! این شد جواب ما. همه در یک جشن خیریه شرکت کرده بودیم، برای بچههای سرطانی بود. امین میرزازاده تهران کار داشت، اما به خاطر این بچهها خودش را رساند. پویا دادمرز از ایذه آمد و امین کاویانی از اندیمشک، بعد یک فوتبالیست هم در جمع ما نبود. همه بچههای کشتی بودند، امین میرزازاده که قهرمان جهان است، خودش را با پرواز رساند، اینجا فرق بین کشتی و فوتبال مشخص میشود. بعد برای تیم فوتبالشان پول دارند، اما برای قرارداد ناچیز کشتی این همه مدت است کاری نمیکنند.
قهرمان سابق کشتی آسیا با اشاره به حضورش در مراسم افتتاحیه مدرسه کشتی گروه ملی فولاد گفت: خیلی از بچهها آمدند. قرار است هر کدام از بچهها زمانی که در اردوی تیم ملی نیستند، به تمرین بیایند و کنار نونهالان و نوجوانان باشند. سانس 15 تا 17 این مدرسه کشتی مختص بچههای تیم است که کنار کشتیگیران پایه تمرین کنند.
وی همچنین درباره اینکه آیا قرار است به کادر فنی یکی از ردههای سنی تیم ملی اضافه شود، عنوان کرد: صحبتی درمورد تیم ملی نشده است، ولی جاسم امیری رئیس انستیتو گفت که برای یک دوره مربیگری سه چهار روزه به گناوه بروم.
انتهای پیام/