به گزارش خبرنگار حوزه و روحانیت خبرگزاری تسنیم، دکتر زهرا داورپناه، معاون ترویج و همکاری علمی پژوهشکده زن و خانواده، در پیش‌نشست تخصصی اولین همایش الهیات مقاومـت با موضوع «زن و مقاومت» که در دانشگاه باقرالعلوم(ع) برگزار شد، با اشاره به آسیب‌شناسی از منظر جنسیتی به مقاومت اظهار داشت: در این مبحث، اولاً لازم است روشن کنیم که ذات‌گرایی یک باور پایه در ماست و در بحث جنسیت و جایگاه آن، لااقل من به‌عنوان یک مسلمان و انسان عادی و دانش‌پژوه حوزه جنسیت، ذات‌گرا هستم.

معاون ترویج و همکاری علمی پژوهشکده زن و خانواده بیان کرد: تجربه زیست و منظر دینی به من می‌گوید زن و مرد تفاوت دارند و یکی نمی‌شوند و این ذات‌گرایی است.

وی تصریح کرد: فمینیست‌ها و متفکران پسامدرن و نظریه‌پردازان کوئیر روی این دعوا دارند که مرزها را زیر سؤال ببرند؛ در تفکر و گفتمان ما نیز تأکید بر ذات‌گرایی یک راهبرد است، چون می‌خواهیم فمینیست و نگاه کوئیر و نگاه‌ها در حوزه گرایش‌های جنسی را نقد کنیم، ازاین‌رو بر ذات‌گرایی اصرار کنیم.

داورپناه عنوان کرد: این فرض مهم و کارآمدی است؛ ولی اتفاقی که می‌افتد و لازم است در سطح یک تذکر و ملاحظه به آن فکر کنیم این است که ما به‌خاطر آن دیگری‌ها و گفتمان رقیب به این نتیجه رسیده‌ایم باید بر ذات‌گرایی بر جنسیت تأکید کنیم، اما به‌نظر می‌رسد منظر گفتمان رسمی و حزب‌اللهی و انقلابی و متدین از ترسِ جنسیت کوری دچار کوری توسط جنسیت می‌شود.

وی خاطرنشان کرد: به این معنا که، به‌گونه‌ای از زن و مقاومت زنانه حرف می‌زنند که او را به نتایج و تبعات منفی می‌رساند؛ وقتی می‌گوییم زن مقاوم و مقاومت زنانه منظورمان این است مرد جنگاوری می‌جنگد و زنان، کار دیگری انجام می‌دهند چون بسیاری از کنشگری‌های زنانه را در پشتیبانی روانی و تربیتی و روایت‌گری نمی‌بینند.

معاون ترویج و همکاری علمی پژوهشکده زن و خانواده گفت: در این نگرش مثلاًً آشپزخانه مقاومت را نمی‌بیند که توسط خانم‌های خانه‌دار معمولی در شهرهای مخلف اداره می‌شود.

وی اضافه کرد: این نگاه و این کوری توسط جنسیت از ترس جنسیت کوری، دو نتیجه مهم دارد؛ اوّلاً کنشگری زنان را نمی‌بیند مثلاً برنامه افق که اسم خانم‌ها را نمی‌نویسند دختر شهید؛ یعنی پاسداشت داشته باشیم به امر شهادت، از کنشگری‌ها غافل می‌شویم، آیا نگران هستند زنان قهر کنند این‌جا ترس‌فروشی نمی‌کنیم که بترسید زنان را به‌رسمیت نمی‌شناسید.

داورپناه عنوان کرد: زن باورمند مقاومت چه نگاه استعمار‌ستیزانه و بین‌المللی و بشر‌دوستانه و اسلامی اصلاً مسئله‌اش این نیست به‌رسمیت شناخته شود به‌دلیل باور درونی و ایمان ادامه می‌دهد چه احضارش نکردید اما شما ضرر می‌کنید چون دستانش خالی است چون میدان را نمی‌شناسید.

وی تصریح کرد: این اشکال نخست است که کم‌اهمیت‌تر است؛ اتفاق دوم اینکه به‌دلیل تخصصی شدن جنگ‌ها مردان جنگنده زیادی نداریم، یعنی آدم‌های متخصصی چون ارتش و سپاه داریم و سلاح پیچیده دارند و می‌توانند بجنگند.

معاون ترویج و همکاری علمی پژوهشکده زن و خانواده اظهار داشت: همانند جنگ عراق که طولانی بود فکر می‌کنیم برادر و همسران را تشویق می‌کنیم، آموزش می‌بینند و به جبهه می‌روند در حالی که امروزه تکنولوژی مهم است؛ ما تا دشمن هم‌مرز نیستیم و به‌لحاظ فیزیکی، مرد معمولی امکان بیش از یک زن معمولی ندارد و نمی‌تواند خلبان شود پهپاد بلند کند و امکان‌های او با زن فرق اساسی ندارد.

وی با بیان اینکه مقاومت و ایستادگی، پدیده‌ای انسانی، دینی و فراجنسیتی است، خاطرنشان کرد: اشکال این است که وقتی همه امکانات غیرنظامی را زنانه تلقی کردند، دارند عرصه حیات مرد معمولی را زنانه می‌کنند و مرد این‌جا آسیب می‌بیند و چون کنشگری زنانه بیشتر دیده یا بیشتر روایت می‌‌شود و یا بیشتر انجام می‌شود؛ انگار مردان دستشان خالی است و نشسته‌اند هر زمان رژیم صهیونیستی حمله کرد به جنگ بروند، در حالی که مادامی که جنگی نباشد تکلیف مردان مشخص است.

داورپناه افزود: پیام رهبری در ایام جنگ این است که الحمدلله که زندگی جریان دارد ولی این پیام را زنان به خودشان می‌گیرند این‌که؛ "فضای خانه را پرشورونشاط برقرار کردیم."، ولی پیام رهبری یک پیام برای ملت ایران است؛ آنها که کار تبلیغاتی و خدماتی می‌کنند ادامه می‌دهند یعنی مردان نیز کنش مقاومت انجام می‌دهند همان گونه که زنان فعال هستند.

وی بیان کرد: مردی که حرف می‌زند و راوی است کلیپ  فیلم می‌سازد و خبرنگار می‌شود و یا در بحران جنگ اجاره را تخفیف می‌دهد مقاومت در این‌جا فراجنسیتی است؛ گاهی باید نگران باشیم از این‌که با زنانه کردن عرصه‌های غیرنظامی نه‌تنها به زنان خدمت نکنیم مردان را در میدان مقاومت خلع‌سلاح کنیم، زیرا مردان خانواده ما احساس بدی داشتند که کاری نمی‌کنند.

انتهای پیام/+