بهشت خاموش زاگرس زیر سایه بیتوجهی / وقتی میوههای بهشتی بر خاک میافتند+فیلم
- اخبار استانها
- اخبار کهگیلویه و بویراحمد
- 04 آبان 1404 - 09:17
به گزارش خبرگزاری تسنیم از سیسخت، در دامنه رشته کوه دنا و در جایی میان مه کوه و نغمه نسیم بلوطها، شهری آرمیده است که خاکش با بوی شکوفهها آغشته شده و در واقع قلب تپنده باغداری کهگیلویه و بویراحمد است و درختان سیب و انگور، با ریشه در دل سنگ و جان در هوای پاک کوهستان، روایتگر عشق مردمانی هستند که سالهاست با دستان پینهبسته زمین را به طلا بدل میکنند و اما این طلا، بیقیمت فروخته میشود زیرا جادههای خاکی، نبود برق پایدار و کمبود صنایع تبدیلی، حاصل یکسالهی آنان را به نابودی میکشاند.
در یکی از باغهای پرشیب سیسخت، کریم احمدی باغدار 58 سالهای که از کودکی در کنار پدرش باغداری میکرده، در گفتوگو با تسنیم میگوید: هر سال خدا، نصف محصولمان در راه از بین میرود زیرا نه جاده درست حسابی و نه برق سهفاز نداریم و وقتی سیبها آماده میشوند، باید سریع جمع کنیم و بفروشیم، وگ رنه خراب میشوند و بازار دلالان داغ میشود.
احمدی تنها یکی از دهها باغدار این منطقه است که ثمره یکسالهی تلاشش بهدلیل نبود امکانات فرآوری و بستهبندی از بین میرود و بسیاری از باغداران میگویند اگر تنها بخشی از حمایتهای وعدهدادهشده محقق شود، سیسخت میتواند به قطب صادرات میوههای سردسیری جنوب کشور تبدیل شود.
راه دسترسی به بسیاری از باغات سیسخت هنوز خاکی و ناهموار است و در زمستان بارش برف و یخزدگی عملاً دسترسی را قطع میکند و در تابستان نیز نبود آسفالت و گردوغبار، انتقال محصول را به چالشی بزرگ بدل میسازد.
یکی از اهالی روستای درهنار میگوید: برای رسیدن به باغ باید از مسیر سنگی رد شویم و ماشینهای وانت یا تراکتور تا نیمه راه میآیند و مابقی را با الاغ و یا بروی روی دوش خود جابجا میکنیم که در برخی مواقع شاهد له شدن سیب و انگور و ریختن آنان هستیم.
کارشناسان اقتصادی معتقدند خامفروشی محصولات باغی، مهمترین عامل عقبماندگی مناطق حاصلخیز کشور است و در سیسخت نیز نبود صنایع بستهبندی، سردخانه و فرآوری میوه موجب شده ارزش افزوده اصلی نصیب واسطهها شود و در واقع تولیدکنندگان واقعی سود کافی را نداشته باشند.
مجید جمشیدی، کارشناس کشاورزی، در گفتوگو با تسنیم اظهار داشت: در سیسخت ظرفیت ایجاد حداقل سه کارخانه بستهبندی و تولید آبمیوه وجود دارد و اگر این صنایع شکل بگیرند، علاوه بر اشتغالزایی مهاجرت معکوس از شهرهای اطراف هم اتفاق میافتد.
با وجود وعدههای مکرر مسئولان برای بهبود وضعیت زیرساختها بسیاری از پروژهها همچنان روی کاغذ باقی ماندهاند و برخی از طرحها برای احداث جادههای بینباغی و تأمین برق سهفاز در مرحلهی مطالعاتی است، اما سرعت اجرای آنها پایین گزارش شده است.
با این حال امید هنوز در سیسخت زنده است و باغداران میگویند با تمام دشواریها، عشق به خاک و درخت آنها را پابرجا نگه داشته است و امالبنین حیدری، بانوی باغدار اهل منطقه میگوید: ما از این زمین دل نمیکنیم و هر شاخه درخت همچون فرزندانمان دوست داشتی هستند ولی انتظار داریم مسئولان بیشتر توجه کنند.
شهر سیسخت با ارتفاع بیش از دو هزار متر از سطح دریا یکی از خوشآبوهواترین شهرهای ایران است و تنوع اقلیمی و خاک حاصلخیز این منطقه، ظرفیت تبدیلشدن به قطب کشاورزی، گردشگری و صنایع تبدیلی را دارد و اما تا زمانی که موانع زیرساختی برطرف نشود این نگین زاگرس درخشش واقعی خود را نخواهد یافت.
انتهای پیام/