به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم، اینجا مدینه است؛ سرزمین پیامبر. اینجا دل‌ها سخن می‌گویند. سال‌هاست چشم‌انتظار این لحظه‌ایم، لحظه‌ای که نام مدینه را نه فقط با لب، بلکه با دل صدا بزنیم.

و حالا، دروازه‌های شهر پیامبر رو به روی ماست. نفس‌مان بند آمده، اشک بی‌اجازه سرازیر شده و قلب‌مان مثل کبوتر، دور گنبد خضرا پر می‌زند.

هر قدم‌مان روی این خاک، عهدی‌ست ناگفته؛‌ دل‌هایمان را به دیوارهای این حرم گره می‌زنیم و سلام می‌دهیم؛ نه با زبان، که با اشک، به پیامبر رحمت، به مهربانی بی‌پایان.

و بقیع، چه بی‌صدا، چه مظلوم، اما چه باشکوه ایستاده است. دستان‌مان را بالا می‌بریم،‌ اینجا جایی است که آسمان دعای زائر را بی‌واسطه می‌شنود.

قربان غربت و مظلومیت بقیع، قربان چهار قبر خاکی‌ات بقیع؛ خالی‌ست از زائر و خاموش قبرها. سازیم حرم به فرج مهدویت بقیع.

انتهای پیام/