به گزارش گروه رسانه های خبرگزاری تسنیم، روز گذشته کمیته نوبل نروژ بار دیگر با اعلام برنده جایزه صلح، جهان را بهت‌زده کرد. ماریا کورینا ماچادو، رهبر مخالفان ونزوئلا، که خود را ناجی دموکراسی در کشور نفت‌خیز آمریکای جنوبی یعنی ونزوئلا معرفی می‌کند، این جایزه را دریافت کرد.

کمیته نوبل، در بیانیه‌ای که به نظرمی‌رسد از پیش نوشته‌شده برای توجیه یک تصمیم ایدئولوژیک، ماچادو را به‌دلیل «تلاش‌های خستگی‌ناپذیر برای ترویج حقوق دموکراتیک و‌ گذار صلح‌آمیز از دیکتاتوری به دموکراسی» ستود اما این اعلام، درست در حالی صورت گرفت که دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور ایالات متحده، ماه‌ها فشار رسانه‌ای و دیپلماتیک بی‌سابقه‌ای بر کمیته وارد کرده بود تا جایزه را به خود اختصاص دهد. ترامپ، که بارها ادعا کرده «هشت جنگ را پایان داده»، از طریق توییت‌های پرهیاهو و لابی‌گری متحدانش در کنگره، کمیته نوبل را به«سیاست‌بازی» متهم می‌کرد.

کاخ سفید، در واکنشی تند، این تصمیم را «مقدم قرار دادن سیاست بر صلح» خواند و ترامپ را«انسانی با قلب بشردوستانه» توصیف کرد که «هیچ‌کس نمی‌تواند مانند او باشد»! این درحالی است که ترامپ، با سابقه‌ای از اقدامات بی‌رحمانه در خاورمیانه و حمایت بی‌قیدوشرط از جنایات اسرائیل در غزه، نمادی از خشونت دولتی است اما جایزه به ماچادو تعلق نگرفت تا ترامپ را ناکام بگذارد‌؛ بلکه دریافت کرد تا سیاست‌های تهاجمی واشنگتن را در آمریکای لاتین مشروعیت ببخشد. 
 
ماچادو، عامل ناآرامی‌های ونزوئلا

ماریا کورینا ماچادو، مهندس صنعتی 58 ساله‌ای که از سال2010 به‌عنوان نماینده مجلس ونزوئلا فعالیت می‌کند، سابقه‌ای پر از تنش و درگیری داخلی دارد. او که از خانواده‌ای مرفه ووابسته به صنایع نفتی برآمده، ازهمان ابتدا به‌عنوان صدای الیگارشی ونزوئلا شناخته شد؛ گروهی که از انقلاب بولیواری هوگو چاوز و جانشین او نیکولاس مادورو، به دلیل ملی‌سازی منابع نفتی، کینه به دل گرفته‌اند. تحلیلگران، ماچادو را «بزرگ‌ترین مخالف چاویسم» توصیف کرده‌اند اما این توصیف، لایه‌ای از واقعیت را پنهان می‌کند: او سال‌ها ونزوئلا را به سمت شورش‌های خشونت‌آمیز سوق داده است.

در سال‌های 2014 و 2017، ماچادو رهبری اعتراضاتی را بر‌عهده داشت که به‌گفته گزارش‌های سازمان ملل، بیش از 200 کشته و هزاران زخمی برجای گذاشت. این اعتراضات، که تحت عنوان «راهپیمایی‌های صلح‌آمیز» تبلیغ می‌شدند، درواقع به غارت، آتش‌زدن ساختمان‌های دولتی و درگیری‌های مسلحانه منجر شد.

وال استریت ژورنال، که معمولا از مخالفان ونزوئلا حمایت می‌کند، به‌طور ضمنی به نقش ماچادو در تشدید تنش‌ها اشاره کرده و او را «قهرمان شجاع» خوانده اما منتقدان در رسانه‌های چپ‌گرا مانند گری‌زون، این اقدامات را «تلاش برای کودتا» می‌دانند. پس از انتخابات جنجالی جولای 2024، که مادورو با اکثریت آرا پیروز شد، ماچادو شکست را نپذیرفت و کمپین «مقاومت پنهان» را راه انداخت. او ازحامیانش خواست تا «بدون توجه به رأی مردم»، اعتراضات خیابانی را تشدید کنند، اعتراضی که، صدها نفر را به زندان کشاند و اقتصاد ونزوئلا را بیشتر فلج کرد.

این رهبر مخالف، که اکنون در مخفیگاه زندگی می‌کند، بارها از خشونت به‌عنوان ابزار تغییر رژیم دفاع کرده است. در مصاحبه‌ای با فاکس‌نیوز در سپتامبر 2025، ماچادو صراحتا از ارتش آمریکا خواست تا «بدون توجه به تلفات انسانی» به ونزوئلا حمله کند و رژیم مادورو را سرنگون سازد. این فراخوان، که رویترز آن را پوشش داد، نه‌تنها نقض منشور سازمان ملل به شمار می‌رود، بلکه یادآور مداخلات فاجعه‌بار آمریکا در عراق و لیبی است که میلیون‌ها قربانی بر جای گذاشت.
 
ماچادو، مهره‌ای در بازی بزرگ

یکی از جنبه‌های تاریک‌تر ماجرا، اتهامات مداوم به ماچادو مبنی بر وابستگی به سرویس‌های اطلاعاتی آمریکاست. گزارش‌های تحقیقی گری‌زون و کدپینک، دو رسانه مستقل چپ‌گرا، شواهد مستندی از روابط نزدیک ماچادو با سیا و وزارت خارجه آمریکا ارائه داده‌اند. از سال 2018، ماچادو در چندین تلاش برای کودتا علیه مادورو نقش کلیدی ایفا کرده؛ تلاش‌هایی که توسط جان بولتون، مشاور امنیت ملی وقت ترامپ، هماهنگ شده بودند.

گزارش‌های سازمان ملل، مداخله خارجی در بحران ونزوئلا را مستند کرده‌اند و ماچادو را به‌عنوان «رهبر مورد حمایت آمریکا» معرفی می‌کنند که از بودجه‌های پنهان بنیاد ملی برای دموکراسی ــ بازوی تبلیغاتی سیا ــ بهره می‌برد. در ماه‌های اخیر، این وابستگی آشکارتر شد. پس از انتخابات 2024، ماچادو نه‌تنها از حمله نظامی آمریکا دفاع کرد، بلکه در نامه‌ای به کنگره آمریکا، سناتورهایی مانند مارکو روبیو را به «اقدام فوری» فراخواند. نیویورک تایمز گزارش داد که مشاوران ترامپ، ازجمله استفن میلر و جان رتکلیف، رئیس سیا، مستقیما با ماچادو در تماس بوده‌اند تا استراتژی سرنگونی مادورو را ترسیم کنند. این روابط، ماچادو را از یک فعال مدنی به یک مهره ژئوپلیتیک تبدیل کرده، مهره‌ای که صلح را قربانی منافع نفتی و ضدچینی،روسی ونزوئلا می‌کند.

منبع: جام جم

انتهای پیام/