به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، سیدمحمود جوادی، پژوهشگر، در آستانه میلاد مبارک بانوی دو عالم، حضرت زهرا(س)، در یادداشتی به جایگاه مادر سادات در نظر نبی مکرم اسلام(ص) پرداخته و بخشی از شکوه سیرت ایشان را بازگو کرده است. این یادداشت که برای انتشار در اختیار خبرگزاری تسنیم قرار گرفته به این قرار است:

این روزها بخاطر ایجاد تشکیک در مظلومیت حضرت زهرا سلام الله علیها و مطرح کردن یک دیدگاه سقیفه‌پسند از سوی یک روحانی، دل مؤمنین و شیفتگان اهل بیت علیهم السلام به‌ویژه علاقه‌مندان به صدیقه کبری حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها پر از درد و اندوه است و کام آنها همچنان تلخ است، و این تلخ‌کامی تا امروز که سالروز ولادت حضرت صدیقه کبری(س) است، همراه ماست.

همه می‌دانند که نام و سیرت حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها همواره با نیکی و بزرگی یاد می‌شود و شخصیت آن حضرت در عین منحصر بفرد بودن و کم‌نظیر بودن ویژگی‌های این بانوی بزرگوار، با مظلومیت همراه بوده است. زنی که به دستور آمران حمله به خانه‌اش، احادیث مربوط به فضائل و مناقب ایشان قرن‌ها به تیغ سانسور سپرده شد تا مقام و منزلت ایشان برای امت پیامبر ناشناخته بماند و همچنان تا امروز این رویه ظالمانه مورد پسند طرفداران مکتب سقیفه ادامه دارد، که این خود ظلم بی‌سابقه‌ای در حق این بانوی بزرگوار به شمار می‌رود.

زیر سؤال بردن سیره زندگی حضرت زهرا سلام الله علیها به‌ویژه نقش آن حضرت در دفاع از امام زمان خود، همچنین نادیده گرفتن تبعات ناگوار یورش به خانه حضرت زهرا (س) که به شهادت آن حضرت انجامید، و ناموسی ندانستن این قضیه، تحت پوشش مناظره، تریبون آزاد و در قالب روشنفکری دینی، آن هم در دورانی که دسترسی راحت به منابع تاریخی و کتب مرجع و روایات معتبر نزد اهل سنت برای همه آسان و امکان‌پذیر است، ادامه همان جفای بزرگی است که اصحاب سقیفه بر حضرت زهرا (س) و امیرالمؤمنین (ع) روا داشتند.

اثبات مظلومیت و شهادت حضرت زهرا سلام الله علیها تا دیروز برای محققان و پژوهشگران مسائل تاریخی و دینی و دوستداران اهل بیت علیهم السلام با هدف رد ادعاهای ناصبی‌ها و وهابی‌ها و تلاش آنها در زمینه تبرئه اصحاب سقیفه صورت می‌گرفت اما امروز متاسفانه شرایط به گونه‌ای است که پژوهشگران باید پاسخگوی افرادی باشند که در پوشش لباس روحانیت شیعه مشغول تیشه زدن به ریشه باورهای دینی و مذهبی مردم هستند، و این از مظلومیت‌های منحصر بفرد حضرت زهرا (س) است.

از آنجا که این روزها مصادف با ولادت صدیقه کبری، حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها است و هرچند واکنش مختصر نگارنده نسبت به تشکیک‌کنندگان درباره مسئله شهادت حضرت زهرا (س) کافی نیست اما به این مقدار بسنده می‌کنیم و کمی به شخصیت، محبوبیت و جایگاه ممتاز آن حضرت نزد رسول خدا (ص) اشاره می‌کنیم تا به مقام ناموس اهل بیت علیهم السلام ادای دین کرده باشیم.

در مطالعه روایت‌های متعدد مربوط به حضرت زهرا سلام الله علیها در می‌یابیم که علاقه پیامبر به دخترش فاطمه (س) تنها به خاطر رابطه پدری و فرزندی نبود، هرچند این عاطفه در وجود پیامبر اکرم(ص) موج می‌زد، اما تعبیرات و سخنانی که آن حضرت به هنگام اظهار علاقه نسبت به دخترش فاطمه (س) بیان می‌کرد، نشان می‌داد که در اینجا معیارهای دیگری مطرح است.

از میان روایات فراوانی که در این زمینه رسیده، کافی است به چند روایت زیر که در کتب معروف شیعه و اهل سنّت آمده، اشاره کنیم:

1ـ «ما کانَ أحَدٌ مِنَ الرِّجالِ أحَبُّ إلی رَسُولِ اللهِ مِنْ عَلِی وَ لا مِنَ النِّساءِ أحَبُّ إلَیْهِ مِنْ فاطِمَةَ»؛[1] احدی از مردان نزد پیامبر(ص) محبوب‌تر از امیرمؤمنان علی(ع) نبود، و نه از زنان، محبوب‌تر از فاطمه(س).

جالب این است که این حدیث را گروه زیادی از عایشه نقل کرده‌اند.

2ـ هنگامی که آیه شریفه:«لاَ تَجْعَلُوا دُعَاءَ الرَّسُولِ بَیْنَکُمْ کَدُعَاءِ بَعْضِکُمْ بَعْضاً»؛[2] صدا کردن پیامبر را در میان خود، مانند صدا کردن یکدیگر قرار ندهید، نازل شد مسلمانان پیامبر(ص) را با خطاب «یا محمد» صدا نکردند، بلکه «یا رسول الله» و «یا أیّها النبی» می‌گفتند.

حضرت زهرا (س) می‌گوید: بعد از نزول این آیه من دیگر جرأت نکردم پدرم را به عنوان «یا أبَتاه»؛ (پدر جان) صدا کنم، و هنگامی که خدمتش می‌رسیدم «یا رسول الله» می‌گفتم. یکی دوبار این خطاب را تکرار کردم، دیدم پیامبر(ص) ناراحت شد و از من روی برتافت. بار سوّم رو به من کرد و فرمود: «یا فاطِمَةُ إنَّها لَمْ تَنْزِلْ فِیكِ وَ لا فِی أهْلِكِ وَ لا نَسْلِكِ، أنْتِ مِنِّی وَ أنَا مِنْكِ، إنَّما نَزَلَتْ فِی أهْلِ الْجَفَاءِ وَ الْغِلْظَةِ مِنْ قُرَیْش»؛ ای فاطمه! این آیه درباره تو نازل نشده، و نه درباره خاندان و نسل تو، تو از منی و من از توام، این در مورد جفاکاران و تندخویان بی‌ادب از قریش نازل شده است. سپس این جمله عجیب و روح‌پرور را افزود: «قُولِی: یا أبَتِ! فَإنَّها أَحْیا لِلْقَلْبِ وَ أرْضی لِلرَّبِّ»؛[3] بگو: پدر جان، که این سخن قلب مرا زنده می‌کند و خدا را خشنود می‌سازد.

آری آهنگ دلنواز «پدر جان» فاطمه (س) با روح پیامبر(ص) همان می‌کرد که امواج نسیم بهاری با شکوفه‌های لطیف درختان.

3ـ در حدیث دیگری آمده است: پیامبر چنان مشتاق فاطمه (س) بود که هر گاه به سفر می‌رفت آخرین کسی را که با او وداع می‌کرد حضرت زهرا(س) بود، هنگامی که از سفر باز می‌گشت نخستین کسی را که به دیدنش می‌شتافت فاطمه(س) بود. [4]

4ـ این حدیث را نیز بسیاری از محدثان شیعه و اهل سنّت نقل کرده‌اند که پیامبر فرمود: «مَنْ آذاها فَقَد آذانِی، وَ مَنْ أغْضَبَها فَقَدْ أغْضَبَنِی»؛ هر کس او را آزار دهد مرا آزار داده است، و هر کس او را خشمگین کند مرا خشمگین ساخته. همچنین «مَنْ سَرَّها فَقَدْ سَرَّنِی، وَ مَنْ سائَها فَقَدْ سائَنِی»؛ هر کس او را مسرور کند مرا مسرور نموده، و هر کس او را اندوهگین سازد مرا اندوهگین ساخته است. 

نکته مهم در حدیث فوق علت بیان این عبارات از سوی پیامبر اکرم (ص) در حضور اصحاب خود است و این در حالی است که کسی در زمان حیات رسول خدا (ص) جرات اذیت و آزار فاطمه (س) و آسیب رساندن به ایشان را نداشت، لذا دلیل دیگری پسِ این بیان‌ها وجود دارد و آن اینکه رسول خدا (ص) روزهای بعد از خود را می‌دید و اینکه چگونه برخی از اصحاب به خود جرأت خواهند داد در نبود پیامبر (ص) به خانه دختر ایشان یورش ببرند و به ایشان آزار برسانند و تا آنجا پیش بروند که موجب سقط جنین و شهادت آن حضرت شوند، که این امر موجب خشم فاطمه (س) و به تبع آن موجب خشم پیامبر (ص) خواهد شد.

از خداوند متعال می خواهیم که به ما درک و معرفت بیشتری نسبت به شخصیت بی‌نظیر این بانوی بزرگوار عطا کند و شرّ کسانی که شهوتِ دیده شدن به قیمت رنجاندن دل رسول خدا (ص) و دختر گرامی اش را در سر می‌پرورانند به خودشان برگرداند.

پی نوشت‌ها: 

1- مضمون این حدیث در ده‌ها روایت از طرق اهل سنّت نقل شده است. احقاق‌الحق، جلد 10، صفحه 167.

2- سوره نور، آیه 63.

3- مناقب ابن شهر آشوب، جلد 3، صفحه 320.

4- فضایل الخمسه، جلد 3، صفحه 132.

انتهای پیام/