به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم، سیزدهمین نمایشگاه تجهیزات و مواد آزمایشگاهی «ایران‌ساخت» در حالی برگزار می‌شود که رویکرد معاونت علمی ریاست جمهوری فراتر از نمایش محصولات، ایجاد یک تحول اقتصادی در بدنه صنایع کشور است. بر اساس اظهارات دکتر عبدالحسن بهرامی، رئیس مرکز راهبری ستادهای اقتصاد دانش‌بنیان، با اجرای دقیق «قانون جهش تولید دانش‌بنیان»، اکنون صنایع می‌توانند هزینه‌های تحقیق و توسعه و خرید تجهیزات خود را عملاً به «صفر» برسانند.

در این گزارش به بررسی دقیق مکانیزم‌های حمایتی (یارانه، اعتبار مالیاتی و استهلاک) می‌پردازیم که چگونه تهدید مالیات را به فرصت توسعه تبدیل کرده‌اند.

1. چرخش فرمان حمایت‌ها به سمت «های‌تک» (High-Tech)

بهرامی در نشست خبری امروز خود تأکید کرد که دوران نگاه کمی به آمار شرکت‌ها به پایان رسیده است. کاهش جزئی تعداد شرکت‌ها در دوره دوازدهم، نتیجه مستقیم یک سیاست هوشمندانه بود: «غربالگری کیفی».

معاونت علمی با سطح‌بندی محصولات به 4 سطح، سیستم یارانه‌ای را به گونه‌ای تنظیم کرده است که بیشترین یارانه به محصولات سطح اول و دوم تعلق می‌گیرد.

سطح 1 و 2 چیست؟ محصولاتی که دارای «پیچیدگی بالای طراحی» و «میزان بومی‌سازی فناوری‌های کلیدی» باشند.

پیام سیاست‌گذار: اگر شرکت دانش‌بنیان محصولی معمولی بسازد، حمایت معمولی دریافت می‌کند؛ اما اگر به سمت تکنولوژی‌های لبه دانش (High-tech) حرکت کند، چتر حمایتی یارانه‌ها به‌طور کامل روی سر او و خریدارش باز می‌شود.

2. قانون طلایی «جهش تولید»؛ خرید تجهیزات با بودجه دولتی!

مهم‌ترین بخش سخنان دکتر بهرامی، فعال شدن ظرفیت‌های ماده 11 قانون جهش تولید دانش‌بنیان است. این قانون دو ابزار قدرتمند را در اختیار خریداران (صنایع و موسسات تولیدی) قرار می‌دهد:

الف) پوشش 100 درصدی هزینه «تولید بار اول» با اعتبار مالیاتی

یکی از چالش‌های همیشگی صنایع، ریسک بالای سفارش ساخت داخل در مقایسه با واردات است؛ اما قانون‌گذار در رویکردی جدید، عملاً ریسک این سرمایه‌گذاری را برعهده گرفته است. چنانچه یک واحد صنعتی برای تأمین تجهیزاتی که تاکنون در کشور ساخته نشده (تولید بار اول) با شرکت‌های دانش‌بنیان قرارداد منعقد کند، سازمان امور مالیاتی تمام هزینه‌های پرداختی در این قرارداد را عیناً به عنوان مالیات قطعی آن واحد می‌پذیرد.

این یعنی اگر کارخانه‌ای بدهی مالیاتی معادل 10 میلیارد تومان داشته باشد و همین مبلغ را صرف قرارداد ساخت تجهیزات با دانش‌بنیان‌ها کند، تعهد مالیاتی‌اش تسویه خواهد شد. به این ترتیب، واحد صنعتی نوسازی خطوط تولید خود را نه از جیب، بلکه از محل بودجه‌ای که قرار بود به عنوان مالیات پرداخت شود، انجام می‌دهد.

ب) جایزه خرید کالای ایرانی: استهلاک 100 درصدی

دایره حمایت‌ها تنها به تولیدات بار اول محدود نمی‌شود و سایر محصولات «ایران‌ساخت» را نیز در بر می‌گیرد. بر اساس توضیحات دکتر بهرامی، برای این دسته از تجهیزات، مشوق «استهلاک 100 درصدی» در نظر گرفته شده است.

در روال معمول حسابداری، هزینه خرید ماشین‌آلات طی چندین سال (مثلاً 10 سال) مستهلک می‌شود که این امر سود دفتری و به تبع آن مالیات سالانه را بالا نگه می‌دارد. اما دولت اکنون اجازه می‌دهد خریدار تجهیزات ایرانی، کل قیمت دستگاه را یک‌جا و در همان سال اول به عنوان هزینه عملیاتی ثبت کند. این اقدام باعث کاهش چشمگیر سود دفتری در سال خرید و افت محسوس مالیات پرداختی می‌شود که در نهایت نقدینگی قابل توجهی را به چرخه مالی صنعتگر باز می‌گرداند.

3. نگاه به بازارهای جهانی

رئیس نمایشگاه ایران‌ساخت معتقد است بازار داخلی تجهیزات آزمایشگاهی تا حد زیادی اشباع و تأمین شده است. سطح‌بندی دقیق و حمایت ویژه از محصولات سطح 1 و 2، در واقع آماده‌سازی شرکت‌های ایرانی برای «صادرات» است. محصولی که در ایران با استانداردهای سخت‌گیرانه سطح 1 تولید شود، توان رقابت در بازارهای بین‌المللی را خواهد داشت.

بسته مشوق‌های مالیاتی جدید، معادله «خرید خارجی» در برابر «خرید داخلی» را کاملاً تغییر داده است. اکنون برای یک مدیر صنعتی، خرید تجهیزات «ایران‌ساخت» نه تنها یک اقدام ملی، بلکه یک تصمیم کاملاً اقتصادی و سودآور است؛ چرا که یا از طریق اعتبار مالیاتی پول خود را پس می‌گیرد، یا از طریق استهلاک شتابان، از پرداخت مالیات سنگین معاف می‌شود.

انتهای پیام/