به گزارش خبرگزاری تسنیم از خرم‌آباد، شبکه درمانی لرستان نه‌فقط با کمبود تخت بیمارستانی، بلکه با فرسودگی شدید بیمارستان‌ها، مراکز بهداشتی ناکامل، خوابگاه‌های دانشجویی مستهلک و زیرساخت‌های عقب‌مانده از استانداردهای ملی مواجه است.

ضریب تخت بیمارستانی در لرستان حدود 1.6 تخت به ازای هر هزار نفر اعلام شده که در مقایسه با متوسط کشوری 1.9، عقب‌ماندگی قابل توجه این استان را نشان می‌دهد.

به‌گفته جلال‌الدین امیری، رئیس دانشگاه علوم پزشکی لرستان، این فاصله تنها در تخت‌های عادی خلاصه نمی‌شود، بلکه در تخت‌های ویژه نیز خود را به‌صورت جدی نشان داده است.

درحالی‌که حدود 19 صدم از تخت‌های کشور به بخش ویژه اختصاص دارد، لرستان در این شاخص نیز فاصله محسوسی با میانگین ملی دارد که در بحران‌های درمانی، مستقیماً به معنای ازدحام، انتظارهای طولانی و فشار مضاعف بر کادر درمان است.

در حوزه زیرساخت‌های فیزیکی، تصویر حتی نگران‌کننده‌تر است. به اعلام امیری در تمام سال‌های پس از انقلاب، فقط یک بیمارستان جدید در لرستان ساخته شده با عمر 18 سال و سایر مراکز اصلی درمانی استان، قدمتی میان 50 تا 60 سال دارند.

به‌گفته او بیمارستان‌هایی مانند شهدا، مدنی، چمران، امام خمینی، مراکز درمانی درود، الیگودرز و بیمارستان کودکان لرستان، همگی در زمره مراکز فرسوده به‌شمار می‌روند.

این فرسودگی تنها به سازه محدود نیست؛ تخت‌ها، تجهیزات، شبکه‌های تأسیساتی و حتی فضای فیزیکی خدمات‌دهی نیز قدیمی، مستهلک و پرهزینه شده‌اند.

به‌گفته رئیس دانشگاه علوم پزشکی لرستان بخش بزرگی از درآمدهای دانشگاه علوم پزشکی صرف تعمیر، اورهال و نگهداشت موقت بیمارستان‌ها می‌شود؛ درحالی‌که این منابع می‌توانست برای توسعه، نوسازی یا افزایش ظرفیت هزینه شود.

بحران تنها محدود به حوزه درمان نیست. در بخش آموزش، وضعیت خوابگاه‌های دانشجویی نیز نگران‌کننده گزارش شده‌است. به‌گفته امیری با وجود جمعیتی 1700 نفره از دانشجویان علوم پزشکی، ظرفیت اقامتی بسیار محدود است و همان ظرفیت اندک نیز در ساختمان‌های فرسوده و مستعمل متمرکز شده است.

یکی از پروژه‌های مهم خوابگاهی که از سال 1397 متوقف مانده، همچنان بلاتکلیف است. این پروژه با ظرفیت بالقوه اسکان 600 دانشجو که برای تکمیل آن اعتباری در حدود 230 میلیارد تومان نیاز است.

در بخش بهداشت، آمارها از یک خلأ آشکار خبر می‌دهد. از مجموع 178 مرکز بهداشتی مصوب لرستان شامل خانه‌های بهداشت، پایگاه‌های سلامت و مراکز جامع خدمات سلامت، 96 مرکز عملاً وجود خارجی ندارد. این مراکز تنها روی کاغذ تعریف شده‌اند و هرگز ساخته نشده‌اند.

از سوی دیگر 125 مرکز بهداشتی لرستان استیجاری هستند؛ یعنی در ساختمان‌هایی فعالیت می‌کنند که نه استانداردهای بهداشتی دارند، نه قابلیت توسعه، و نه امنیت لازم برای خدمات بلندمدت.

سال گذشته، دانشگاه علوم پزشکی فقط برای اجاره این مراکز بیش از 18 میلیارد و 500 میلیون تومان هزینه کرده‌است. در شهر خرم‌آباد، شرایط حادتر است.

حدود 70 درصد مراکز بهداشتی در مرکز لرستان استیجاری هستند و این مسئله کیفیت خدمات، دسترسی شهروندان و امکان توسعه آینده را با اختلال جدی مواجه کرده است.

رئیس دانشگاه علوم پزشکی لرستان در تبیین راه‌حل‌ها، به تجربه استان همدان اشاره کرد که در بازه‌ای کمتر از سه سال، صدها پروژه عمرانی در حوزه سلامت اجرا شد و تمام مراکز فرسوده بالای 25 سال نوسازی شدند.

در لرستان نیز بر اساس همین الگو، امروز 221 پروژه عمرانی در حوزه بهداشت و درمان به‌عنوان اولویت این استان تعریف شده‌است. در هفته‌های اخیر، استانداری لرستان نیز آمادگی خود را برای تأمین زمین مورد نیاز این پروژه‌ها اعلام کرده‌است.

رئیس دانشگاه علوم پزشکی لرستان با نگاهی فراتر از بیمارستان‌ها، تمرکز اصلی را بر شبکه بهداشت و مراکز خدمات سلامت گذاشت. به‌گفته امیری در کمتر از 9 ماه اخیر، نظم نسبی به ساختار پرداخت‌ها بازگشته و پرداخت معوقات سال 1403 تسویه شده‌است.

بیش از 12 مرحله نیز واریزی انجام شده؛ درحالی‌که پیش از این متوسط تأخیرها به بیش از یک سال می‌رسید اکنون این فاصله به حدود 8 ماه کاهش یافته، اما هنوز با وضعیت مطلوب فاصله دارد.

در کنار این اقدامات، کارانه پزشکان حدود 70 درصد افزایش یافته و پرداختی پرسنل نیز رشد قابل توجهی داشته، اما دانشگاه با یک ناترازی مالی ماهانه جدی مواجه شده‌است.

به‌گفته رئیس دانشگاه علوم پزشکی لرستان، این دانشگاه ماهانه 92 میلیارد تومان ناترازی دارد و بدهی‌های انباشته دانشگاه در آغاز مدیریت جدید 3.8 هزار میلیارد تومان بوده که اکنون به 3.5 هزار میلیارد تومان رسیده‌است.

از سوی دیگر دانشگاه علوم پزشکی لرستان اکنون به شرکت‌های خدماتی مانند آب، برق، تأمین‌کنندگان تجهیزات، بازار و حتی بخشی از کارکنان بدهکار است.

در جریان جنگ 12 روزه، لرستان به‌عنوان دومین استان در معرض آسیب مستقیم قرار گرفت. به‌گفته امیری با وجود شهدا و مجروحان، دانشگاه علوم پزشکی نه‌تنها دست یاری به سوی استان‌های دیگر دراز نکرد، بلکه آمادگی خود را برای کمک به سایر مناطق اعلام کرد.

در همان ساعات نخست حمله، ظرفیت تخت‌ها به‌صورت اضطراری افزایش یافت، مجروحان مدیریت شدند و هیچ خللی در خدمات درمانی ایجاد نشد.

در زمان جنگ 12روزه یک سنگر دوران دفاع مقدس نیز به بیمارستان زیرزمینی در فضایی 250 متری تبدیل شد که قابلیت توسعه تا 700 متر را دارد.

انتهای پیام/ 644/.