گروه فرهنگی خبرگزاری تسنیم: در مورد منجی بودن امام زمان علیه‌السلام، گاه این سؤال برای برخی پیش می‌آید که چرا هر فرد نمی‌تواند خود، نقش منجی را ایفا کند و همه باید در انتظار ظهور منجی خاصی باشند؟

اگر نگاهی عمیق‌تر به مفهوم «منجی» بیندازیم، متوجه می‌شویم که این عنوان به معنای نجات‌دهنده و راهنمای نهایی است. در واقع، وجود مقدس پیامبر اسلام (ص) نیز نمونه‌ای از این نقش را بر عهده داشته است، چرا که ایشان نمونه‌ای از منجی بشریت بوده‌اند.

علاوه بر ایشان، امامان معصوم و انبیای الهی نیز در طول تاریخ، نمونه‌های بارز منجی بوده‌اند که انسان‌ها را از جهل، ظلم و گمراهی نجات داده‌اند.

در کنار این، نقش انسان‌های فعال و خدمتگزار در عرصه‌های مختلف علمی، فقهی و فرهنگی نیز نوعی از نجات‌بخشی و منجی بودن به حساب می‌آید. کسانی که با تلاش و ابتکار، راه درست زندگی را به مردم نشان می‌دهند، در واقع در مسیر نجات همگانی نقش‌آفرینی می‌کنند.

گستردگی و فراگیری نجات‌بخشی امام زمان (ع)

اما باید توجه داشت که محدودیت‌های جغرافیایی و زمانی در نقش انسان‌های معمول بسیار مشهود است؛ اینکه فرد در چه محدوده فیزیکی و زمانی می‌تواند اثرگذار باشد.

در قیاس با این محدودیت‌ها، وجود مقدس امام زمان (عج) ، منجی بی‌نظیر و جهانی است. که نه تنها در یک منطقه یا زمان خاص، بلکه برای تمامی انسان‌ها راهگشا است. این ویژگی، ایشان را از محدودیت‌های بشری بر می‌دارد و به عنوان منجی نهایی و بی‌نظیر بشر، کل عالم و تمام انسان‌ها را از گمراهی، ظلم و جهل رهانید.

بر همین اساس، نقش ایشان نه تنها متوجه یک دوره زمانی خاص، بلکه فراگیر و همیشگی است؛ چرا که نجات‌بخشی ایشان فراتر از مرزهای جغرافیایی و زمان است و به همه انسان‌ها تعلق دارد.

دیدار با امام زمان؛ امتیاز یا مسئولیت؟

یکی دیگر از سؤالاتی که درباره امام زمان (ع) مطرح می‌شود، این است که چرا برخی از مردم به دیدار ایشان نخواهند رسید و فقط نسل خاصی فرصت دیدن داشته است؟ در واقع، دیدار با امام زمان (ع) هدف عالی و مراد اصلی نیست؛ بلکه کسب رضایت و توجه ایشان است که اهمیت دارد.

علمای بزرگ، مانند آیت‌الله بهجت (ره) تأکید داشتند که ضرورت ندارد در پی دیدار و ملاقات با آن حضرت باشیم، بلکه باید در مسیر رضایت ایشان گام برداریم؛ چه ایشان را ببینیم یا نه. چون این رضایت و لطف، ارزش بالاتری دارد.

حتی اگر فرض بر این باشد که در دوران خاصی، تنها تعداد معدودی از مردم فرصت دیدار دارند، آنگاه باید بدانیم که نقش امام زمان در نجات و راهنمایی، تنها محدود به آن نسل نیست؛ ایشان منجی همه بشریت در زمان خود هستند.

رجعت و فرصتی دوباره برای نجات‌یافتگان

در اعتقاد شیعی، باور بر رجعت و بازگشت نیکوکاران و گناهکاران به دنیا در زمان ظهور امام زمان ضمن یک فرصت استثنایی قرار دارد.  در قرآن کریم هم به این موضوع اشاره شده است؛ در سوره آل عمران می‌خوانیم: «و لَئِن متُّم أو قُتِلتم لَإِلَى اللّهِ تُحشَرُونَ».

بر اساس تفسیرهای متداول، این آیه اشاره به بازگشت نیکوکاران و شهدای گذشته است که در دوران رجعت زنده می‌شوند و اطلاعی از نعمت دیدار امام زمان خواهند داشت.

در همین حال، گناهکاران برای جزای اعمالشان در دوره رجعت به دنیا بازمی‌گردند و به حساب اعمالشان رسیدگی می‌شود. پس رجعت، فرصت عبور از غفلت و یا تنبیه برای افراد است.

بهترین و بدترین انسان‌ها در عصر ظهور

در پایان مهم است بدانیم که چه افرادی در زمان ظهور فرصت بهره‌مندی از ظهور امام زمان (ع) را خواهند داشت. برخی بر این باورند که بهترین انسان‌ها، کسانی هستند که در زندگی نیکو و پایبند به اصول اخلاقی و دین هستند و از دعای عهد بهره‌مند می‌شوند.

طبق روایات معیارهای خوب بودن در قرآن و ویژگی‌های انسان‌های صالح، کسانی هستند که در زندگی، تقوا، توکل، و عمل به وظایف دینی خود را رعایت می‌کنند. این افراد، در دوران رجعت، فرصت دارند که دوباره زندگی کرده و از برکات وجود امام زمان بهره‌مند شوند؛ و برعکس، افراد بد، در این بازگشت، جزای اعمال خویش را مشاهده خواهند کرد.

انتهای پیام/