به گزارش خبرگزاری تسنیم از گرگان، در دلِ روزهایی که میان ساعت‌ها کار، دغدغه‌های خانه، مسئولیت‌های اجتماعی و ضرباهنگ تند زندگی گم می‌شویم، بعضی آدم‌ها quietly و بی‌هیاهو راه دیگری را انتخاب می‌کنند؛ راهی که در آن «تسلیم روزمرگی نشدن» تبدیل می‌شود به یک سبک زندگی. آدم‌هایی که ثابت می‌کنند زندگی فقط مجموعه‌ای از وظایف نیست، بلکه میدانِ انتخاب‌ها، ایستادگی‌ها و باورهایی است که هر روز باید دوباره ساخت.
آزاده جمال یکی از همین آدم‌هاست؛ زنی که زندگی‌اش شبیه یک روایت آرام اما پرقدرت از توانستن است؛ داستانی که در آن ساعت‌های فشرده کار اداری، صدای خنده بچه‌ها در خانه، مسئولیت همسری، و دویدن روی پیست‌های ورزشی نه مانع هم، بلکه مکمل یکدیگرند.

او از آن زن‌هایی نیست که خود را میان نقش‌ها گم کنند؛ برعکس، هر نقش برایش معنایی تازه دارد. مادری برای او تنها یک وظیفه روزمره نیست؛ یک تکیه‌گاه عاطفی است که ریشه‌های انگیزه‌اش را در دلش محکم‌تر می‌کند. همسری برایش همراهی است، نه محدودیت. کارمندی برایش خدمت است، نه فقط شغل. و ورزش… ورزش برای او فقط یک رشته یا یک سرگرمی نیست؛ نبضی است که زندگی‌اش را متعادل نگه می‌دارد، جایی که خودش را دوباره پیدا می‌کند، انرژی می‌گیرد، و باور می‌کند که زن می‌تواند در چند جبهه بدرخشد، اگر از مسیر خودش جدا نشود.

پشت هر قدمی که روی پیست می‌گذارد، سال‌ها انضباط شخصی، بیدار شدن‌های زودهنگام، مدیریت زمان، و جنگیدن با خستگی‌های جسم و ذهن نشسته است. هر مدالی که به سینه زده، فقط نتیجه دویدن روی یک خط مسابقه نیست؛ نتیجه دویدن در زندگی است، در مسیری که گاهی سخت، گاهی طولانی و گاهی آغشته به تردید بوده، اما او هیچ‌وقت اجازه نداده این مسیر متوقفش کند.

آزاده جمال از آن زن‌هایی است که وقتی حرف می‌زنند، انگار از طرف ده‌ها هزار زن دیگر حرف می‌زنند؛ زن‌هایی که می‌خواهند بگویند می‌شود مادر بود و باز هم موفق شد، می‌شود کارمند بود و باز هم جنگید، می‌شود همسر بود و باز هم اوج گرفت، می‌شود خسته بود اما ادامه داد، و می‌شود زن بود و مسیرهای تازه‌ای را فتح کرد.

این روایت زنانی است که باور دارند هر قدم‌شان اگرچه کوچک، اما سنگری است برای نسل بعد؛ برای دختری که امروز در گوشه‌ای از کشور با تردید به آینده نگاه می‌کند و منتظر دیدن یک الگوست. زنانی که با تلاش و پشتکارشان می‌گویند: «شدن» ممکن است، اگر به خودت ایمان داشته باشی.

آزاده جمال، زنی است که آموخته چگونه میان شغل، خانه، خانواده و ورزش تعادل بسازد و در هر قدم، بخشی از سرمایه اجتماعی جامعه‌اش را افزایش دهد. این همان روایتی است که نشان می‌دهد زن ایرانی، وقتی تصمیم بگیرد بایستد، هیچ محدودیتی نمی‌تواند مانع او شود.

آزاده جمال در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری تسنیم در گرگان با اشاره به تجربه زیسته خود در ایفای هم‌زمان چندین نقش اجتماعی، اظهار کرد: من همواره تلاش کرده‌ام به‌عنوان یک زن، در نقش مادری، همسری، کارمندی و ورزشکاری به‌صورت متوازن و مسئولانه حضور داشته باشم و هیچ‌یک از این نقش‌ها را فدای دیگری نکنم. معتقدم زن امروز می‌تواند و باید در همه این عرصه‌ها اثرگذار باشد.

وی افزود: مادری و همسری برای من صرفاً یک مسئولیت نیست، بلکه یک سرمایه عاطفی و روانی است که بخش بزرگی از انگیزه موفقیتم در عرصه‌های شغلی و ورزشی را شکل داده است. اگر حمایت خانواده، درک متقابل و همدلی در زندگی وجود داشته باشد، زن می‌تواند بسیاری از موانع مسیر پیشرفت را پشت سر بگذارد.

این بانوی ورزشکار با اشاره به ضرورت توجه به سلامت جسم و روان زنان تصریح کرد: با وجود فشار کاری، مسئولیت‌های خانوادگی و دغدغه‌های روزمره، تصمیم گرفتم ورزش را از زندگی خود حذف نکنم و آن را به‌عنوان بخش ثابتی از سبک زندگی‌ام حفظ کنم. امروز باور دارم ورزش نه‌تنها یک فعالیت جسمانی، بلکه ابزار توانمندسازی زن در ابعاد روانی، اجتماعی و حرفه‌ای است.

جمال ادامه داد: استمرار در ورزش باعث شد سطح انرژی، نشاط درونی، تمرکز ذهنی و کیفیت روابط خانوادگی من ارتقا پیدا کند. این تغییرات به‌صورت مستقیم در محیط کار نیز نمود پیدا کرد و موجب شد با انگیزه بالاتر، توان تصمیم‌گیری بهتر و روحیه مسئولیت‌پذیرتری به وظایف خود عمل کنم.

وی با اشاره به مسیر حرفه‌ای خود در ورزش گفت: فعالیت ورزشی من به‌تدریج از سطح تفریحی به نیمه‌حرفه‌ای و سپس حرفه‌ای ارتقا پیدا کرد. این مسیر نتیجه سال‌ها تمرین، انضباط فردی، مدیریت زمان و باور به توانمندی‌های زنان بود.

این بانوی قهرمان درباره افتخارات ورزشی خود اظهار کرد: در سال‌های گذشته، موفق به کسب مدال‌های متعددی در رقابت‌های استانی و کشوری شدم که از جمله آن‌ها می‌توان به مدال طلای دوی 1500 متر جشنواره ورزشی کارکنان بهزیستی سراسر کشور، طلای دوی امدادی 400 متر، و طلای آمادگی جسمانی کارکنان استان اشاره کرد.

وی افزود: همچنین مدال نقره دوی 800 متر مسابقات پیشکسوتان، سه دوره مدال نقره دوی 1500 متر جشنواره ورزشی کارکنان بهزیستی کشور و مدال برنز آمادگی جسمانی این جشنواره از دیگر افتخارات ورزشی من است.

جمال با اشاره به حضور فعال خود در رقابت‌های رده‌های سنی بالای 40 و 45 سال گفت: در این رده‌های سنی نیز موفق شدم مدال طلای دوی 1500 متر، طلای دوی امدادی 400 متر، طلای آمادگی جسمانی، نقره دوی 800 متر و نقره دوی 1500 متر را کسب کنم که نشان می‌دهد سن نمی‌تواند محدودکننده رشد و پیشرفت در ورزش باشد.

وی با اشاره به نقطه عطف جدید در مسیر ورزشی خود اظهار کرد: نتیجه این سال‌ها تلاش، دریافت مجوز حضور در مسابقات بین‌المللی بوده است؛ افتخاری که برای من هم‌زمان یک موفقیت بزرگ و یک مسئولیت اجتماعی سنگین محسوب می‌شود.

این بانوی ورزشکار در ادامه با تأکید بر نقش زنان در توسعه اجتماعی تصریح کرد: زن امروز فقط نقش‌آفرین در خانواده نیست، بلکه در عرصه اشتغال، فعالیت اجتماعی، ورزش و فرهنگ‌سازی نیز حضوری تعیین‌کننده دارد. هر موفقیت یک زن، در واقع بخشی از سرمایه اجتماعی جامعه را افزایش می‌دهد.

جمال با اشاره به ضرورت الگو‌سازی برای نسل نوجوان و جوان گفت: وقتی یک دختر نوجوان ببیند زنی می‌تواند هم مادر باشد، هم همسر، هم کارمند موفق و هم ورزشکار افتخارآفرین، نگاه او به آینده عوض می‌شود و باور به توانستن در او شکل می‌گیرد؛ این مهم‌ترین دستاورد اجتماعی ورزش زنان است.

وی با اشاره به نقش دستگاه‌های اجرایی در حمایت از بانوان ورزشکار گفت: اگر حمایت‌های نهادی، فرهنگی و رسانه‌ای تقویت شود، قطعاً شاهد شکوفایی استعدادهای بسیار بیشتری در میان زنان خواهیم بود. بسیاری از بانوان توانمند هستند اما مسیر دیده شدن برای آن‌ها هموار نیست.

این بانوی ورزشکار اظهار کرد: باور دارم زن ایرانی می‌تواند هم‌زمان مادری دلسوز، همسری همراه، کارمندی مسئول و ورزشکاری پرافتخار باشد؛ هیچ‌یک از این نقش‌ها در تعارض با یکدیگر نیستند، بلکه اگر به‌درستی مدیریت شوند، مکمل هم خواهند بود. شرط اصلی آن ایمان به خود، برنامه‌ریزی دقیق، حمایت خانواده و پشتکار بی‌وقفه است.

انتهای پیام/