به گزارش خبرگزاری تسنیم از لنگرود، در پی استمرار خشکسالی و مشکلات تامین آب برای اراضی کشاورزی در انتهای شبکه سفیدرود، طرح نوآورانه احیای آب‌بندان کیاکلایه در شهرستان لنگرود با پیشرفت 83 درصدی و بدون استفاده از منابع مالی دولتی در حال اجراست، این طرح با هدف تقویت ذخیره‌سازی آب و کمک به رفع کمبود آب شالیزارهای منطقه انجام می‌شود.

محمدجواد خانی‌پور، معاون حفاظت و بهره‌برداری از منابع آب شرکت سهامی آب منطقه‌ای گیلان با اشاره به اینکه اراضی کشاورزی لنگرود در پایین‌دست شبکه سفیدرود قرار دارند و همواره با چالش تأمین آب در دوره‌های خشکسالی و نوبت‌بندی مواجه‌اند، اظهار کرد: برای رفع این مشکل، شرکت آب منطقه‌ای طرحی را طراحی کرده که بر بهره‌گیری بهینه از منابع آبی داخل شهرستان و تغذیه مجدد آن‌ها به شبکه اصلی سفیدرود متمرکز است.

به گفته وی، آب‌بندان کیاکلایه به‌عنوان بهترین منبع بالقوه شناسایی شد؛ منبعی که خود به دلیل رسوب‌گذاری شدید، در معرض خشک شدن و از دست رفتن کارکرد قرار داشت.

خانی‌پور با اشاره به کمبود اعتبارات دولتی، استفاده از راهکار تأمین مالی مبتنی بر قانون را از نقاط قوت این پروژه دانست و افزود: با بهره‌گیری از ظرفیت بودجه‌های سنواتی و ماده 43 قانون تأمین مالی تولید و زیرساخت‌ها، حق برداشت خاک و رسوبات آب‌بندان در ازای اجرای عملیات لایروبی و مرمت به پیمانکار و تحت نظارت مشاور ذی‌صلاح واگذار شد.

معاون آب منطقه‌ای گیلان با بیان اینکه در این طرح، علاوه بر هزینه لایروبی، احداث یک ایستگاه پمپاژ جدید نیز برای استفاده حداکثری از آب ذخیره‌شده پیش‌بینی شده که همه هزینه‌ها از محل فروش مصالح مازاد تأمین شده است، تأکید کرد: هیچ مبلغی از اعتبارات دولتی برای اجرای این پروژه هزینه نشده و در عین حال حجم آب‌بندان با هدف افزایش ظرفیت ذخیره‌سازی آب تقویت شده است.

وی با ابراز امیدواری نسبت به تکمیل طرح در سال آینده افزود: احیای این منبع آبی می‌تواند بخش قابل‌توجهی از نیاز شالیزارهای روستای کیاکلایه را در فصل زراعی پیش رو تأمین کند.

خشکسالی‌های اخیر در شرق گیلان و کاهش آورد آب رودخانه سفیدرود، مشکلات جدی برای کشاورزان به‌ویژه در شهرستان‌های پایین‌دست از جمله لنگرود ایجاد کرده است، آب‌بندان‌ها که در گذشته نقش مهمی در تنظیم منابع آبی ایفا می‌کردند، طی سال‌های اخیر به دلیل رسوب‌گذاری و کاهش کارایی، از چرخه بهره‌برداری خارج شده‌اند که اجرای این طرح می‌تواند الگویی برای مدیریت جهادی منابع آبی در شرایط محدودیت اعتبارات باشد.

این اقدام که با تکیه بر ظرفیت‌های داخلی و بدون تحمیل هزینه به دولت انجام شده، نمونه‌ای از رویکرد عملیاتی در مدیریت منابع آب و حمایت از بخش کشاورزی در شرایط تحریم و بحران منابع مالی به‌شمار می‌رود و می‌تواند در سایر مناطق مشابه نیز قابل پیاده‌سازی باشد.

انتهای پیام/